به گزارش خبرنگار«خبرنامه دانشجویان ایران»؛ رژیم صهیونیستی با محاصره نوار غزه، حدود یک میلیون و 700 هزار ساکن این منطقه را از ابتدایی و ساده‌ترین حقوق شهروندی خود همچون آزادی تردد، داشتن شغل ، بهداشت و آموزش و ... محروم کرده است.
نوار 360 کیلومتری غزه بارها در سال‌های اخیر زیر شدیدترین حملات موشکی و بمباران ارتش رژیم صهیونیستی قرار گرفته و تا کنون هزاران نفر در این منطقه به شهادت رسیده اند.
به دنبال شکست نیروهای امپراتوری عثمانی از بریتانیا در طول جنگ جهانی اول، دولت وقت بریتانیا در ۲۵ آوریل ۱۹۲۰ میلادی کنترل نوار غزه را به همراه دیگر سرزمین‌های فلسطین برعهده گرفت و با تشکیل یک سیستم حکومتی تحت عنوان قیومیت بریتانیا بر فلسطین به کنترل نوار غزه و دیگر سرزمین‌های فلسطین پرداخت.
پس از جنگ رژیم صهیونیستی در سال ۱۹۴۸ میلادی و تأسیس کشور اسرائیل در بخشی از سرزمین‌های تحت قیومیت بریتانیا و تصرف نوار غزه توسط ارتش اردن، پیمان صلح موقت ۱۹۴۹ میان کشور تازه تأسیس اسرائیل، مصر، اردن، سوریه و لبنان به امضا رسید که بنابر مفاد آن مرزهای اسرائیل و فلسطین مشخص شده و نوار غزه تحت کنترل کشور اردن قرار درآمد.
از طرفی این عهدنامه تا آغاز جنگ شش روزه در سال ۱۹۶۷ و شکست اعراب، تحت اشغال نظامی نیروهای رژیم صهیونیستی درآمد.
بررسی تاریخ این مناطق نشان می‌دهد که بازه‌های زمانی گسترده‌ای به جنگ، درگیری و خونریزی میان فلسطینی‌ها و رژیم غاصب صهیونیستی سپری شده است که در این میان صدها هزار فلسطینی بی خانمان شدند و چندین جنگ با حضور مصر، اردن، سوریه و لبنان به وقوع پیوسته است.
فلسطینی‌های ساکن کرانه باختری از جمله بیت المقدس شرقی اما از سال 1967 تحت اشغال این رژیم غاصب زندگی می‌کنند.
همچنین صهیونیست‌ها چندین شهرک یهودی نشین در این مناطق ساخته‌اند که محل سکونت بیش از 400 هزار یهودی است. با آنکه وجود چنین شهرک‌هایی طبق قوانین بین المللی غیر قانونی به نظر می‌رسد اما رژیم صهیونیستی توجهی به آن نداشته و ندارد.
در سال ۱۹۷۹، مصر و رژیم صهیونیستی قرارداد صلحی امضاء کردند؛ ولی فقط در اوایل دهه ۱۹۹۰ و پس از انتفاضه فلسطینی‌ها بود که روند صلح آغاز شد.
علی‌رغم استرداد بخش‌هایی از کرانه باختری و نوار غزه به فلسطینیان هنوز قراردادی در مورد "وضعیت نهایی" به امضاء نرسیده است. در سال 2005 اما صهیونیست‌ها تصمیم به تخلیه این شهرک‌ها در نوار غزه گرفتند و به اشغال نظامی چهل ساله خود در این منطقه پایان دادند.
بر اساس بررسی دانشگاه جانز هاپکینز آمریکا و دانشگاه القدس بیت‌المقدس که در اواخر سال ۲۰۰۲ میلادی برای سازمان بین‌المللی کایر (CARE) انجام داده‌اند، درصد بالایی سوء تغذیه در میان جمعیت فلسطینی ساکن در نوار غزه وجود دارد؛ دلیل اصلی آن هم بستن مرزهای غزه توسط صهیونیست‌ها در بین سال‌های 1998 تا 2000 عنوان شده است.
پس از جنگ و درگیری بین صهیونیست‌ها و فلسطینیان در سال ۲۰۰۷ که به موفقیت حماس منجر شد، کنترل نوار غزه به طور کامل به دست فلسطینی‌ها افتاد، همچنین بخش‌هایی از کرانه باختری هم به کنترل حکومت خودگردان درآمد.
گفتنی است که شهرهای تحت کنترل فعلی حکومت خودگردان فلسطین، «غزه، بیت‌حانون، بیت‌لاهیه، دیر‌البَلَح، جبالیا، خان یونس، رفح(بیت المقدس شرقی)» هستند.
این روزها اما بیش از هرچیز در نوار غزه، اتفاقاتی متناقض با حقوق بشر در حال رویداد است جالب اینجاست که کشورهای مسلمان اطراف فلسطین، هیچ واکنشی نسبت به این جنایات از خود نشان نمی‌دهند؛ با این حال چگونه می‌توان از نهادهای متولی این امر انتظار داشت که به فکر باشند؟ کشورهایی که با کوچکترین تحرک در عراق و افغانستان با داعیه داری نسبت به حقوق بشر و برپایی صلح پا به میدان می‌گذارند، جالب است که صدای جنایات رژیم صهیونیستی را نمی‌شنوند!
