به گزارش خبرنگار «خبرنامه دانشجویان ایران»؛ این گفتگو در ویژه نامه آیین نکوداشت مرحوم آیت الله العظمی میلانی درج شده است، از اولین ساعات برگزاری همایش مذکور٬ بخش های گزینش شده ای از گفتگوی جنجالی مذکور به صورت کاملا جهت دار بر خروجی برخی رسانه های حوزوی قرار گرفت.
جناب آقای شیخ میرزا علی آقا خراسانی در ویژه نامه نکوداشت آیت الله العظمی میلانی، مطالبی تأمل برانگیز پیرامون شخصیت و مبارزات امام خمینی بیان نموده اند. بخشی از متن گفتگوی ایشان به قرار زیر است:
- [وقتی که در سال ۴۲] آقای [امام] خمینی [بعد از تبدیل حبس به حصر خانگی] در منزل آقای روغنی در قیطریه، مستقر شد، و ابتدا مردم و علما به دیدارشان می رفتند؛ ولی با ازدحام بیش از حد مردم، ملاقات با ایشان ممنوع شد.....
- همین زمان بود که رئیس وقت ساواک با وزیر کشور، پیش آقای خمینی آمدند و گفتند این سیاست را که چیزی جز دروغ و حیله و خلف وعده و .... نیست، به ما واگذار کنید و بروید سر درس و بحث خودتان! ایشان هم گفته بود ما با این نوع حکومت و سیاست، کاری نداریم و بعد تعهدنامه ای را که آورده بودند، امضاء کرده بود.
- این موضوع را آقا مصطفی به خود من گفت و من هم به خدا قسم، به ایشان گفتم صلاح نبود آقای خمینی به ساواک تعهد و امضاء بدهد. همانطوری که آقای قمی امضاء نداد... رئیس ساواک هم به طور رسمی اعلام کرد که روحانیت با دولت سازش کردند.
- شگفت آور اینکه بعد از آزادی آقای خمینی که با وساطت مراجع صورت گرفت، آقا مصطفی به من گفت که مراجع و علما در این زمینه نقشی نداشتند؛ بلکه شرایط و اقتضائات بین المللی، رژیم را وادار کرد که پدرم را آزاد کند و من درک نکردم که چه شرایط بین المللی وجود داشت که رژیم را به آزادی ایشان مجبور ساخت؟
- موضوع دیگری که در همان زمان اتفاق افتاد، این بود که بر اساس انقلاب سفید شاه، قرار بود که انتخابات مجلس برگزار شود که مراجع تهران تحریم کردند؛ اما باز به گفته آقامصطفی، آقای خمینی از تحریم خودداری کرد و گفت اگر انتخابات صورت بگیرد و مجلس تشکیل گردد، مقابله با نمایندگان آسانتر است و بهتر می توانیم با ترساندن آنها، مانع تصویب قوانین خلاف شرع و مصلحت بشویم؛ البته آقای خمینی به این حرف خودش هم پایبند نبود و بعد از انقلاب با استناد به تحریم انتخابات از سوی مراجع، حقوقی که این نماینده ها در دوران نمایندگی گرفته بودند، پس گرفت».
این مطالبی است که در صفحه 452 ویژه نامه نکوداشت آیت الله العظمی میلانی منتشر شده و این مطالب تنها یک صفحه از آن مصاحبه مفصل است و جالب تر اینکه تاکنون مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام(ره) و سایر مراکز تاریخ نگاری رسمی٬ نسبت به این دست سخنان عجیب و خلاف مشهورات تاریخ انقلاب اسلامی٬ هیچ واکنشی بروز نداده اند تا برای اولین بار یک روحانی آنهم در یک ویژه نامه رسمی٬ امام خمینی را به سازشکاری با ساواک و خلف وعده و... متهم کرده باشد!
گفتگوی آقای خراسانی شامل چند مدعای مهم است که به تفکیک به آنها می پردازیم:
بخش نخست: گفتگوی امام با رئیس وقت ساواک
ایشان گفته اند: «...رئیس وقت ساواک با وزیر کشور، پیش آقای خمینی آمدند و گفتند این سیاست را که چیزی جز دروغ و حیله و خلف وعده و .... نیست، به ما واگذار کنید و بروید سر درس و بحث خودتان! ایشان هم گفته بود ما با این نوع حکومت و سیاست، کاری نداریم».
