به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران» به نقل از فرهیختگان، «من همان روحانی‌ام»؛ تیتر بزرگ ارگان اطلاع‌رسانی دولت همان سوال ویژه و احتمالا هماهنگ‌شده‌ای بود که دوشنبه‌شب مرتضی احمدی از رئیس‌جمهور پرسید تا حسن روحانی هم با نفی اینکه تغییر کرده است، بگوید که در سیاست خارجی و سیاست داخلی نظرم تغییر نکرده است، «... مثل این است که کسی بگوید روحانی چرا در تابستان لباس تابستانی می‌پوشد و در زمستان لباس زمستانی تن می‌کند.»
به جز توصیف‌های گل و بلبلی از عملکرد دولت در عرصه اقتصاد، چند نکته قابل‌توجه در میان حرف‌های حسن روحانی در گفت‌وگوی تلویزیونی وجود داشت که حداقل قابل‌تقسیم به دوبخش بزرگ و کوچک بود؛ بخش بزرگی که تکرار همان حرف‌های قبلی بود و با تیتر شدن در رسانه‌های اصلاح‌طلب تنها به نظر رسید که وجه جدیدی داشته است. مثلا آنجایی که روحانی از مراجعه به رفراندوم برای حل مشکلات داخلی سخن گفت، به هیچ عنوان چیز جدیدی نبود.
او قبلا هم از این حرف‌ها زده بود. روحانی در مراسم 22 بهمن سال گذشته همین حرف را حتی با لحنی تندتر بیان کرده بوده و این‌بار چیز جدیدی نگفته بود که بخواهد با ارزش خبری تازگی یا استثنا بودن به تیتر اول رسانه‌ها تبدیل شود. علاوه‌بر این موضوع، روحانی در میانه صحبت‌های خود نکته تند و تیز دیگری هم گفت که از قضا این حرف هم تکراری بود؛ پرداختن به اعلام وصول سوال نمایندگان مجلس از رئیس‌جمهور و ناراحتی زایدالوصف روحانی از این اقدام و تهدید مجلس که قبلا به صراحت در نامه به رئیس مجلس اعلام شده بود.
حسن روحانی در نامه به لاریجانی گفته بود: «بی‌تردید سوال از رئیس‌جمهور کشور با مراعات حداقل دو نکته می‌تواند مبارک باشد؛ اولا در چارچوب قانون اساسی باشد، ثانیا در زمان و شرایط مناسب کشور اقدام شده باشد، که متاسفانه هیچ‌کدام از این دو حاصل نشده است... . ان شاءا... در فرصت مقرر به مجلس خواهم آمد و به سوالات پاسخ خواهم داد. البته این امر می‌تواند فرصت خوبی باشد تا برخی حقایق را برای مردم عزیز کشورم بازگو کنم.»
علاوه‌بر این، واضح بود که در لابه‌لای پرسش و پاسخ‌ها، حسن روحانی تلاش می‌کند برای حفظ بدنه اجتماعی خود نکاتی را بگوید و اعتماد بدنه اجتماعی را حفظ کند. از جمله این نکات همان سوال احمدی درخصوص چرخش به راست حسن روحانی بود؛ جایی که رئیس‌جمهور فاصله گرفتن از چپ یعنی بدنه اجتماعی خود را تکذیب کرد و گفت به راست چرخش نکرده و تغییری در نظراتش ایجاد نشده است.
این بخش از سخنان روحانی که به نظر می‌رسد یکی از مهم‌ترین دغدغه‌های ذهنی وی نه‌تنها در گفت‌وگوی رودررو با مردم که یک چالش مهم به‌ویژه از دی‌ماه گذشته و پس از اعتراضات آن ایام باشد، آنقدر قابل‌توجه بود که حتی بر اکت‌ها و واکنش‌های او نیز اثر گذاشته بود و هر مخاطبی به راحتی می‌توانست متوجه آن شود. در اثنای نشست مشخص بود که روحانی از یک چالش مهم ذهنی رنج می‌برد و می‌داند بدنه حامی وی به‌ویژه فعالان سیاسی و حتی لیدرها تحت فشار افکار عمومی ترجیح داده‌اند سفره خود را از دولت جدا کنند و بیش از این نگذارند خط‌خطی‌های کارنامه دولت به کارنامه آنها نیز منتقل بشود؛ چالشی که با اظهارات چند روز گذشته سیدمحمد خاتمی و نقد جدی روحانی اوج گرفته بود و حتی بعد از صحبت با مردم هم پایان نیافت و همزمان با انتقادات سعید حجاریان زنده نگه داشته شد.
سعید حجاریان روز گذشته در گفت‌وگو با یکی از روزنامه‌های اصلاح‌طلب گفته بود: «دولت روحانی در وضعیت تعلیق در تعلیق است... امکان تصمیم‌گیری و کنشگری از دولت سلب شده است و هرازگاهی موضعی رقیق اتخاذ می‌کند، آن‌هم به‌صورت دستوری. وضعیت در سیاست خارجی نیز به همین ترتیب است. دولت از یک‌طرف با اقدامات ترامپ، نتانیاهو و عربستان دست‌وپنجه نرم می‌کند و از طرف دیگر امکان مانور از او ستانده شده؛ تا حدی که در بعضی امور بین‌المللی به بازیگر درجه دوم تبدیل شده است.»
حجاریان البته در این گفت‌وگو به همین مساله هم اکتفا نمی‌کند و در جایی دیگر می‌گوید: «واقعیت این است که دولت جرات تصمیم‌گیری ندارد، به‌همین‌دلیل همیشه می‌خواهد زمان بخرد. در واقع به‌دنبال قضا و قدر است تا دری به تخته بخورد و شرایط طرف مقابل عوض شود؛ مثلا الان بعضی منتظرند دموکرات‌ها در کنگره رای بیاورند و ترامپ تضعیف شود، اما شاید این‌گونه نشد. بعضی دیگر منتظرند ترامپ رئیس‌جمهور یک‌دوره‌ای شود، اما شاید تا 2024 رئیس‌جمهور ماند.»
اما وضعیت امروز حسن روحانی که با التهابات بی‌سابقه بازار، اعتراضات مردمی و نهایتا انتقاد شدید سیدمحمد خاتمی وارد فاز جدیدی هم شده، به نظر می‌رسد آنقدر سخت شده که حتی با صحبت رودررو با مردم هم التیام نمی‌پذیرد. بعد از سخنان روحانی واکنش‌های مردمی به اظهارات او به خوبی نشان می‌داد که رئیس‌جمهور چقدر در بازسازی فضای فکری و اجتماعی بدنه حامی خود ناموفق بوده و نتوانسته آنها را با خود همراه کند یا حداقل از بخشی از انتقادات بکاهد.
برای مثال محمدعلی آهنگران در صفحه شخصی شبکه‌های اجتماعی خود نوشت: «شاید روحانی سال 97 با روحانی سال‌های 92 و 96 فرق نکرده باشد، اما مردم سال 97 با مردم سال گذشته و سال‌های پیشین فرق کرده‌اند، بیشتر سختی کشیده‌اند، بیشتر وعده‌های دروغ و شعارهای توخالی شنیده‌اند و بیشتر از مسئولان ضعیف و بی‌خاصیت ناامید شده‌اند. آری!»
