به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران» به نقل از مهر، خوابگاه‌های دانشجویی بسته به نوع مالیکت و امکانات میتوانند خدمات مختلفی را ارائه کنند که در ذیل انواع خوابگاه‌ها را معرفی کرده‌ایم:
خوابگاه‌های دولتی و ملکی خوابگاه‌هایی با امکانات بیشتر
خوابگاه‌های دولتی زیر نظر مستقیم دانشگاه های مربوطه اداره می شوند و بنا به گفته دانشجویان ساکن در آنجا، از شرایط زندگی و تسهیلات رفاهی «مناسب» برخوردارند. هزینه این دسته از خوابگاه‌ها در مقایسه با خانه های دانشجویی و خوابگاه های آزاد به مراتب کمتر است. ماهانه 32 هزار تومان تا 62 هزار تومان پولی است که دانشجویان باید برای این خوابگاه ها کنار بگذارند. البته خوابگاه‌های ملکی نیز ذیل همین قوانین تعریف می‌شوند؛ چراکه ساختمان‌های خوابگاه‌های ملکی در فضای سایت اصلی دانشگاه‌ها قرار دارند و در حقیقت جزئی از دانشگاه به شمار می‌روند.
ایجاد خوابگاه‌های استیجاری با هدف جبران کمبود خوابگاه
دانشگاه‌ها و موسسات آموزش عالی به‌منظور جبران کمبود خوابگاه دانشجویی و ایجاد زمینه مشارکت دانشجویان در امور رفاهی و معیشتی خود با انعقاد قرارداد اجاره با اشخاص حقیقی یا حقوقی اقدام به ایجاد خوابگاه‌های استیجاری می‌کنند.
خوابگاه‌های خودگردان؛ خوابگاه‌های بدون نظارت
خوابگاه‌های خودگردان، خوابگاه‌های شخصی و خصوصی هستند که تنها با دانشگاه‌های مربوطه، تفاهمنامه همکاری امضا می‌کنند و دانشگاه نظارتی بر امکانات آن ندارد. البته اسم دیگر این خوابگاه‌ها را هم می‌توان همان خوابگاه‌های غیردولتی نامید، خوابگاه‌هایی که دانشگاه جز بر نظارت‌هایی که در حوزه قانونی برایش تعریف شده، در دیگر امور خوابگاه نظارتی نداشته و هیچ‌گونه دخالتی در روند اداره آن نمی‌کند.
هزینه خوابگاه‌های مشارکتی برعهده دانشجویان
خوابگاه‌های مشارکتی خوابگاه‌هایی هستند که مالکیت آنها متعلق به بخش خصوصی یا تعاونی بوده و قرارداد بهره‌برداری از آن بین بخش خصوصی یا تعاونی و دانشگاه/ دانشکده به صورت قرارداد اجاره منعقد می‌شود.
خوابگاه‌های مجردی؛ خوابگاه‌های معروف کشور
خوابگاه‌های مجردی همان خوابگاه‌های معروف هستند که دو تا 10 نفر و حتی بیشتر در یک اتاق زندگی می‌کنند و دانشجویان باید در بسیاری از امکانات مانند آشپزخانه، حمام، سرویس بهداشتی و... با دیگران سهیم باشند.
خوابگاه‌های متاهلی؛ هتل دانشجویی
خوابگاه‌های متاهلی اما در بین تمامی خوابگاه‌ها، شرایط رفاهی ویژه‌ای دارند؛ چراکه در این خوابگاه‌ها سوییت‌هایی با آشپزخانه‌های اوپن، جای آشپزخانه‌های مشترک را گرفته‌اند، علاوه‌بر آن به دانشجویان متاهلی که صاحب فرزند هستند هم سوییت‌های یک‌خوابه و دوخوابه می‌دهند تا بچه‌ها در راهروها نباشند. یک زوج دانشجو برای گرفتن یک خانه باید حدودا ماهی 400هزار تومان اجاره بدهند؛ در حالی که خوابگاه متاهلی یا همان سوییت‌هایی که تحت این عنوان ارائه می‌شوند، اجاره‌ای بین 25 تا 130 هزار تومان دارند. در بین خوابگاه‌های معرفی شده، دریافت خوابگاه متاهلی برای دانشجویان شرایط سخت‌تر و ویژه‌تری داشته و دارد و امسال نیز به‌رغم تقاضا برای اسکان در این خوابگاه‌ها، تعداد پذیرش در آنها بسیار محدود شده و این مساله نگرانی دانشجویان متاهل را در پی داشته است؛ از سوی دیگر امسال شاهد اعمال رتبه‌بندی در خوابگاه‌ها هستیم و طبق گفته معاون تسهیلات صندوق رفاه دانشجویان خوابگاه‌ها به چهار رده A ،B ،C و D تقسیم می‌شوند که هرکدام از این رتبه‌ها دارای تعریف مشخصی است. برای مثال خوابگاه‌هایی که در رتبه D قرار می‌گیرند قابل استفاده نیستند. خوابگاه‌های C باید به رتبه B ارتقا پیدا کنند و خوابگاه‌هایی که در رده B قرار گرفته‌اند یا در همان وضع باقی می‌مانند یا به رتبه A که خوابگاه استاندارد است، ارتقا پیدا می‌کنند.
