به گزارش خبرنگار صنفی – آموزشی «خبرنامه دانشجویان ایران»؛ موضوع آینده شغلی اما علاوه بر اینکه همواره نقل محافل دانشجویی و نسل جوان و پر شور و هیجان بوده است، غالبا با چاشنی طنز همراه می‌شود.
از طرفی با یک نگاه ساده به راحتی می‌شود که درصد بسیاری بالایی از شغل‌های جامعه ارتباطی با تحصیلات افراد ندارد؛ هرچند این اتفاق بیشتر در حوزه علوم انسانی و علوم پایه اتفاق می‌افتد اما درخواست بالا نیروی جویای کار و استقبال پایین کارفرمایان از شرایط فارغ‌التحصیلان دانشگاهی، بازار کار و کاریابی را نیز کساد کرده است.
همچنین شرایط بسیار راحت برای جذب نیرو کار از بین بانوان نیز مزید بر علت شده است؛ کارفرمایانی که چه بسا کیفیت کار هم برایشان اهمیت دارد اما به علت حقوق پایین‌تر شرایط استخدام راحتتر، راضی به جذب نیروی کار زن می‌شوند.
با این شرایط، قوانین سختگیرانه وزارت کار برای کار فرمایان، بیش از اینکه دست آنها را برای اعمال فشار به نیروی زیر دستی ببندد، قدرت انتخاب آنها را به سمت زنان سوق می‌دهد و در انتها باز این نیروی کار جوان است که آسیب می‌بیند.
شرایط اقتصادی کشور نیز رغبتی برای ادامه کار تولیدی و خدماتی در کشور نمی‌گذارد و بیشتر موسسات به سمت واسطه‌گری می‌روند. واسطه‌گری هم نیاز به نیروی کار ندارد و در نتیجه با تعدیل‌های سنگین و سراسری مواجه می‌شویم.
برای همین هم بازار کار رشته‌ها و آینده شغلی دانشجویان تبدیل به بازیچه و طنز می‌شود و در واقعیت، ظهور و برزو پیدا می‌کند؛ در روزهایی که حتی برای دانشجویان پزشکی و پرستاری که تخصصی ترین اموزش‌ها در حوزه سلامت را می‌بینند شغل مناسب و درآمد مکفی وجود ندارد، نمی‌شود انتظاری از شرایط مطلوب در سایر رشته‌های تحصیلی دانشجویان داشت.
با این حال دولت هنوز به فکر بهبود روابط تجاری با کشورهای خارجی است تا همچنان شرکت‌های دلالی و واسطه‌گری بتازند و تولیدی‌ها و کارگاه‌های داخلی کشور، بیشتر به اغما فرو بروند.
حال باید منتظر ماند و دید که مشکل بازار کار و آینده شغلی دانشجویان و رشته‌های مختلف و متعدد تحصیلی در کشور که این روزها فقط به چشم طنز تماشا می‌شود، به کجا ختم خواهد شد.
آیا دولت توسط وزارت علوم، وزارت کار، وزارت صنعت یا هر کدام از نهادهای ذیربطش برای حل این مشکل به میدان خواهد آمد؟
