به گزارش خبرنگار «خبرنامه دانشجویان ایران» صدا وسیما به عنوان مرجع فرهنگ سازی در جامعه در بحث القای مفاهیم دینی تحت عنوان ایام های شادی و حزن انگیز عملکرد مطلوبی ندارد. در مناسبت های مذهبی شادی محور شیعیان، نیمه شعبان از لحاظ فعالیت و مشارکت همه جانبه شیعیان در گرامی داشت مقام حضرت مهدی(عج) یک آیین بی‌نظیر است. حجم اعمال مفرح و نشاط بخش معنوی در این روز به قدری است که آن را فقط با آیین‌های روز عاشورا قابل مقایسه می‌گرداند.
به عبارت دیگر اگر عاشورا نقطه‌ی اوج آیین‌های حزن آمیز تلقی می‌شود، نیمه شعبان والاترین جایگاه شادی مناسبتی شیعه را به خود اختصاص داده است. طبیعی است حجم فزآینده باز تولید فرهنگ شیعه که در قالب‌های شادی بخش این روز اتفاق می‌افتد، ظرفیت عظیمی از محتواهای عالی، نظام‌های نشانه‌ای، وقایع دارای اتقان معنایی و جذابیت‌های سمعی و بصری را برای رسانه‌ها به وجود آورده است که به راحتی می‌تواند بخش زیادی از تولیدات آنها را به خود اختصاص دهد.
در اینکه در ایام محرم و مناسبت های حزن انگیز عملکرد صدا وسیما مطلوب هست یا خیر نیز باید در گزارشی دیگر به آن پرداخت ولی می توان گفت برنامه ی که در این ایام پخش می شود بسیار قابل تقدیر تر از برنامه های ایام شاد است.
صدا وسیما در حالی برای ایام چارشنبه سوری، روز طبیعت و دیگر ایام بهترین فیلم ها، سریال ها و برنامه های شاد خود را به نمایش می گذار که اولا در این ایام بیشتر افراد جامعه دسترسی به گیرنده های خود ندارد و علنا تعداد کسانی که می تواننداز این برنامه ها لذت ببرند حداقلی هستند و دوما ایامی همچون نیمه شعبان که بیشتر برای مخحاطبان باید برنامه تدارک ببیند تمام همت خود را برای برنامه های غیر مفرح و صرفا نمادین می کند.
و یا از موضوع نیمه شعبان خارج شده و به پخش فیلم و سریال های قدیمی یا فاقد موضوع می کند.
رصد رسانه‌ای انواع بروز و ظهور‌های فرهنگی شیعه در طول این روز مهم که ده‌ها بار در طول تاریخ تکرار شده است، علاوه بر دامن زدن به گونه‌های متنوع محصولات رسانه‌ای جهت استفاده در زمان مناسب، می‌تواند خوراک فرهنگی سالانه رسانه‌ها را در حوزه‌هایی خاص از برنامه‌سازی تأمین کند.
در این ایام می توان به جای پخش فیلم های که برای مخاطب صرفا شاد کنند و خنده آور باشند فیلم های موضوع مهدویت، امام زمان(ع) که در عین حال جذاب نیز باشند قراردهند.
برای جذب مخاطبان جوان نوجوان نیز با پخش برنامه های چون جنگ شادی، مسابقات قرآنی و حدیث می توان عملکرد.
از چالش‌های بزرگ شیعه در مسیر دستیابی به نظریه ارتباطی خویش نسبت کارکرد تفریحی و سرگرمی رسانه مدرن با فرهنگ مذهبی است. در سال‌های اخیر صاحب نظران درباره این مسئله به تکاپو افتاده‌اند.
صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران نیز از دیرباز بدین مسئله مشغول بوده است. اینکه خمیر مایه فرهنگی برنامه‌های سرگرم کننده و فرحبخش تلویزیون ایران می‌تواند از کدام قسمتهای میراث معنوی و دینی شیعه به نحو بهتری استخراج شود؟
