به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران» به نقل از خبرگزاری دانشجو، دانشگاه بیرجند طی دو سال اخیر شاهد برگزاری جشن‌هایی با موضوعات مختلف به بهانه افسردگی دانشجویان بود؛ برگزاری مراسم دف و موسیقی نامتعارف به بهانه فعال کردن محیط دانشجویی که هیچ سنخیتی با محیط علمی و آموزشی ندارد.
گویی مسئولین دانشگاهی به جای فعال کردن ذهن و خلاقیت دانشجویان، در پی جنبش اعضای جسمانی قشر فرهیخته به بهانه شادی هستند؛ جشن‌هایی با هزینه چند ۱۰ میلیون تومانی به جای افزایش سطح رفاه و امکانات علمی دانشجویان.
در آخرین نمونه، اما قصه طور دیگری روایت شد؛ معاونت فرهنگی دانشگاه بیرجند در اردیبهشتماه با برگزاری کارگاه آموزش موسیقی و دف حاشیه‌ساز شد؛ در مراسم مذکور شاهد حضور دف‌نوازی از فرقه قادریه که از شاخه‌های صوفی‌گری و دراویش است، بودیم.
در تصاویر منتشر شده در سایت رسمی معاونت فرهنگی دانشگاه بیرجند، روی دف شعار مقدس «لا اله الا الله محمد رسول الله» حک شده و با آن موسیقی نواخته می‌شد!
همچنین شعار مشهور فرقه قادریه که در مراسم‌های آیینی این فرقه به کار گرفته شد، چون «یا هو یا کسنزان» حک شده است.
از تیغ تا لامپ مهتابی!
با جستجوی کوچکی در فضای مجازی، تصاویر و فیلم‌های متعددی از مراسم‌های آیینی این فرقه که بعضا اعمالی چون خوردن تیغ، لامپ مهتابی و... را در پی دارد، مشاهده می‌کنیم.
فرقه قادریه دنباله رو جنید بغدادی و شیخ عبدالقادر گیلانی، صوفی مشهور اهل سنت و جماعت می‌باشد. از این سلسله، شاخه‌هایی بسیار بوجود آمده است. دراویش قادری امروز بیشتر در ناحیه کردستان حضور داند، هرچند این فرقه در ولایات سند و بلوچستان و کشور مغرب نیز طرفدارانی دارد.
دراویش قادری عمدتاً دارای گیسوان بلند هستند و شارب (سبیل) بلند می‌گذارند و در هنگام ذکر مو‌های خود را باز نموده و پریشان می‌کنند.
برخی از عقاید تصوف:
۱. شریعت و طریقت: شریعت برای سالکان الی الله وسیله رسیدن به کمال می‌باشد و آنگاه که سالک به مرتبه کمال و شهود و وصول به حق رسید، تکالیف شرعیه از او ساقط می‌شوند، چون شریعت ظاهر و پوسته دین است و مغز و باطن آن، طریقت است که عبارت از ترک دنیا، دوام ذکر، توجه به مبداء هستی است.
۲. اباحه گری: مشکل دیگر بسیاری از فرقه‌های صوفیه، مسأله تساهل و تسامح و اباحی گری است. سماع و آواز و غنا و آسیب‌های اخلاقی و انحراف‌های جنسی و فاصله گرفتن از شریعت نیز زاییده این انحراف بنیادین است و اصولاً برخی از گروندگان به تصوف نیز به همین جهت خود را منحرف ساخته اند.
۳. پشمینه پوشی: انحراف دیگر برخی از صوفیان، پشمینه پوشی آنهاست که در اواخر قرن دوم هجری در میان مسلمانان رواج یافت و به همین جهت، نام صوفی بر آن‌ها نهاده شد. پیامبر اکرم (ص) در سفارش هایش به ابوذر غفاری فرمود: «در آخر الزمان، جماعتی خواهند بود که در تابستان و زمستان، پشم پوشند و گمان کنند که ایشان را به سبب این پشم پوشیدن، فضل و زیادی بر دیگران است. ملائکه آسمان و زمین، این گروه را لعنت می‌کنند.» صوفیان معاصر، گرچه کمتر اهل پشمینه هستند، لکن ماهیت انحرافی را همچنان دارند.
۴. کشف و شهود‌های شیطانی: انحراف و بدعت دیگر صوفیان کشف و شهود‌های شیطانی است. بر اهل فن پوشیده نیست که کشف و شهود و اشراق بر دو نوع است، گاهی همچون رؤیا‌های صادقه، شهود الهی و ربانی و قابل اعتمادند، لکن در بسیاری از مواقع در اثر عواملی، شهود کاذب و شیطانی محقق می‌یابد. به همین دلیل، نمی‌توان بر مکاشفات منقول از صوفیان، مهر صحت نهاد و به تعبیر همه عارفان اصیل، برای تشخیص مشاهدات الهی از مشاهدات شیطانی، باید به سراغ کشف معصوم یعنی قرآن و سنت رفت. بنابراین، توصیه‌ها و ارشادات قطب و مرشد هیچ گونه حجیتی ندارد، مگر اینکه مستند به قرآن و سنت باشد، یعنی اقطاب باید قدرت اجتهاد و استنباط از متون دینی را داشته باشند تا معیار تمیز شهود الهی از شهود شیطانی را در اختیار داشته باشند، در حالی که اقطاب و شیوخ صوفیه فاقد این ویژگی هستند.
خلاف شرع به خلاف قانون هم کشیده شد
طبق ماده ۴ آیین‌نامه موسیقیایی برگزاری هرگونه برنامه موسیقی مستقل، از اولویت‌های دانشگاه نبوده و مجاز نیست؛ اما مسئولین دانشگاه بیرجند بر خلاف آیین‌نامه، اقدام به برگزاری کارگاه آموزش دف آن هم به شیوه‌ای که گفته شد، کردند.
وضعیتی که شرح شد، نشان‌دهنده وضعیت نامناسب فرهنگی دانشگاه بیرجند است؛ دانشگاهی که با یدک کشیدن شعار قطب علمی شرق کشور خود را موفق می‌داند، حال باید پاسخ دهد چگونه در حالی که تشکل‌های انقلابی در این دانشگاه تحت فشار برخی افراد معلوم‌الحال قرار گرفته، اقدام به برگزاری کارگاه آموزش دف آن هم با حضور فرقه‌های ضاله می‌کنند.
