به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران»، روح‌الله ایزدخواه نماینده مردم درمجلس یازدهم درباره حواشی تایید صلاحیت مهرداد بذرپاش نوشت: مقدمه اول آنکه، هرچند من با بذرپاش رفاقت دانشگاهی داشته ام، اما تا امروز جز یکسال که با مشاوران جوان (سال ٨۵) همکاری داشته ام، هیچ سابقه همکاری دیگری در بیرون دانشگاه با ایشان نداشته ام. حتی در انتخابات مجلس نیز هیچ ارتباطی با هم نداشتیم.
مقدمه دوم آنکه، آنچه می‌گویم محکماتی است که خودم به آن رسیده ام و نافی بررسی متشابهات نخواهد بود.
١. بنده شاهد تأسیس پژوهشکده سامانه های هوشمند صنعتی شهید رضایی بوده ام، که زمان ما به «پژوهشکده شهید رضایی» مشهور بود. اینطور مراکز و اندیشکده های دانشگاهی اساسا ثبت حقوقی نمیخواهند و با تصمیم مدیران دانشگاه راه می افتند.
خود بنده از انتهای دوره لیسانس، چند سال اولیه کارم را در یک اندیشکده دیگری در دانشگاه شریف شاغل بوده ام و حقوق دریافت کرده ام، بدون اینکه بیمه داشته باشم و بدون ثبت اندیشکده در اداره ثبت شرکت‌ها.
٢. دیوان محاسبات، یک سازمان ارکانی است. یعنی سه چهار رکن مستقل از هم، آن را اداره می‌کنند. رئیس دیوان، مسئولیت مدیریت اداری و تهیه گزارش‌های حسابداری و برنامه و بودجه دیوان را برعهده دارد. دادستان دیوان به تخلفات سازمان‌ها رسیدگی می کند و هیات های مستشاری و عمومی هم کار خودشان را می‌کنند. لذا تخصص بذرپاش که مدیریت خوانده، برای اداره دیوان، بی ربط نیست.
٣. فرایند انتخاب رئیس و دادستان دیوان، بدین گونه است که هرکس بخواهد می‌تواند اعلام داوطلبی نماید و در کمیسیون بودجه، نهایتا دو نفر از میان داوطلبین انتخاب شده و به صحن معرفی می شوند. لذا اینطور نیست که بگوییم مجلس، فلانی را از ابتدا برای این جایگاه انتخاب کرده است.
بنده در کمیسیون بودجه نیستم و اگر بودم شاید رأی اولیه ام به کسی غیر از بذرپاش می‌بود. اما از بین دو گزینه راه یافته به صحن، ایشان را اصلح دانستم (قبلا هم گفته ام که با رأی ممتنع، از اساس مخالفم).
۴. اینکه بذرپاش پرونده قضایی دارد یا ندارد و نتیجه اش چه شده، بنده درجریان نیستم و تکلیف هم نداشته ام که در جریان باشم. مملکت قوه قضائیه دارد. برود رسیدگی کند و متخلف را در هرمقامی باشد به زیر بکشد. اگر بذرپاش هم متخلف بود عزلش کند. بنده هم پشت قوه قضائیه می ایستم.
۵. اینکه چطور ممکن است یک جوان چهل ساله تا معاونت ریاست جمهوری برود، در جمهوری اسلامی نشدنی نیست. این همه فرمانده و وزیر و استاندار بیست و چندساله در تاریخ انقلاب بوده. البته عمدتا در دهه شصت. اما اینکه سابقه انتصابات یک نفر، از روی صلاحیت بوده یا رانت، حرف درستی است و باید موشکافی کرد.
