روایت میدانی یک فعال سابق دانشجویی از مشکلات مناطق سیل‌زده

به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران»؛ میکائیل دیانی از فعالین رسانه ای نوشت: از روز دوم سوم بچه های جهادی در منطقه حاضر شدند و بجای حضور در مناطقی که مانور رسانه ای روی آنها زیاد است و به دلیل وجود آب هنوز نمی شود برای آنها کاری کرد به سراغ روستاهای اطراف رفتند که آب در آنها فروکش کرده نیاز بیشتری به خدمات دارند.

تخلیه آب مانده در خانه ها؛ خارج کردن وسایل غرق در گل؛ تمیز کردن خانه ها؛ جلوگیری از ریزش خانه ها و نابودی پی ساختمان ها عمده ترین کارهایی است که در حال حاضر باید انجام شود و انجام می شود.

مشکل اساسی در این مناطق آن است که جنس خانه های روستایی ترکیبی از گچ و خشت و گل و تیرچوبی و... است که خود به خود در #سیل حل شده و فرو می نشیند.

از روز چهارم تقریبا حضور #گروه_های_جهادی_دانشجویی؛ #بسیجی و نیروهای #هلال_احمر ؛ #سپاه و #ارتش در این مناطق بیشتر شده و کمک رسانی به مردم شده گرفته و مردم هم خودشان خیلی فعالیت می کنند!

مشکل دیگر موجود در مناطق سیل زده عدم مدیریت فضای رسانه ای است؛ تمرکز رسانه ها در مناطقی مانند #آق_قلا است که به دلیل آبگرفتگی سراسری و عدم فروکش کردن آب رسما هیچ خدمات رسانی اجتماعی نمی شود انجام داد. این عدم #مدیریت_رسانه در بحران البته در حالت کلان تر عدم مدیریت در بحران است؛ ناهماهنگی در ‌مدیریت خدمت رسانی و نیازها باعث شده مانند زلزله کرمانشاه هر کس بصورت مستقل جایی باشد و هیچ کس از جاهای دیگر و نیازها و امکانات رسمی و غیررسمی اطلاعی ندارد و همه سلیقگی کارهایی را انجام می دهند.

در مناطقی که رسانه ها به آنها توجه ندارد اطلاعات درستی هم در اختیار نهادهای رسمی مثل هلال احمر وجود ندارد و اختلافات بین نهادهای رسمی هم بالاست.

این سلیقگی رفتار کردن باعث شده در بخش‌هایی وسایل و امکانات مازاد بر نیاز و حتی غیرقابل استفاده در خدمات رسانی در خصوص سیل هم زیاد باشد.

مشکل دیگر در منطقه عدم شناخت جغرافیای سرزمینی این منطقه است؛ بعنوان مثال در روستایی بعضی خانه ها تا پنج بار آب شان خالی شده است اما به دلیل آنکه شناخت سرزمینی وجود نداشته این آب دوباره به سمت خانه ها بازگشته است. گروه های جهادی هم دسترسی به نقشه های جغرافیایی مناطق ندارند.