به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران»؛ جمعی از دانشجویان رشته فیزیک دانشکده علوم پایه دانشگاه رازی کرمانشاه در نامه‌ای اعتراضی خطاب به منصور غلامی، وزیر علوم، تحقیقات و فناوری اعلام کردند: اجازه ندهید دانشجویان و حق تحصیل آنان قربانی تصمیمات سلیقه‌ای مسئولین دانشگاه شود.
در بخشی از این نامه آمده است:
اهمیت دانشگاه برابر با اهمیت آینده کشور است. اگر ما می‌خواهیم در آینده یک کشور بزرگ، آباد، پیشرفته، مترقی، متمدن و دارای دو جناح مادی و معنوی باشیم، باید به دانشگاه بپردازیم. امروز بدون علم و بدون روئیت علمی، نمی‌شود در دنیا قدم از قدم برداشت و موفق شد. پیشرفت آینده ایران در زمینه‌های اقتصاد، کشاورزی، صنعت، بهداشت و درمان و صنعت نظامی در گرو توسعه علوم پایه در کشور است.
بی توجهی به علوم پایه از سوی مدیران کشور با این دیدگاه که دانشجویان علوم پایه توانایی جذب مستقیم به بازار کار را ندارند امری غلط و نگران کننده است، در طی دو سال گذشته این دیدگاه سبب کاهش ظرفیت رشته‌های علوم پایه در کشور شده است تا جایی که امسال در بسیاری از دانشگاه‌ها با ظرفیت صفر در رشته‌های علوم پایه مواجهه هستیم. در واقع این عمل به جای استفاده بهینه و بجا از نیروی متخصص، پاک کردن صورت مسئله به منظور کاهش اعتراض به عدم بها دادن و ارزش نهادن در زمینه علوم پایه است. همانگونه که از نامش پیداست علوم پایه را می‌توان آغازگر علم، پایه و بنیان تمامی شاخه‌های دانش بشری دانست.
همانقدر که سرمایه گذاری و توجه به این علوم سبب پیشرفت و تولید علم در هر کشوری می‌شود به همان اندازه بی توجهی به آن لطمات جبران ناپذیری بر پیکره نظام علمی وارد می‌کند که به یقین کشور را از آرمان‌های اصلی خود دور می‌سازد.
چنانکه مستحضر هستید گروه فیزیک دانشگاه رازی کرمانشاه در سال تحصیلی پیش رو، در اقدامی غیر معمول و ناعادلانه در اعتراض به کاهش بودجه دانشجویان تحصیلات تکمیلی و نیز کاهش تعداد واحد‌های پایان نامه از ۶ واحد به ۳ واحد (تصویب شده از سوی هیئت امنای دانشگاه) از پذیرش دانشجو در مقطع کارشناسی ارشد و دکترای تخصصی خودداری نموده است.
این تصمیم شاید در نگاه اول تنها جنبه اعتراض به مسائل صنفی (کاهش حق الزحمه راهنمایی پایان نامه ها) اساتید را نشان دهد، اما با نگاهی دقیق‌تر می‌توان گفت که تنها متضرر در این تصمیم گیری دانشجویان هستند. اول اینکه اخذ ناگهانی این تصمیم باعث می‌شود بسیاری از دانشجویان که جزو نفرات برتر بوده و می‌توانسته اند از سهمیه استعداد درخشان برای ادامه تحصیل خود استفاده کنند اکنون با سوختن سهمیه دیگر امیدی به جذب در دانشگاه محل تحصیل خود نداشته باشند. دوم آن دسته از دانشجویان که به هر دلیلی قادر به ادامه تحصیل در شهری غیر از محل سکونت خود نیستند و با هدف قبولی در دانشگاه رازی، در آزمون ورودی کارشناسی ارشد و دکترای تخصصی شرکت نموده اند اکنون با سهمیه صفر در دفترچهی انتخاب رشته مواجه می‌شوند و چاره‌ای جز انتخاب دانشگاه‌های دیگر و یا توقف در مقطع فعلی را ندارند که این مسئله از هر جهت ناعادلانه بوده و به صورت مستقیم آینده دانشجویان را تحت الشعاع قرار می‌دهد.
چند سوال آزار دهنده که ذهن ما دانشجویان را به خود مشغول کرده است باید پاسخ داده شود: اساتید به چه علت اقدام متقابل با تصمیم هیئت امنا را با عدم جذب دانشجو پاسخ گفته اند؟ آیا باید در این مورد هم حق دانشجو از وی سلب شود تا بلکه لب به اعتراض بگشاید و مسئولین را تحت فشار قرار دهد و به این ترتیب اساتید به حقوق مادی خود و دانشجو نیز به حق معنوی تحصیل خود برسد؟ آیا آینده دانشجویان تا این اندازه بی اهمیت و بی ارزش است که بازیچه تصمیمات سلیقه‌ای و مقطعی اساتید و مسئولان شود؟ چرا در میان تمامی رشته‌ها و دانشکده‌های دانشگاه رازی تنها گروه فیزیک و گروه زیست شناسی تصمیم به اعتراض به شکل عدم جذب دانشجو گرفته اند و سایر رشته‌های علوم پایه این دانشگاه نیز با کاهش ظرفیت روبه رو شده است؟ چرا تصمیم کاهش ظرفیت و حذف تحصیلات تکمیلی برای علوم پایه در دانشگاه رازی به طرز مشکوکی با سایر دانشگاه‌های مادر کشور به صورت هماهنگ صورت گرفته است؟
در پایان باید ذکر کرد که حقوق صنفی اساتید مسئله‌ای است که در جای خود باید به آن پرداخته شود، اما ذکر ضرب المثل «گنه کرد در بلخ آهنگری *** به شوشتر زدند گردن مسگری» خالی از لطف نیست چراکه تصمیم گیرندگان در مورد مسئله بودجه و تعداد واحد‌های پایان نامه، مسئولان دانشگاه هستند، اما اقدام متقابل گروه‌های علوم پایه در اعتراض به آن، نه در راستای احقاق حقوق خود بلکه در جهت تضعیف حقوق دانشجویانی است که نقشی در این تصمیم نداشته اند، در واقع این حرکت اساتید علوم پایه دانشگاه رازی حسن نیت آن‌ها برای احقاق حقوق دانشجویان را به تردید می‌اندازد.
ما دانشجویان رشته فیزیک دانشگاه رازی در اتحاد با سایر دانشجویان علوم پایه این دانشگاه پس از تلاش‌های فراوان در دانشگاه و نگرفتن پاسخی روشن در راستای احقاق حقوقمان، از مراجع بالادست که در رأس آن وزارت علوم قرار دارد طلب یاری کرده تا حقوق از دست رفته خویش را بازیابیم؛ لذا از آن وزارت تقاضامندیم به این مسئله مهم ورود کرده و اجازه ندهند دانشجویان و حق تحصیل آنان قربانی تصمیمات سلیقه‌ای مسئولین دانشگاه شود.
