به گزارش خبرنگار «خبرنامه دانشجویان ایران»؛ چرا شرایطی مهیا نمی‌شود که یک نسل سومی از خود بپرسد که آیا می‌شود بین دوران دفاع مقدس و زمانه امروزی و شرایط کنونی انقلاب اسلامی رابطه‌ای پیدا کرد یا نه؟
نگاه که به دور و برمان می‌اندازیم، چیزی جز شلوغی‌های بی حاصلی که فقط افق دید نسبت به آینده و گذشته را محدود کرده است نمی‌بینیم؛ این را من نمی‌گویم، این را امروز حتی کسانی می‌گویند که شاید به قول رهبر انقلاب خیلی هم‌نظر با این انقلاب نباشند و خیلی دل صافی با این نظام نداشته باشند اما دستپاچگی عجیب و غریب دولت را در حصول توافق، اینگونه تفسیر می‌کنند.
رشادت‌های 35 روزه مردان با غیرت خرمشهری کشورمان، موتور دفاع عظیم مقدس را آنچنان استارت کرد که هشت سال بدون یک لحظه درنگ به کار خود ادامه داد و بعید است که دولتمردان امروزی که خود، بخشی از قوه محرکه آن موتور دیروز بوده‌اند آن روزها را فراموش کرده باشند و یا تردیدی در حقیقت آن داشته باشند.
به عکس مسجد جامع خرمشهر که نگاه می‌کنیم بوی بهشت استشمام می‌شود؛ شهدایی که عکس‌های یادگاری گرفتند و رزمندگانی که امروز عکس خود را در کنار این دروازه بهشتی نگاه می‌کنند و حسرت می‌خورند که چرا هنوز هستند.
جای تعجب نیست اگر یک کشور معمولی در سطح جهان امروز، بنا را بر اعتماد به استکبار جهانی بگذارد اما چگونه می‌شود ملتی که سال‌هاست طعم مقاومت در برابر استکبار را با استارت مقاومت 35 روزه خرمشهر چشیده است، امروز بوی بهشت را در مصاف صلح با کدخدا احساس کند؟
35 سال پیش، 35 روز مقاومت دست خالی در برابر دشمن تا دندان مسلح، نشان داد که اینجـــــــــا خرمشهر است، 5 کیلومتر تا بهشت؛ امروز اما کجای دایره‌ی نگاه مسئولین کشور نوشته است اینجا، 5 کیلومتر تا بهشت؟ و اگر نوشه، منظور از اینجا، کدام مسیر است؟
