ظاهر قضیه، بهانۀ سن است و اینکه قانون زمانی را برای باز نشسته کردن اساتید مقرر کرده است. اما در عمل این موضوع به طور یکنواخت اجرا نشده است. افرادی هستند که هیچ کدام از ویژگی های استاد ممتاز و استاد نمونه را نداشتند و به‌علاوه درمحیط داخل و یا خرح از کشورچندان تاثیر گذار نبوده اند ولی این قانون برای آنان اعمال نشده است.
من هشت- نه ماه پیش به رئیس دانشگاه در نامه ای نوشتم که مخالف باز نشسته شدن نیستم ولی افرادی در دانشگاههای کشور مسن تر از من هستند که کسی سراغ آنها نمی رود. بیایند اثرگذاری بیشتر آنها در داخل و خارج کشور را با من مقایسه بکنند. ولی این گونه مسائل برای اینها مطرح نیست.
راه برای آنها وجود داشته ولی نخواسته اند که آن را در مورد من طی کنند. مگر چند هفته پیش نبود که ریاست محترم دانشگاه تهران اعلام کردند که اساتید ممتاز آن دانشگاه از باز نشسته شدن معاف هستند ؟ ایشان این مطلب را در هیات امناء دانشگاه تهران به تصویب رساندند. جناب دکتر نیلی ، ریاست دانشگاه تهران، در مصاحبه ای که در پنجم خرداد ماه سال جاری داشتند فرمودند:«براساس آئین‌نامه جدید اساتید ممتاز کشوری بدون محدودیت زمانی می‌توانند در دانشگاه به فعالیت خود ادامه دهند.»
بلی وجود دارند. ولی یا دانشگاه آنها سراغ باز نشسته کردن آنها نرفته و یا مانند دانشگاه تهران یک راه معقول و منطقی را طی کرده اند.
راهش این است که دانشگاه مربوطه مورد دانشگاه تهران را به هیات امناء خود که وزیر محترم علوم رئیس آن هستند ببرند و مصوبه ای نظیر مورد دانشگاه تهران را بگذرانند. من تعجب می کنم که چرا وزیر محترم علوم نسبت به رفتار گوناگون دانشگاههای مختلف در این گونه موارد حساسیتی به خرج نداده اند.
یقین دارم که مؤثر بوده است. مشکل بزرگ ما در زمان معاصر عدم دقت در انتخاب رؤسای دانشگاهها بوده است. و من چند بار این را در شورای عالی انقلاب فرهنگی گفته ام. من چند بار از آقای دکتر فتوحی دعوت به مناظره کرده ام که مسائل دانشگاهمان را مطرح کنم ولی ایشان هرگز تن به این کار نداده اند. اما اخیراً در جلسه ای با تعدادی دانشجو جواب بعضی از ایرادهای مرا ، بدون حضور من، دادند که غالباً سفسطه آمیز و پرازمغالطه بود.
چون در مدیریت فعلی دانشگاه ، خصوصاً بخش آموزشی آن، عقلانیتی نمی بینم، پاسخ سؤال جنابعالی برایم میسر نیست.
