به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران» ، یکی از جوان‌ترین پژوهشگران کشورمان با گلایه از کم‌توجهی برخی مسئولان به طرح‌های پیشنهادی نخبگان جوان گفت: دوست دارم طرح‌هایم را نخستین بار در کشور خودم اجرا کنم.
این پژوهشگر جوان که تا کنون 18 مقاله در زمینه مسائل هسته‌ای نیز تدوین کرده، به گفته خود، طی ماه‌های اخیر با کم‌لطفی و بعضا بی‌توجهی برخی مسئولان مربوطه در حوزه نخبگان مواجهه شده است، مشکلاتی که در طی 30 سال گذشته نیز به صورت کم و بیش در کشور مشهود بوده و در مواردی به پناه بردن نخبگان علمی کشور به سایر نقاط دنیا نیز انجامیده است.
هر چند که کمیسیون آموزش و تحقیقات مجلس شورای اسلامی از چندی پیش، بررسی این موضوع و تلاش برای رفع مشکلات موجود در حوزه نخبگان را آغاز کرده است، اما در بین درددل‌های این پژوهشگر جوان کشور با خبرنگار فارس، نمونه‌ای دیگر از "فرار مغزها " را با مرور خاطرات 15 تن از دوستانی و همکلاسی‌هایی که اکنون در دانشگاههای آمریکا و کانادا ادامه تحصیل می‌دهند، مشاهده کردیم.
به همین بهانه طی گفتگویی با جوان‌ترین پژوهشگر کشورمان، تلاش کردیم که ضمن معرفی برخی از طرح‌های تحقیقاتی وی، گوشه‌ای از مشکلات و موانع پیش‌روی نخبگان علمی کشور، به خصوص پژوهشگران جوان و نوجوان کشور را به مسئولان مربوطه یادآوری کنیم؛
علی اسدزاده یکی از پژوهشگران جوان کشورمان ، به معرفی خود پرداخت و اظهار داشت: بنده کارها و فعالیت‌های پژوهشی را از سال دوم ابتدایی شروع کردم و تا امروز هم بیش از 50 مقاله نوشته‌ام که 18 مورد آن در حوزه علوم هسته‌ای بوده است.
وی که اکنون عضو بنیاد علمی نخبگان کشور است، افزود: تاکنون نیز رتبه سوم پژوهش‌های برتر جهان در لندن سال 2008، در لهستان سال 2007، رتبه اول جشنواره علمی ژاپن سال 2007، رتبه اول جشنواره خوارزمی در رشته فیزیک سال 1385 و همچنین رتبه اول جشنواره خلاقیت و نوآوری سال 1386 را کسب کرده‌ام.
اسدزاده در ادامه گفت: تاکنون طرح‌هایی در خصوص درصد افزایش بازدهی نیروگاه‌های اتمی در رآکتورهای شکافت از 33درصد تا 75درصد، استخراج اورانیوم از عناصر موجود در کف دریا، طراحی هواپیمای بدون سرنشینی که هم زیردریایی است و هم هواپیمای عمودپرواز، رادارگریز و جاسوسی است که البته این کار به صورت گروهی انجام شد و بنده به عنوان سرگروه فعالیت می‌کردم، ارائه کرده‌ام؛ البته طرح رآکتورهای گداخت مغناطیسی که درصد بازدهی را افزایش می‌دهد یکی دیگر از طرح‌های بنده بوده است.
وی با بیان اینکه این موارد طراحی شده ولی اکنون جایی و نهادی از ما حمایت نمی‌کند، خاطرنشان کرد: سازمان انرژی اتمی که به ندرت از این پروژه‌ها حمایت و استقبال می‌کند و سایر مراکز علمی و پژوهشی هم چون این موارد از طرح‌های تخصصی هستند، چندان توجهی به آنها نمی‌کند و بهایی به این طرح‌ها نمی‌دهند.
این پژوهشگر همچنین اضافه کرد: این طرح‌ها، به صورت کامل طراحی شده است، ولی اجرایی کردن و آزمایش آنها نیازمند بودجه و امکانات خاصی است که ما این بودجه و امکانات را نداریم، به عنوان مثال در مورد استخراج اورانیوم از عناصر موجود در کف دریا، نیازمند آزمایشگاههای تخصصی هستیم که ما به آن دسترسی نداریم.
