به گزارش خبرنگار «خبرنامه دانشجویان ایران»؛ در بخشی از این بیانیه آمده است: صدور قطعنامه جدید در شورای امنیت سازمان ملل بخشی از توافق وین است؛ چرا قبل از اینکه اصل این توافق در مجلس شورای اسلامی و شورای عالی امنیت ملی تایید شود بخشی از این توافق در شورای امنیت سازمان ملل بصورت قطعنامه صادر شود؟
متن کامل این بیانیه را در ادامه می‌خوانید:
وَدَّ الَّذِینَ کَفَرُوا لَوْ تَغْفُلُونَ عَنْ أَسْلِحَتِکُمْ وَ أَمْتِعَتِکُمْ فَیَمِیلُونَ عَلَیْکُمْ مَیْلَةً واحِدَةً)
دشمن همواره در کمین است که از فرصت استفاده کند و دوست می‌دارد که شما از سلاح و متاع خود غافل شوید و یکباره به شما حملهور شود.
با توجه به خاتمه یافتن مذاکرات و انتشار برنامه جامع اقدام مشترک، در روزهای گذشته، اخباری مبنی بر قطعنامه سازمان ملل منتشر گشته است است ،با مرور اجمالی پیش نویس قطعنامه ،نکات مبهم و نگران کننده ای وجود دارد که جامعه نخبگانی کشور ،آنها را برای آینده کشور نامطلوب می دانند.
قطعنامه شورای امنیت به غیر از ماهیت تائیدی آن برای توافق، حاوی برخی جزئیات است که اهمیت آنها کمتر از اصل توافق نیست. به همین جهت بررسی مفاد آن حائز اهمیت است و نحوه اجرای توافق را روشن می کند. اهمیت مفاد این قطعنامه به حدی بود که یکی از بندهای آن یعنی تحریم‌های تسلیحاتی و موشکی، مدت‌ها میان ایران و 1+5 محل بحث بوده است. از همین رو شورای تبیین مواضع بسیج دانشجویی دانشگاه های سراسر کشور چند نکته را به اختصار در رابطه با این قطعنامه بیان می نماید:
1_ در طول این دوسال مذاکره هربار طرف آمریکایی بحث توان دفاعی - موشکی کشورمان را پیش کشیده و خواستار مذاکره در خصوص این موضوع شده است ،از طرف مسئولین ارشد کشوری و لشگری نظام با پاسخهای دندان شکنی مواجه شده و بر آحاد ملت روشن و مشخص بوده است که توان دفاعی و بازدارندگی ،نیاز مبرم ملت ایران بوده تا در برابر ناملایمت منطقه ای و جهانی بتواند از استقلال ایران اسلامی عزیز ،پاسداری نماید اما متاسفانه در پاراگراف 3 ضمیمه پیش نویس قطعنامه فوق خواستار محدودیت های شدیدی در خصوص برنامه موشکی ایران شده است.
2_ طبق اصل 77 قانون اساسی عهدنامه‌ها، مقاوله‌نامه‌ها، قراردادها و موافقت‌نامه‌های بین‌المللی باید به تصویب مجلس شورای اسلامی برسد . همانطور که در متن «جمع بندی مذاکرات وین» تصریح شده است، این توافق باید در مجلس شورای اسلامی و شورای عالی امنیت ملی و کنگره آمریکا تصویب و تایید شود.
صدور قطعنامه جدید در شورای امنیت سازمان ملل بخشی از توافق وین است؛ چرا قبل از اینکه اصل این توافق در مجلس شورای اسلامی و شورای عالی امنیت ملی تایید شود بخشی از این توافق در شورای امنیت سازمان ملل بصورت قطعنامه صادر شود؟
آیا این قطعنامه تعهد آور و الزام آور بین المللی جایگاه مجلس و قوانین داخلی ایران را تضعیف نمی کند و ساختارهای تصمیم گیر داخلی را در عمل انجام شده قرار نمی دهد؟در صورت عدم تصویب این توافق در داخل کشور آیا ایران ناقض توافق در سطح جهان معرفی نمی شود؟ با توجه به اینکه 90 روز برای بررسی این توافق در داخل کشورهای طرف مذاکره مهلت داده شده است، اصرار طرف غربی برای تسریع صدور قطعنامه ی جدید آن هم قبل از بررسی در پایتخت ها چیست؟
2_ بندهای 11 و 12 قطعنامه پیشنهادی که درباره مکانیسم بازگشت پذیری تحریم ها علیه ایران است ، دست کشورهای عضو دائم شورای امنیت سازمان ملل را برای بهانه تراشی علیه فعالیت های هسته ای کشورمان و بازگشت قطعنامه های تحریمی پیشین بازگذاشته است.به طوری که با کوچکترین بهانه ای می توانند ظرف 30 روز و با یک وتوی ساده تمام تحریم ها را علیه کشورمان بازگردانند. و از آنجا که طرف های غربی علی الخصوص آمریکای بد عهد ،همواره بر توافقات خود پای بند نبوده است،بیم آن می رود که جمهوری اسلامی تعهدات برگشت ناپذیر خود را انجام دهد لیکن طرف غربی با بهانه های واهی از جمله موکول کردن به نظر نهایی آژانس بین المللی از انجام وظایف خود سرباز زند.
با توجه به موارد فوق و با توجه به مهلت 90 روزه کشورها برای بررسی متن برجام،بسیج دانشجویی خواستار به تعویق افتادن صدور قطعنامه و موکول گشتن آن به پایان دوره 90 روزه و همچنین اصلاح موارد مذکور می باشد.
