به گزارش خبرنگار صنفی – آموزشی «خبرنامه دانشجویان ایران»؛ درجه یا ریت علمی، همان چیزی است که خیلی از اساتید دانشگاه به دنبال آن هستند؛ این مهم البته با مواردی همچون بالارفتن ساعت تدریس یا ثبت مقالات و آثار مهم علمی و پژوهشی موثر در فضای علمی روز جهان حاصل می‌شود.
حالا شاید برایتان کمی ملموس تر به نظر بیاید که چرا اساتید از دانشجویانی که پژوهش‌های بدرد بخور به انها تحویل می‌دهند، بیشتر خوششان می‌آید. هرچند که این موضوع مورد اختلاف بسیاری از اهل علم است.
عده‌ای معتقدند که اگر استاد در جریان یک مقاله یا پژوهش دانشجویی قرار نگرفته باشد، به هیچ عنوان نباید نامش در مقاله درج شود تا از امتیاز آن استفاده کند؛ عده‌ای دیگر ام چنین نظری ندارند و درج نام استاد را لازمه به چشم امدن یک تحقیق و البته حقی که استاد به کردن دانشجو دارد تلقی می‌کنند.
هنوز اخباری از گوشه و کنار دانشگاه‌های مراکز آموزش عالی کشور در خصوص ادعای نیچر مبنی بر تخلف اساتید به نام ایرانی در مقالات علمی به گوش می‌رسد؛ با این حساب، دیگر نمی‌شود انتظار رشد مطلوب علمی یا دلسوزی محققین و دانشجویان گردآورنده پژوهش‌های مهم علمی در تولید آثار مطلوب را داشت.
در ادامه، انیمیشنی در قالب طنز، وضعیت موجود بین دانشجویان و اساتید کشور را در خصوص تهیه و تدوین مقالات و آثار پژوهشی روایت می‌کند.
نگاهی هر چند کوتاه و گذرا به این انیمیشن 4 دقیقه‌ای، چندان هم خالی از لطف نیست:
باید منتظر ماند و دید که مسئولین آموزش عالی کشور، فکر به حال سیستم فشل تحقیقاتی و پژوهشی کشور که گرفتار برخی از اساتید سودجو افتاده است خواهند کرد یا وضعیت به همین شکل باقی می‌ماند؟
