زیارت اربعین، از آن جهت که بسیار ارزان است، موردتوجه جوانان علیالخصوص دانشجویان قرار می گیرد و هرساله بسیاری از دانشجویان، از این طریق برای اولین بار کربلایی شدهاند. در این بین، با توجه به حضور میلیونی ایرانیان در این کنگره عظیم جهانی، نهادهای مختلفی در داخل کشور تلاش میکنند تا زوار اربعین با کمترین اتلاف وقت، سفر خود را انجام دهند. شهرداری تهران با انتقال اتوبوسهای شرکت واحد به عراق و حمل و نقل رایگان زوار، سازمان حج و زیارت در صدور روادید، نیروی انتظامی در صدور گذرنامه، پلیس راه در کاهش گرههای ترافیکی جادههای کشور و... کمک رسانی می کنند و بستر مناسبی را برای حضور زوار در این مراسم فراهم می کنند.
با وجود این تسهیلات اما هر ساله برخی نهادها به بهانههای مختلفی مترصد افزایش هزینههای سفر اربعین می شوند و بدین ترتیب زوار اربعین و علیالخصوص جوانان را آزرده خاطر مینمایند. البته برخی از هزینههای این سفر(مثل هزینه روادید، هزینه صدور گذرنامه و...) ضروری و غیرقابل حذف است اما برخی هزینهها(مثل هزینه اتوبوس، هزینه پارکینگهای مرزی و...) با رایزنی مسئولان قابل حل و کاهش است. در جدول زیر هزینه هایی که یک دانشجو برای حضور در پیاده روی اربعین انجام دهد آمده است:
موضوع | هزینه(تومان) |
صدور گذرنامه | 110000 (اطلاعات بیشتر) |
صدور ویزا | 140000 |
حق الزحمه کارگزاری | 10000 (اربعین 94) |
بیمه (اجباری) | 25000 |
هزینه حمل و نقل تا مرز مهران(از تهران) | 130000 (اربعین 94) |
هزینه پارکینگ(ویژه خودروهای شخصی) | 30000 (اربعین 94) |
هزینههایی چون هزینه بنزین مصرفی(ویژه خودروهای شخصی)، هزینه های حمل و نقل در کشور عراق و... سایر هزینههایی است که ممکن است در این سفر پیش بیاید و هزینهها را برای اقشار بی درآمد و کم درآمد افزایش دهد. البته امکان دارد افرادی بخواهند با کاروان به این سفر مشرف شوند، که در این صورت با توجه به تسهیلات و تمهیداتی که کاروان ها در نظر می گیرند، معمولا سفر گرانتر(معمولا بیش از 500000 تومان) خواهد شد.
باید توجه داشت که آغازگر این حرکت عظیم و معنوی کسی جز مردم نبودهاند و هیچ سازمان و نهادی حق مصادره کردن آن را ندارد و اگر قرار باشد تقدیر و تشکری انجام شود، قطعا مردم لایق این تقدیر خواهند بود که با وجود مشکلات فراوان اقتصادی و تبلیغات گسترده ضددینی شبکههای ماهوارهای، دعوت امام خود را لبیک میگویند. بنابراین مسئولان باید خدمت به چنین مردمی را وظیفه خود بدانند و از «دولتیزاسیون» شدن آن خودداری کنند.