به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران» به نقل از گیلان خبر، بیشتر فرزندان، به والدین خود عشق می ورزند، اما این حالت تنها برای زمانی است که والدین در نهایت محبت و مهربانی با آن ها رفتار کنند. در صورتی که نیازهای آنها تأمین نشود، حس تنفر از والدین در آن ها شکوفا می شود. همواره پدر و مادر فرزند خود را دوست دارند و این عشق ذاتی است زیرا که آن ها را به دنیا آورده اند، ولی این به تنهایی برای فرزندان کافی نیست.
فرزندان به دنبال تأمین نیازهای خود هستند. هر چه بزرگتر می شوند، انتظارات و نیازهای آن ها نیز نمایان تر می شود. اگر پدر و مادر به درستی آن ها را درک نکنند و نیازهای عاطفی و مادی آن ها تأمین نشوند و در ادامه محدودیت هایی را برای آن ها مقرر کنند، نارضایتی فرزند آغاز می شود و به تدریج این نارضایتی، تبدیل به تنفر می شود! آن ها انتظار دارند که والدین در هر صورت به رشد شخصیتی آن ها نیز اهمیت بدهند.
بسیاری از والدین تمایل دارند نسبت به فرزندانشان سختگیر باشند و این سختی ممکن است گاهی اوقات فراتر از حد مجاز فرزندانشان باشد. ممکن است شاهد رفتارهای ناسازگار از فرزندان خود باشند. همچنین برخی از والدین قوانین سنگینی برای فرزندان خود تعریف می کنند، که از عهدۀ توانایی های آن ها خارج است؛ در این صورت هنگامی که از آن ها خواسته می شود از آن قوانین پیروی کنند و آن ها موفق به انجام آن ها نمی شوند؛ پدر و مادر آن ها به طور ناعادلانه و غیرمنطقی قضاوت می کنند و آن ها را سرزنش می کنند و حتی اقدام به تنبیه آن ها می نمایند. این رفتارهای مقتدرانه و سختگیری های بی مورد گاها زمینه را برای تنفر فرزندان از والدین فراهم می آورد.
پس احتیاج است که در خانه و برای فرزندان قوانینی وضع شود که درخور توانایی های آن ها و مطابق با نیازها و احساسات آن ها باشد و در صورتی که کودکان و نوجوانان توانایی انجام آن را نداشتن والدین به صورت به زور و خشونت متوسل نشوند بلکه سعی در رفع عیوب کنند و برای یافتن علت ها تلاش کنند. پدر و مادر باید با فرزندان صحبت کنند و از نیازها و تمایلات آن ها را جویا شوند و تلاش کنند که با هم راه حل برای رفع مشکلات پیدا کنند. این همکاری و هم فکری خود راهی مؤثر برای رفع مشکلاتی مثل تنفر فرزندان و بی علاقه بودن آن ها نسبت به والدین می باشد.
این نافرمانی ها که در نهایت منجر به تنفر می شود ممکن است علت های بیرونی داشته باشد و فرزندان تحت تأثیر دوستان خود باشند و از آن ها تقلید کنند. پس در اینجا تشخیص موقعیت آن ها در مدرسه و جامعه بسیار مهم است و نیاز دارد که والدین دوستان فرزند خود و محیطی که او با آن در ارتباط است را بشناسند.
نظارت و کنترل فرزندان امری بدیهی است اما لازم است که والدین به طور منطقی و اصولی این کار را انجام دهند و همراه فرزندان خود باشند و به آن ها اعتماد کنند. شما برای ایجاد عاطفه و محبت با فرزندان خود همواره باید صبور باشید. به آن ها عشق بورزید، برای آن ها وقت بگذارید و آن ها را درک کنید. به صحبت های آن ها بطور دقیق گوش فرا دهید. آن ها را تشویق کنید تا از دوستان ناباب خود دوری کنند و در این راه از هیچ کمکی دریغ نکنید. آن ها را در پیشرفت درس و به سرانجام رسیدن اهدافشان یاری کنید. سعی کنید شرایطی را فراهم آورید که رشد شخصیتی آن ها در جهتی مثبت نیل پیدا کند.
