خبرنامه دانشجویان ایران: یکی از شهدایی که در تاریخ اسلام بسیار زیارت مزار مطهرش از سوی معصومین نیز توصیه گردیده است و حتی در برخی از روایات مستدل، برابری زیارتش با زیارت امام حسین(ع) در کربلا عنوان شده است، فرزند امام محمد باقر(ع) است که پیکر مطهرش در مشهد اردهال امروزی مدفون شده.
به گزارش خبرنگار«خبرنامه دانشجویان ایران»؛ ارزش و مرتبه این شهید والامقام که به سلطان علیبن محمدالباقر(ع) مشهور است، شاید تا مدتها حتی با وجود توصیههای اکید معصومین مبنی بر اینکه «هرکسی ایشان را زیارت کند انگار که حسین بن علی(ع) را در کربلا زیارت کرده است»، برای بسیاری از شیعیان چندان هم قابل درک نبود، اما اتفاقی که حدود 50سال پیش در زمان آیتالله مرعشی نجفی در سردابه حرم علیبن محمدالباقر(ع) رخ داد و به تایید این عالم گرانقدر شیعه نیز رسید، تمام نگاهها را به خود متوجه کرد.
حضرت اباالحسن علی ابن امام محمد باقر(ع) در سال 113 هجری قمری به منظور تبلیغ دین و پاسخگویی به الطاف مومنان ایرانی وارد کاشان شد و به مدت 3 سال در میان این عاشقان و دلباختگان اهل البیت(ع) به ارشاد مردم ولایتمدار پرداخت.
از ویژگیهای این شهید بزرگوار میتوان به فرزند بلافصل بودن و هچنین نایب الامامین یعنی امام محمد باقر(ع) و امام جعفر صادق(ع) اشاره نمود؛ در خصوص مقام وی نیز روایات متعددی نقل شده که از جمله آن میتوان به حدیث امام صادق(ع) اشاره نمود که می فرمایند: هرکس برادرم علیبنباقر(ع) را در اردهال زیارت کند مانند کسی است که قبر جدم حسین(ع) را در کربلا زیارت کرده باشد.
هچنین امام علیبنموسیرضا(ع) میفرمایند: «چه خوب مکانی است اردهال پس به آن التزام و تمسک پیدا کنید».
سلطان علیبنامام محمد باقر(ع) در سال 116 هجری قمری با یاران و اعوانش به جنگ در مبارزه با حکومت کفر وقت در 27 جمادی الثانی در دره ازناوه با یاران باوفایش به شهادت رسید و سر مبارکش را از تن جدا و برای حاکم جور وقت در شهر قزون ارسال شد و بدن مطهرش را در مشهد اردهال به خاک سپردند.
اما در سال 1313 هجری شمسی، اعتضادالدوله حکمران قم، در سفر به مشهد اردهال فرمان داد تا روی سردابه را شکافتند و شخصا داخل سردابه شده حدود یکصد تابوت در آنجا دیدار می کند که در هر یک جسدی سالم و از هم متلاشی نشده در حالی که لباس زندگی به تن داشتند و روی گونههای بعضی خون خشکیده نمودار بود مشاهده کرد و ایشان را از یاران سلطان علیبن محمد الباقر(ع) شمرد.
چندی بعد در سال 1341، آیتالله العظمی مرعشی نجفی در سفر به مشهد اردهال، خواستار مشاهده سردابه میشود که شرح ادامه این ماجرا را از زبان ولیالله حسینی، بنای وقت حرم مطهر میخوانید:
من آن زمان بنابودم که کارهای حرم راانجام می دادم، حدود30سالم بود یک شب یکی ازخدام حرم به من خبرداد که بیا حرم کارداریم ،آیت الله مرعشی نجفی آمده اند. وقتی به حرم رفتم دیدم درموردسردابه صحبت میکنند یکی ازخدام که سن زیادی داشت گفت گوشه ایوان صفارا بکنید به سردابه که کنارحرم است راه پیدامی کنید.
باکمک چندنفرازکسانی که آنجا بودند سنگ های کف ایوان رابرداشتیم و به روزنهای به اندازه اینکه یک نفر بتواند داخل سردابه شود باز کردیم؛ آن زمان هنوز برق به مشهداردهال نیامده بود، یک چراغ توری آوردند، من نردبانی گذاشتم و داخل سردابه شدم و بعد از من حبیبالله حسنی که آن زمان حمامی حمام حرم بود وارد سردابه شد.
ولیالله حسینی در ادامه اضافه میکند: وقتی واردسردابه شدیم فضایی حدود 3در12 متر بود که اطراف آن تابوتهایی چوبی تا زیرسقف روی هم چیده شده بود؛ درب تابوتها بسته بود و فقط تابوتهایی که درردیف رو قرارداشت باز بودند؛ داخل آنها پیکر افرادی قرارداشت که دستهایشان را روی سینه قرارداده بودند و انگار باآرامش خوابیدهاند.
حبیبالله حسنی، دیگر شاهد عینی ماجرا که اکنون پیرمردی 85ساله است و آن زمان جوانی 35 ساله و حمامی حرم بوده میگوید.
کسی نتوانست سنگ تاریخ را بخواند آیتالله مرعشی نجفی خواست وارد سردابه شود که نتوانست؛ چون روزنه باریک و نردبان کوتاه بود.
بالاخره یک نفر غریبه آمد و این کار راکرد و آیتالله مرعشی نجفی گفتند تاریخ دفن این اجساد نوشته شده است.
حبیبالله حسنی درخصوص وضعیت اجساد میگوید: اجساد کفنپوش بودند ولی چندتا از تابوتها که ردیف اول بودند درب آنها باز بود؛ یکی ازجنازهها نیز از تابوت بیرون افتاده بود که آن را داخل تابوت گذاشتیم.
جنازهها سالم بودند و متلاشی نشده بود ولی پوست آنها خشک شده بود و چهره آنها قابل شناسایی بود.
حاج ولی ادامه می دهد: عدهای میگویند اینها شهدایی هستند که زمان جنگ امامزاده سلطان علی(ع) همراه او بودند ودررکابش شهیدشده اند.
این در حالی است که رهبری نیز در دیدار مردم کاشان و در آران و بیدگل با اشاره به سابقه ارادت و محبت مردم کاشان به خاندان اهل بیت علیهمالسلام و مقبره فرزند امام محمد باقر(ع) در مشهد اردهال و پرورش علماء، فقها، محدثین، فلاسفه، حکماء، و دانشمندان علوم مختلف در منطقه کاشان افزودند: سوابق و افتخارات دینی و علمی هر شهر و منطقهای نشان دهنده استعدادهای آن منطقه است که باید از آن کمال استفاده شود.
