به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران»؛ به نقل از مرکز اطلاعات بیوتکنولوژی ایران، یک تیم تحقیقاتی به سرپرستی دکتر دانیال کهریزی در دانشگاه رازی کرمانشاه و در قالب یک شرکت دانش بنیان، پس از ۶ سال تحقیق مستمر و به کارگیری روش‌های زیست فناوری موفق به ارائه یک گیاه دانه روغنی غنی از امگا ۳ به نام کاملینا شدند که برای شرایط دیم در تمام اقلیم‌های کشور اصلاح شده است. این رقم جدید توسط کمیته ملی معرفی رقم، سهیل نامیده شده است.
کاهش چربی و کلسترول و بیماری‌های قلبی به دلیل دارا بودن امگا ۳ فراوان (بیش از ۳۰ درصد)، خواص ضدسرطانی، استفاده در صنعت تغذیه طیور و ماهی به جهت کیفیت بالای کنجاله و داشتن سطوح بالایی از آنتی‌اکسیدان‌ها(به ویژه ویتامین E) از دیگر مزایای کاملینا است. این گیاه در اکثر استان‌های کشور در شرایط دیم کشت شده و عملکرد رضایت بخشی داشته است.
طبق مطالعات مختلف امگا ۳ در درمان میگرن، استرس، تنش‌های عصبی و افسردگی مؤثر است. مصرف امگا ۳ در پیشگیری از برخی سرطان‌ها و بیماری‌های قلبی و یا کاهش عوارض شیمی درمانی نیز موثر است.
روغن کاملینا در بازارهای جهانی به عنوان یک روغن مرغوب شناخته می‌شود که علاوه بر مصارف غذایی در صنایع آرایشی، بهداشتی و صنعتی هم استفاده می‌شود. گیاه دارویی- روغنی کاملینا در سال‌های اخیر توجه زیادی را در دنیا به خود جلب کرده که مهم‌ترین مزیت آن تحمل زیاد به خشکی است.
کاملینا گزینه‌ای مناسب برای تناوب با غلات دانه ریز است؛ هم اکنون این تناوب بسیار ضعیف است. گیاه کاملینا می‌تواند نماد اقتصاد مقاومتی در دانه‌های روغنی ایران باشد. این گیاه علاوه بر تحمل به خشکی و سرما، مقاومت زیادی نسبت به آفات و امراض رایج در دانه های روغنی دارد. عملکرد رقم سهیل در کشت دیم به یک تن در هکتار می‌رسد.
حدود ۷۰ درصد از زمین‌های کشاورزی ایران دیم‌زار هستند. اما هنوز فاقد یک گیاه دانه روغنی مناسب برای شرایط دیم هستیم. این در حالی است که با شرایط خشکسالی، کاهش نزولات و بحرانی شدن سطح آب‌های زیرزمینی مواجه هستیم. همچنین با در نظر گرفتن این نکته که روغن خوراکی کشور عمدتا وارداتی یا ناسالم است، نیاز به داشتن گیاهی دانه روغنی برای شرایط دیم کشور و با حداقل نیازهای کودی، بسیار احساس می‌شود.
بیش از ۹۵ درصد روغن خوراکی مورد نیاز کشور وارداتی است و به این منظور سالانه بیش از ۴ میلیارد دلار ارز از کشور خارج می‌شود. این آمار نگران کننده برای کشوری با پتانسیل و ظرفیت بالای تولید محصولات کشاورزی مناسب نیست. یکی از راه‌های مهم برای افزایش تولید دانه‌های روغنی استفاده از زیست فناوری و اصلاح ژنتیک متناسب با شرایط اقلیمی و بومی است.
