دانشگاه هاروارد در صدر دانشگاههای جهان-حتی در موضوع تجاوز-قرار گرفته است؛ به عبارت دیگر مسیر طی شده در زمینه آموزش و پرورش در مقابل هجمه‌های فرهنگی از یک سو و از طرف دیگر عدم ایجاد شرایط و فرهنگ مناسب ازدواج در جامعه منجر به قدم گذاری در مسیر غرب است.
به گزارش خبرنگار «خبرنامه دانشجویان ایران»؛ تشکیل خانواده و زندگی مشترک همواره از مهمترین معضلات زندگی بشر بوده‌است. با پیشرفت تکنولوژی و فراهم شدن اسباب رفاه، انتظار می‌رفت که زندگی مشترک آسانتر و از ناهنجاریهای اجتماعی کاسته شود، اما در جوامع مختلف این امر محقق نشد که در ادامه به وضعیت ناهنجاریهای اخلاقی و راهکارهای پیشرو می‌پردازیم:
در آخرین رتبه‌بندی مرکز رتبه‌بندی دانشگاههای جهان در سال ۲۰۱۶، دانشگاه هاروارد در صدر دانشگاههای جهان-حتی در موضوع تجاوز-قرار گرفته و جایگاه اول را به دست آورد. آمارها نشان می‌دهد ۷۲.۲درصد از دانشجویان دختر دانشگاه هاروارد، در زمان حضورشان در این دانشگاه مورد آزار جنسی قرار گرفته‌اند، از طرف دیگر یک چهارم دانشجویان دختر دانشگاههای آمریکا مورد آزار و اذیت جنسی قرار می‌گیرند.
در قلب اروپا هم وضعیت خیلی متفاوت نیست؛ از هر 4 زن در سوئد یک زن مورد تجاوز قرار میگیرد، از هر 5 زن انگلیسی یک زن خشونت جنسی را قبل از 16 سالگی تجربه کرده است؛ بر اساس تخمین زده شده در هندوستان، هر 20 دقیقه به یک زن تجاوز می‌شود؛ آمار افزایش تجاوز در کشور کانادا نیز بسیار شدید است به گونه ای که طبق گزارش خبرنگاران، 460 هزار تجاوز در سال در کشور کانادا صورت میگیرد. در جهان تقریبا از هر 14 زن یک زن با شکنجه مورد تجاوز جنسی قرار میگیرد که در کشور استرالیا از هر 6 زن به یک زن با شکنجه تجاوز می‌شود.
در این زمینه و در کشور خودمان می توان به تحقیقات تحقیق انجام شده توسط محمود گلزاری، عضو هیات دانشگاه علامه طباطبایی اشاره کرده است:
بر اساس این تحقیق، ۸۰ درصد دختران مورد پرسش در چند دبیرستان دخترانه تهران گفته‌اند که رابطه با جنس مخالف را تجربه کرده‌اند؛ محمود گلزاری، معاون ساماندهی امور جوانان وزیر ورزش و جوانان، ۲۱ اردیبهشت امسال نیز گفته بود که بر اساس گزارش‌های آموزش و پرورش، ۴۰ درصد دانش‌آموزان رابطه با جنس مخالف را از ۱۴ سالگی شروع کرده‌اند.
همچنین ارتباطِ پیش از دانشگاه دختران و پسران نسبت به ۳۰ سال پیش، سه برابر شده و زمان شروع رابطه جنسی نیز به دوره راهنمایی رسیده است.
هدف از ارائه آمارهای فوق ارائه تصویری سیاه از جامعه ایران و یا جهان نیست؛ بلکه صرفا راهی است که سایر کشورها در این زمینه با ادعاهای فراوان طی کردند تا به اینجا برسند! نکته جالب در این باب قدمگذاری جامعه تحصیل کرده کشور در همان مسیر است که ناکارآمدی سیاست‌های فرهنگی مناسب را گوشزد می‌کند.
نتیجه:
مسیر طی شده در زمینه آموزش و پرورش در مقابل هجمه های فرهنگی از یک سو و از طرف دیگر عدم ایجاد شرایط و فرهنگ مناسب ازدواج در جامعه منجر به قدم گذاری در مسیر غرب است. هرچند آمار دقیقی از ناهنجاریهای اخلاقی در کشور موجود نیست اما با مشاهده تغییرات فرهنگی در سطوح مختلف تحصیل می توان به بالا رفتن احتمال این فرایند در جامعه اعتراف کرد.
طبق تحقیقات در جوامع مختلف، زن بودن، جوان بودن، بیوه بودن، بی قید بودن و داشتن رفتاری اغواگرانه و نمایشی، احتمال وقوع تجاوز امر را افزایش می دهد. از لحاظ روانی آنچه خیلی مورد توجه روانشناسان است، اینکه بسیاری از قربانیان روی این قضیه سرپوش می گذارند، چراکه در صورت بروز این ناهنجاری، انگ بدنامی روی آنها گذاشته می شود و در نتیجه مشکلات قربانی افزایش می یابد.
به همین دلیل معمولاً او ناراحتی خود را تحمل می کند. شاید هم نمی خواهد جنگ و نزاع و درگیری های خانوادگی و قومی اتفاق بیفتد یا از اینکه فردی آشنا را به پلیس معرفی کند، بیم دارد. شاید هم می ترسد که آن فرد تحت تعقیب قرار گیرد. زندانی شود یا آبروریزی کند و انتقام بگیرد و ... لذا این افراد با وجود احساس شرمساری یا ناراحتی یا بدنامی ترجیح می‌دهند پای خود را پس بکشند؛ نه اینکه وارد ماجرایی شوند که احتمالاً موجب سرافکندگی شود.
علاوه بر فرایندهای فرهنگی بلند مدت که تغییر آن بسیار دشوار است، هماهنگی و یکدست عمل کردن دستگاههای سیاسی و اجرایی کشور می‌تواند یکی از گامهای کاربردی در این زمینه باشد.
گزارش از محمدعلی رحیمی‌نژاد
