رفع حصر، درمانی بر درماندگی دولت

خبرنامه دانشجویان ایران: امین خلیق*// رییس جمهور و اصلاح طلبان طی انتخابات اخیر وعده های فراوانی به مردم دادند، عبور از رکود، رونق اقتصادی، رفع حصر و ...، اما این روزها خبر رفع حصر بیشتر از وعده های دیگر، احتمال انجام شدنش بگوش می رسد. یکی از دلایل تاکید اصلاح طلبان و دولت برای چنین امری آن است که آنها در زمینه های دیگری از جمله برجام، رونق اقتصادی و ... نمره ی قابل قبولی را کسب نکرده اند، مانور دکتر روحانی بر پدیده ی سیاست خارجی و امضای برجامی که قرار بود آب آشامیدنی مردم را نیز تامین کند و به بازار رونق بدهد با چالش شدیدی روبروست.

راه برون رفت از این وضع نا امید کننده که بدنه ی این گروه را منفعل ساخته است می تواند رفع حصر باشد، اگر به یاد داشته باشید در سال اول آقای روحانی نیز پس از صد روز توافق نامه ای صوری (توفاق موقت ژنو در سال 2013) انجام شد که در نهایت دو سال طول کشید تا به برجام(در سال 2015) منتهی شود و تنها به عنوان یک کاهش دهنده تقاضا در دو سال اول دولت آقای روحانی استفاده می شد، این بار نیز قرار است وعده ای عملی شود تا با کاهش فشار بر روی مسئولین، سه سال ادامه ی دولت را شاهد شاهکارِ قرن خواندنِ رفعِ حصر بوده و که این دلیل خوبی برای بستن دهان منتقدین دولت می باشد، آنچه در حال اتفاق است تغییر در مسئله ی های اصلی مردم، تغییر از مسئله ی اقتصادی و معیشتی و تقلیل آن به رفع حصر است، این در حالی که مردم در اعتراض به وضع اقتصادی تجمع برگزار می کنند.

چنین امری از جهت دیگر نیز به نفع دولت است، دولت در این زمینه می تواند به عنوان منتقد وارد عرصه شود در صورتی که در مسائلی چون اقتصاد خود باید پاسخگو می بود، در این ماجرا توپ از زمین دولت به زمین قوه ی قضاییه، شورای امنیت ملی و نظام انداخته می شود و هزینه های اجرایی نشدن و یا اجرایی شدن آن با دولت نخواهد یود.

اما آنچه در این برهه تلخ به نظر می رسد سکوت جریان های دانشجویی و اقلام گروه هایی ست که به نظر دغدغه های مردمی و عدالتخواهانه دارند، سکوت در این مورد باعث شده است صدای جریان تجدیدنظر طلب بیش از همیشه رساتر جلوه نماید. گفتنی ست جریان دانشجویی و مردمی نه به دنبال حصر بلکه باید به دنبال اجرایی کردن عدالت و پیگری پرونده از طریق قوه ی قضاییه باشد، این پرونده میتواند نمادی برای عدالت خواهی و نشان دادن این که "همه با هم برابرند و هیچ کس برابر تر نیست" باشد، آیا می شود افراد زیردست آقایان موسوی و کروبی به زندان رفته و درحال گذراندن محکومیت باشند اما خود ایشان به دنبال رفع حصر و فرار از پاسخگویی و مسئولیت پذیری باشند؟

آنچه بایستی اتفاق افتد عدالت خواهی و نه رفع حصر و نه حتی حصر است، آقایان موسوی و کروبی می توانند در دادگاهی علنی شواهد و دلایل خود از تقلب را که موجب بدبینی به نظام و خشنودی دشمنان شده است را به مردم ارائه دهند و یا در صورت نداشتن مدرک به جرم خائنانه ی خود که هشت سال است مردم را با دروغ تقلب به دور خود گردانده اند اعتراف نمایند.

* دبیر اسبق انجمن اسلامی دانشجویان مستقل دانشگاه هرمزگان