به گزارش خبرنگار «خبرنامه دانشجویان ایران»؛ بسیاری از سایت‌ها و شبکه‌های مجازی با موضاعات مختلفی چون سیاسی، عکس و فیلم‌های پورنو و... برای دسترسی به کاربران مسدود می‌شوند، مخالفان این طرح از عدم دسترسی به اخبار روز، کاهش یا قطع ارتباط با کاربران خارجی، عدم دستیابی به مطالب علمی به روز در این سایت ها و... را علت مخالفت خود عنوان کرده و موافقین نیز استفاده ابزاری از این شبکه های مجازی برای تخریب سبک زندگی اسلامی، ترویج ناهنجاری‌های اجتماعی ، تخریم پایه های حکومت جمهوری اسلامی ایران و... اعلام کرده اند که از جمله آنها می توان به پلاگ اسپات ، بلاگر، یوتویوپ ، فیسبوک ، صفحات مختلف پورنو در سایت های مختلف و... نام برد.
اما این طرح دیگر مثل گذشته قابل اجرا نیست زیرا همه روزه هزاران پست و صفحه ی مختلف ایجاد می‌شود که بر اساس قوانین مصوب مجلس شورای اسلامی باید فیلتر شود، برای این کار باید عده ی زیادی متولی این امر شوند که برای تحقق این امر باید بودجه ی بسیار زیادی را به آن اختصاص داد ، از طرفی چون برای فیلتر یک سایت یا شبکه ی مجازی شورا ای متشکل از چند نفر برای فیلتر یا عدم فیلتر آن تصمیم بگیرند سلایق مختلف در این امر دخیل می شود که به موجب آن ممکن است سایت یا شبکه ی مجازی ای فیلتر شده اما مشابه آن در دسترس باشد.
همین مسئله سبب شد تا ایده فیلترینگ هوشمند مطرح شود، ایده ای که در صورت تحقق آن فیلترینگ مطلق سایت و شبکه های مجازی برداشته شده و پیش‌بینی شده بود این سامانه در برخورد با یک صفحه یا پست نا مناسب، به جای فیلتر کردن کامل آن ، تنها بخش نامناسب را از دسترس خارج کند، میزان دسترسی‌های کاربران مختلف نیز در این طرح متفاوت بوده و متناسب با سن، شغل و تخصص آنان در هر زمینه ای به این سایت ها و شبکه های مجازی دسترسی خواند داشت، از آغاز بسیاری از کارشناسان این طرح را ناممکن عنوان کردند به عقیده آنان به دلایل مختلفی از جمله رمزگذاری در نرم‌افزارهای ارتباطی این طرح با شکست مواجه می شود، اما وزارت ارتباطات وعده داد این سامانه تا پایان خرداد ۱۳۹۴ قابل اجرا است اما با وجود سرمایه‌گذاری ۲۰۰ میلیارد تومانی به علت بروز مشکلات فنی پیاده سازی این امر انجام نشد.
مهر ۹۳ بود که دانشگاه شهید بهشتی و سازمان تبلیغات اسلامی به عنوان متولیان این امر رسما معرفی شدند و وعده داده شد این طرح در سه فاز اجرا می شود، محمود واعظی در دی ماه همان سال رسما اعلام کرد فاز اول با موفقیت اجرا شده است و در اردیبهشت 1394 در گفت و گو با خبرنگاران از شروع فاز دوم در آینده ای نزدیک خبر داد، اما پس از گذشت چند ماه در بهمن 1394 طی یک فراخوان عمومی ضمن بیان اینکه برای ادامه این طرح مشکل مالی نداریم، از دانشگاه های کل کشور در خواست کمک کرد، کمتر از یک ماه بعد معاون وی از انعقاد قرار دادی به ارزش 110 میلیارد تومان برای همکاری 11 دانشگاه دیگر به این طرح خبر داد.
محمود واعظی دیروز در مراسم رونمایی از پروژه‌های بخش خصوصی در جمع خبرنگاران ادعا کرد که اجرای فاز دوم به پایان رسیده و فاز سوم اجرا خواهد شد اما نکته قابل ذکر این مسئله است که کاربران زمانی می توانند از سایت‌ها و شبکه های مجازی استفاده کنند که هویت آنان اهراز شود که این مسئله را می توان از دو منظر بررسی کرد.
مزیت احراز هویت افراد این است که محیط فضای مجازی را قابل اعتماد تر می‌کند اینگونه به آسانی از انتشار مطالب، تصاویر و فیلم های ناقض امنیت عمومی و حکومت جامعه اسلامی جلوگیری شده و شاهد فحاشی ها، توهین ها و... نخواهیم بود.
اما الزام احراز هویت ، فضای مجازی را از حالت آزادی خود ، خارج کرده و شدیدا و امنیتی می شود، با انجام این طرح به راحتی کاربران را شناسایی می شوند، و این مسئله سبب می شود کاربران از اظهار نظرات واقعی خود منصرف شده و فضای مجازی به محیطی بسته و مطابق میل شخصی حزبی خاص مبدل می شود، پیامد این سلب آزادی انتشار مطالب و پست های مختلف صرفا از یک طیف خاص بوده و امکان تحلیل صحیح برای کاربران از بین می رود.
آنچه مسلم است اغلب کاربران ارزش آزادی خود را بیش از این می دانند که صرفا به خاطر جلوگیری تعدادی سودجو نقض شده و فضای مجازی را به محیطی امنیتی تبدیل شود.
