رحمت عام در اختیار همه است. مگر ما خواستیم که به دنیا بیاییم؟ و بالواقع اصل آفرینش ما رحمتی بود که ما نخواسته بودیم. اگر همه انسانها جمع شوند و بخواهند نعمتها را فهرست کنند، نمیتوانند همه را حساب کنند، زیرا ما بسیاری از نعمتها را نمیتوانیم بفهمیم که چرا به ما دادهشده است.
به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران»؛ همزمان با آغاز ماه مبارک رمضان روز گذشته (شنبه) اولین نشست از سلسله جلسات "تدبر در قرآن" با حضور حجت الاسلام محمدیان در مهدیه نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاه ها برگزار شد.
حجت الاسلام محمدیان در این جلسه با بیان اینکه آنچه در قرآن بابت ماه رمضان آمده است نکات متعددی است؛ افزود: نکته مهم آن بحث نزول قرآن است. تنها ماهی که در قرآن ذکر شده است ماه رمضان است و شرافت اصلی ماه رمضان نزول قرآن است.
وی افزود: روزه هم برای آن است که ما را برای بهرهبرداری بیشتر از قرآن آماده سازد. تقوا که ایجاد شود انسان میتواند از قرآن بهره بسیار برد و انس بیشتری با آن بگیرد.
رئیس نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاه ها با بیان اینکه سوره حمد خلاصه قرآن است و در سوره حمد مهمترین آیه، همان، بسمالله الرحمن الرحیم است؛ گفت: هیچ آیهای بیشتر از آن در قرآن تکرار نشده است، 114 بار عین آیه تکرار شده است و نه بهصورت عادی بلکه در آغاز سورهها از ائمه صراحتاً نقلشده که افضل آیات قرآن آیه بسمالله الرحمن الرحیم است؛ بسمالله اسم اعظم است و یا به اسم اعظم نزدیک است و هر کاری که بدون آن شروع شود ابتر است یعنی به نتیجه نمیرسد.
وی در ادامه گفت: روایتی است که میگویند بسمالله الرحمن الرحیم خلاصه سوره حمد است و سوره حمد خلاصه قرآن است؛ در این آیه دو وصف خداوند آمده است. خداوند دو رحمت دارد، رحمن و رحیم. رحمن به معنی رحمت عام خداوند است. بدون اینکه کسی بخواهد به همه عنایت کرده است.
حجت الاسلام محمدیان با بیان اینکه رحیم به معنی رحمت خاص خداوند است و مخصوص همه نیست و مجاهدت و مراحلی لازم دارد؛ گفت: از ارتباط رحمن و رحیم میتوان نتیجه گرفت که کل آیات قرآن در چند فصل خلاصه میشود.
رئیس نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاه ها با بیان اینکه در فصل اول خدا دارای رحمت است؛ ادامه داد: خیلی از آیات قرآن به این اشاره دارند که خدا خدایی است که مهمترین وصف او رحمت است. تمام هستی غرق رحمت خداوند است. خداوند اگر مهربان و رئوف است برای کل موجودات است؛ هم انسانها هم حیوانات هم نباتات، رحمت خداوند بر تمام هستی غالب است.
وی در مورد فصل دوم که در خصوص خلقت انسان و هستی نیز براثر رحمت خداوند است، گفت: میتوان گفت دلیل آفرینش انسان چیزی جز رحمت و لطف خداوند نیست. عبودیت راه رسیدن به رحمت الهی است و خداوند نیازی به عبودیت ما ندارد.
ایشان در مورد فصل سومنیز اینگونه توضیح دادند: حکومت خداوند بر این عالم یک حکومت مهربانانه و رحیمانه است و تمام نعمتهای خود را بیدلیل ارزانی داشته.
حجت الاسلام محمدیان در خصوص فصل چهارم با بیان اینکه رحمت الهی نهایت ندارد، اضافه کردند: رحمت الهی مانند اوصاف دیگر خداوند بیانتهاست.از ائمه روایت داریم که رحمت خداوند 100 قسم است و این عالم مادی ما یک قسم بیشتر نیست و 99 قسم دیگر در آخرت است.
ایشان با بیان اینکه رحمان رحمت عام خداوند است، گفت: رحمت عام در اختیار همه است. مگر ما خواستیم که به دنیا بیاییم؟ و بالواقع اصل آفرینش ما رحمتی بود که ما نخواسته بودیم. اگر همه انسانها جمع شوند و بخواهند نعمتها را فهرست کنند، نمیتوانند همه را حساب کنند، زیرا ما بسیاری از نعمتها را نمیتوانیم بفهمیم که چرا به ما دادهشده است.
وی در خصوص رحیم نیز اینگونه بیان کردند: رحیم رحمتی است که انسان باید برای آن همت کند. در این قسمت بحث اختیار پیش میآید. در رحمت عام خداوند نیازی به اختیار نیست. خداوند همینگونه اعطا میکند. ولی رحمت خاص نیاز به تلاش و مجاهدت دارد.
رئیس نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاه ها در خصوص فصل پنجم با بیان اینکه رحمتهای عام که در اختیار شماست، گفت: وسیلهای است که شما به رحمتهای خاص خداوند برسید و خداوند دستورهایی داده است که از این رحمت عام به سمت رحمت خاص حرکت کنیم.
ایشان در ادامه در مورد فصل ششم اینگونه توضیح می دهد: یک سری دیگر از آیههای قرآن کسانی که به این نعمتهای خاص رسیدهاند مانند صالحین، مؤمنین، انبیاء، اولیاء و... را توصیف میکنند.
وی در مورد فصل هفتم با بیان اینکه یک سری از آیههای قرآن نیز کسانی که خود را از رحمتهای خاص خداوند محروم کردهاند، بیان میکند: بااینکه اینان دعوتشدهاند از این رحمتهای خاص استفاده کنند، غفلت کردهاند، انکار و عناد کردهاند.
رئیس نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاه ها در پایان تاکید کرد: کل آیات قرآن این را نشان میدهد: ای بندگان من، شما که از رحمانیت من استفاده میکنید، من از شما دعوت میکنم تحت پوشش رحیمیت من هم قرار گیرید و خود را محروم نکنید. همه حرف قرآن این است که بندگان من، من که شمارا فقط برای رحمت آفریدهام و در بعد خداوند غیرازاین امکان ندارد. اینها همه رحمتهای من نیست، این رحمتهای عمومی من است و برای به دست آوردن رحمتهای خاص به شما قدرت اراده، اختیار و انتخاب دادهام و کتاب قرآن را فرستادهام و در آن راه رسیدن را نشان دادهام؛ با این نگاه میتوان گفت که «بسمالله الرحمن الرحیم» خلاصه قرآن است، چون خداوند میفرماید همه هستی غرق در رحمت من است. همه شما تحت رحمانیت من زندگی میکنید، ولی من شمارا به رحیمیت خود دعوت میکنم تا آنوقت ببینید رحمت خاص من چیست.