این پژوهشگر جوان کشورمان در ادامه در خصوص طرح خود پیرامون گداخت و شکافت هسته‌ای نیز گفت: من یک طرحی درباره رآکتورهای شکافت ارائه داده‌ام، به عنوان مثال در راکتور PWR نیروگاه اتمی بوشهر درصد اورانیوم مورد استفاده 5درصد است و از آب معمولی استفاده می‌شود و درصد بازدهی آن 33درصداست ولی بنده درصد غنا را به 25درصد افزایش داده‌ام و به جای آب معمولی از آب سنگین استفاده کرده‌ام که در نتیجه 33درصد بازدهی را به 70درصد رسانده‌ام و این طرح در لندن رتبه سوم را کسب کرد.
اسدزاده در خصوص کاربردهای این طرح نیز اظهار داشت: با این طرح می‌توانیم درصد بازدهی نیروگاهی و تعداد محصولات را افزایش دهیم.
وی همچنین در خصوص این طرح خود یادآور شد: من از سال دوم دبیرستان پژوهش، در زمینه علوم هسته‌ای را شروع کردم و کار و تحقیق روی طرح بازدهی نیروگاه اتمی حدود 6 ماه به طول انجامید، البته سایر طرح‌ها نیز به صورت 4 ماه و 6 ماهه و 7 ماهه زمان می‌گرفت.
جوان‌ترین پژوهشگر کشورمان در ادامه خاطرنشان کرد: طرح افزایش بازدهی نیروگاه از 33درصد به 70درصد به صورت تئوری ارائه شده و باید رآکتورهای آن طراحی شود که این کار تنها در نیروگاه انجام می‌شود، ولی هنوز نیروگاه اتمی بوشهر راه‌اندازی نشده و نمی‌توان از آن استفاده کرد که امیدوارم بعد از راه‌اندازی نیروگاه اتمی بوشهر اگر فرصت بدهند، این طرح را آزمایش کنیم.
اسدزاده با بیان اینکه این طرح‌ها را به برخی مسئولین مربوطه نیز ارائه داده‌ام، اضافه کرد: متاسفانه برخی از مسئولان مربوطه توجه چندانی به این طرح‌ها ندارند و ما هم این چنین سردرگم مانده‌ایم، بنده حتی این طرح را به برخی از مسئولین سازمان انرژی اتمی هم پیشنهاد کرده‌ام اما تاکنون توجهی به آن نشد در حالی که همین طرح در یک جشنواره بین‌المللی در لندن رتبه سوم را کسب کرد.
وی همچنین یادآور شد: در آن جشنواره بین‌المللی از ما استقبال بهتری شد و اکنون نیز از چندین دانشگاه معتبر دنیا مثل برکلی، کالیفرنیا، مونترال، ونکوور، هاروارد و... برای بنده دعوتنامه پذیرش ارسال شده است ولی به خاطر عرق و علاقه‌ای که به کشورم دارم به آنجا نمی‌روم و دوست دارم این طرح‌ها برای اولین بار در کشور خودم اجرا کنم.
این پژوهشگر جوان کشورمان در خصوص مهمترین مشکلات و موانع کار خود و سایر نخبگان جوان کشور اظهار داشت: متاسفانه در کشور ما از پژوهشگران جوان و نوجوان حمایت چندانی نمی‌شود و اگر ما بخواهیم طرحی را ارائه کنیم باید مراحل سخت و زیادی را پشت سر بگذاریم بدون اینکه یک نهاد یا مرجعی از ما حمایت کند و این موارد در کنار مشکلاتی مانند معضلات مادی، امکانات و حتی آزمایشگاههای تخصصی کار را برای ما سخت می‌کند.
اسدزاده همچنین به پدیده "فرار مغزها " نیز اشاره کرد و افزود: به دلیل همین مشکلات شاهد پدیده فرار مغزها در کشور هستیم به طوری که حدود 15 نفر از دوستان بنده اکنون از کشور رفته و در دانشگاههای مونترال، UPS، ونکوور کانادا و کالیفرنیای آمریکا مشغول به تحصیل هستند.
وی در همین زمینه اضافه کرد: هر کدام از این دوستان من که به خارج رفته‌اند می‌توانستند در رشته‌های فیزیک، شیمی، مکانیک، عمران و صنایع مهره‌ای تاثیرگذار برای کشور باشند که متاسفانه اکنون در دانشگاههای خارج از کشور مشغول به ادامه تحصیل هستند که امیدوارم بعد از اتمام تحصیلات خود به کشور بازگردند.
این پژوهشگر جوان کشورمان در پایان گفت: برخی از این افراد در رشته‌های خود طرح‌هایی ارائه کرده بودند و چندین مدال المپیاد و رتبه‌های تک‌رقمی کارشناسی ارشد کشور را هم کسب کرده بودند، ولی متاسفانه همین نخبگان به دلیل کم‌توجهی برخی مسئولان برای ادامه تحصیل به خارج از کشور رفته‌اند.
