به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران» به نقل از رسالت، اعتراض کارگران کارخانه نیشکر هفت‌تپه شوش حالا وجهه‌ای نمادین به خود گرفته و هفت تپه به یک ماجرای ملی تبدیل شده است. کارگران کارخانه دو هفته است که در اعتراض به حقوق معوقه و همچنین مشکلات دیگری که دارند جلوی ساختمان فرمانداری شوش تحصن می‌کنند، شعار می‌دهند و مدعی هستند که این تحصن به شکلی مسالمت آمیز برگزار می‌شود و هیچ کار غیرقانونی در آن صورت نمی‌گیرد. در عین حال، به حضور پلیس و فعال نبودن صداوسیما در این ماجرا هم اعتراض دارند. اعتراض کارگران این کارخانه در سال‌های اخیر هم سابقه داشته است ولی این بار با گذشته تفاوت‌های زیادی دارد.
یک. ابعاد رسانه‌ای ماجرا با گذشته تفاوت‌های جدی دارد. به غیر صداوسیما، روزنامه‌ها و فضای مجازی به شکل جدی پیگیر ماجرا هستند. تصور افکار عمومی این است که این ماجرا اختصاص به یک گروه و جناح سیاسی خاص ندارد. بلکه تخلفی صورت گرفته است که حالا کارگران را به جایی رسانده که با خانواده به تحصن می‌آیند.
دو. دولت به دلیل همین تفاوت‌ها بالاخره اعلام کرد که حقوق کارگران را به زودی پرداخت خواهد کرد. اما کارگران و افرادی که به عنوان لیدر این اعتراضات شناخته می‌شوند می‌گویند اعتراضشان فقط با پرداخت حقوق نیست که در سه سال گذشته این تاخیر در حقوق بارها اتفاق افتاده و با تحصن و اعتراض بالاخره حل شده است. آنها خواستار پس گرفتن کارخانه توسط دولت هستند.
سه. لیدرهای کارگران معتقدند که در روند واگذاری تخلف‌هایی صورت گرفته است، چیزی که حتما باید در دادگاه ثابت شود. به غیر از این ماجرا به نظر می‌رسد که بخشی از درخواست کارگران فراقانونی است که قوه قضائیه و دولت باید با هم در این باره تصمیم بگیرند. بعضی معتقدند یکی از دلایل عدم ورود دستگاه‌ها این است که موردهای مشابه دیگری هم وجود دارد که از شروع ماجرا در مورد آنها نیز حساسیت وجود دارد.
چهار. یکی از اعتراضات کارگران به مسئولین محلی و کشوری است که چرا در این ماجرا کسی برای شنیدن حرف آنها نیامده است. در حالی که تمام سعی خود را کرده‌اند که کسی از آنها سوء استفاده نکند.
پنج. در عین حال که معترضین معتقدند اعتراضشان کاملا صنفی و کاری است، ولی به نظر می‌رسد شباهت‌های زیادی به جنبش‌های کارگری کمونیستی و چپ داشته باشند. این ماجرا در شعارها و حتی مدل کمیته‌های آنها نیز مشهود است. چیزی که شاید دستگاه‌های امنیتی را نگران کند. با این همه این ماجرا هم چیزی از مشکلاتی که برای مردم به وجود آمده است کم نمی‌کند.
شش. بعد از بازداشت چند نفر از لیدرهای تحصن‌کنندگان ماجرا وارد فازهای جدید خود می‌شود. با این که دولت قول داده است که بدهی کارخانه را پرداخت خواهد کرد، معلوم نیست ادامه ماجرا به چه شکل خواهد بود.
هفت. برخی از نمایندگان مجلس اعلام کردند که سخنگوی قوه قضائیه اعلام کرده است که رئیس کارخانه فراری است و همزمان شایعاتی مبنی بر نسبت فامیلی روسای کارخانه با یکی از مقامات دولتی منتشر شده است، چیزی که به نظر می‌رسد سریعتر باید صحت آن بررسی شود.
هشت. با توجه به تحریم‌ها و همچنین ضعف‌های دولت در حوزه تولید، پیش‌بینی
می شود از این دست اتفاقات و تحصن‌ها هر روز بیشتر از قبل شود و دولت و رسانه‌ها باید فکری برای مدیریت آنها کنند. نمی‌توان به راحتی از کنار آنها گذشت. چیزی به عنوان مثال در این روزها در بی‌بی‌سی و آمد نیوز دیدیم. یعنی پوشش لحظه به لحظه و از نزدیک ماجرای هفت تپه، در حالی که صداوسیما کمترین حضوری در این میدان ندارد و مخاطبان برای این که بفهمند در آنجا چه می‌گذرند در بهترین حالت مجبورند به شبکه‌های اجتماعی سر بزنند تا از ماجرا خبر دار شوند.
نه. ماجرای هفت تپه به زودی تمام خواهد شد. اگر از این اتفاق تجربه نگیریم و رویکردها را اصلاح نکنیم ممکن به مشکلات لاینحلی برای کشور تبدیل شوند.