نقد ادعا:
1- امام خمینی تصریح کره اند که رئیس ساواک (پاکروان) به همراه سرهنگ مولوى (معاون وقت ساواک تهران) به ملاقات ایشان رفته بودند و در منابع، هیچ حرفی از حضور وزیر کشور در آن جلسه نیست. (صحیفه امام، ج 9، ص177)
2- این گفتگو با دقت نقل نشده و با آنکه مکالمات مربوط به این جلسه (بطور جزئی) در منابع مکتوب آمده است، اما نه مصاحبه شونده و نه مجموعه تدوین کننده، دقت کافی را در نقل و قول های رد و بدل شده به خرج نداده اند. امام خمینی در روز 30 تیر 1358، ماجرای دیدار پاکروان را چنین بیان کرده است:
«ما را وقتى که از حبس مىخواستند بیرون بیاورند، آمدند گفتند که بیایید توى آن اتاق، از حبس درآمدیم رفتیم توى اتاق مجلَّلى هم بود نشستیم. پاکروان آمد پیش ما و آن مولوى، ... آمدند آنها و پاکروان در ضمن صحبتهایش گفت که: سیاست عبارت از دروغ گفتن است، عبارت از تقلّب است، عبارت از خُدْعَه است، عبارت از فریب است، عبارت از پدرسوختگى است!- این تعبیر آخرش بود- این را بگذارید براى ما. مىخواست ما را وادار کند به اینکه ما دخالت در سیاست نکنیم. من به آن گفتم: خوب، اگر این سیاست عبارت از اینهاست، اینکه مال شما هست!» (صحیفه امام، ج 9، ص177)
امام خمینی به دفعات مکرر محتوای مکالمات آن جلسه را بازگو کرده اند. این بی دقتی در بازگو کردن «نقل و قول ها»، قابل تسری به سایر نقل های مصاحبه شونده محترم هم هست و از اعتبار و اعتماد به نقل او خواهد کاست.
در کنار اعجاب تاریخ پژوهان از محتوای مصاحبه مذکور٬ سؤالی که اذهان را به خود مشغول کرد٬ ماهیت و شخصیت مصاحبه کننده یعنی همان میرزا علی آقا خراسانی بود که کانال روزنه به آن پاسخ داده است:
شیخ میرزا علی خراسانی٬ در واقع همان «علی مرادخانی ارنگه» یعنی همان شیخ علی تهرانی معروف است!
این مطلب با مطالعه متن مصاحبه (مندرج در ویژه نامه؛ صفحات ۴۴۵_۴۶۷) و مقایسه آن با مطالب مندرج در سایت رسمی شیخ علی تهرانی (اینجــا) به دست می آید.
نشانه دیگر مجموعه آثاری است که تهرانی در پایان مصاحبه به آن اشاره کرده و همچنین زندان سال شصت و هزارها نشانه دیگر که اثبات می کند اعضای همایش نکوداشت آیت الله میلانی برای درج مصاحبه شیخ علی تهرانی در ویژه نامه از عنوان جعلی «آیت الله میرزا علی خراسانی» استفاده کرده اند.
جالب آنکه در این مصاحبه٬ محور اصلی٬ تخریب چهره امام است! با آنکه طبیعتا در ویژه نامه آیت الله میلانی انتظار می رفت که ایشان محور اصلی گفتگو قرار گیرند.
حال باید مسئولین این جفای تاریخی به امام خمینی(ره) و انقلاب اسلامی در مقابل این تحریف و تخریب سازمان یافته پاسخگو باشند از چه رو برای لوس کردن نام امام٬(ره) سراغ فردی بدسابقه به نام شیخ علی تهرانی را گرفته اند. مگر نه آنکه تهرانی از همراهان صدام و روحانی محبوب سازمان منافقین (در ایران و عراق) بوده است؟ آیا گمان برده اند این سوابق از حافظه تاریخی مردم ایران پاک شده است؟
سکوت عجیب مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی(ره) در مقابل این توطئه تاریخی نیز تامل برانگیز است! امیدواریم این سکوت به دلیل بی اطلاعی از محتوای نشریه بوده و مناسبات سیاسی و جریانی٬ علت این بی تفاوتی نبوده باشد و شبهه همراهی را دامن نزند.
شیخ علی تهرانی در پایان مصاحبه اش در پاسخ به این پرسش که «الان دست به قلم می شوید» گفته است؛ «الان دیگر نمی توانم؛ چون هم دستم لرزش دارد و هم فکرم!». و حتما محتوای این گفتگو نیز ریشه در همین لرزش فکری دارد.
آخر آنکه٬ امام خمینی همواره نماد وحدت دینی و غیرت ملی همه ایرانیان بوده است و لذا نمی توان و نباید به واسطه تعلقات سیاسی از کنار این تحریف بزرگ بی تفاوت گذشت. انتظار آن است که مجامع حوزوی و دانشگاهی و رسانه های رسمی و عموم مردم شریف نسبت به این جفای تاریخی عکس العمل مناسب نشان دهند تا همچون پاره کنندگان تصویر امام خمینی(ره) در 16 آذر سال 88 از سوی فتنه گران در دانشگاه تهران، اینبار در سالروز حماسه نهم دی در حوزه علمیه قم منفور تایخ نشوند.
