سـیـاسـی بــازی با زندگی مردم

خبرنامه دانشجویان ایران: سیزده سال از انتخابات شورای شهر دوم می گذرد، سه دولت مختلف بر سر کار آمده اند اما هم چنان شهردار تهران پشت درب پاستور مانده است و رابطه ی دولت و شهرداری روز به روز خراب تر می شود.

به گزارش خبرنگار «خبرنامه دانشجویان ایران»؛ محمد زعیم زاده در مطلبی درباره اتفاقات اخیر بین دولت و شهرداری تهران نوشت:

1- تیتر روز شنبه روزنامه ایران و یکشنبه روزنامه ی همشهری خبر از یک فاجعه ی مدیریتی در سطح ملی  می دهد، قصه ی پر غصه سیاسی بازی با زندگی مردم، مثنوی هفتاد من کاغذ است که شروعش در فصل  دعوای دولت و شهرداری از انتخابات دوم شورای شهر  تهران در سال 81 آغاز  شد جایی که نه شورای نگهبانی در کار بود و نه نظارت استصوابی اما حامیان رئیس دولت وقت انتخابات را باختند و شورای شهر غیر هماهنگ با رئیس دولت اصلاحات هم کلید در بهشت را به محمود احمدی نژاد سپرد تا برای اولین بار درب پاستور و جلسه ی هیئت دولتی که کباده ی زنده باد مخالف من  می کشید، به روی شهردار تهران بسته شود.

2- بازی روزگار شهردار گمنام تهران را سه سال بعد راهی پاستور کرد و باقر قالیباف، فرمانده ی اسبق نیروی انتظامی و رقیب انتخاباتی محمود احمدی نژاد کلیددار بلدیه ی تهران شد، اما رئیس دولت مهروز نهم هم در مواجهه با شهردار تهران و مشکلات شهری تهران همان کرد که سلفش با او کرده بود، در حالی که به نظر می رسید به سبب قرابت سیاسی بیشتر محمود احمدی نژاد با قالیباف در نسبت با خاتمی و احمدی نژاد، اوضاع تعامل شهرداری تهران و دولت و به تبع آن اوضاع شهر تهران بهتر شود، اما محمود احمدی نژاد که از  ظرفیت های اجتماعی سیاسی شهر تهران برای جهش سیاسی شهردار تهران آگاه تر از هرکسی بود به دعوای کشدار دولت-شهرداری ادامه داد، در این بین همگرایی نسبی قالیباف با جریان اصلاح طلب در اداره ی شهر تهران و سرویس دادن گاه و بی گاه به جریانی که احمدی نژاد کلاسیک دولت نهم  به آنها آلرژی جدی داشت، ظن رئیس دولت نهم در احتمال بهره برداری سیاسی  شهردار از کمک های احتمالی دولت را تقویت کرد .

3- مرداد 92 وقتی حسن روحانی رئیس جمهور شد، شهردار تهران با طرح این مسئله که چالش هایی که با دولت قبلی داشته است را با این دولت ندارد، سعی کرد با گارد باز به استقبال دولت یازدهم برود، اما تیتر امروز روزنامه ی همشهری ارگان رسمی شهرداری تهران در مواجهه با روزنامه ی رسمی دولت نشان می دهد درب تعامل دولت و شهرداری تهران هم چنان بر همان پاشنه می چرخد.

4- سیزده سال از انتخابات شورای شهر دوم می گذرد، سه دولت مختلف بر سر کار آمده اند اما همچنان شهردار تهران پشت درب پاستور مانده است و رابطه ی دولت و شهرداری روز به روز خراب تر می شود. هم دولت و هم مجموعه ی شهرداری می دانند که چرا اوضاع این چنین است، حالا البته مردم هم می دانند که بخش عمده ای از آلودگی تهران به سبب سیاسی کاری هاست، حالا می‌دانند که چرا وضع پیشرفت متروی تهران این چنین است، چرا اوضاع ترافیک هرروز بدتر از دیروز می شود، چرا برج میلاد هر روز بیشتر در غبار و آلودگی فرو می رود، چرا پیرزن نازی آبادی هرروز نفسش تنگ تر می شود و پیرمرد تاکسی دار هر شب که به خانه می رود خلقش تنگ تر از روز قبل است  و می دانند  همه ی کشمکش ها به خطر صندوق های خرداد است که 4 سال یک بار تکرا می شود.

5- از آفات دموکراسی نیم بند و خام  و سیاست ورزی غیرحرفه ای، بازی با منافع ملی برای رسیدن به اهداف و اغراض سیاسی ست خواه این منافع ملی قبول نکردن رای مردم و شورش خیابانی باشد خواه کرنش و تواضع در برابر  کدخداهای خیالی و شیوخ مرتجع منطقه  باشد خواه  تصویب 15 دقیقه ای برجام و خواه  ندادن بودجه ی مترو و حمل و نقل عمومی.