به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران» به نقل از نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاه‌ها، حجت‌الاسلام علیرضا پناهیان در کنگره مجمع آرمان‌خواهان واقع‌بین در مشهد با تأکید اینکه آرمان‌های انقلاب چیزی جز واقع‌بینی نیست، گفت: آقای رئیس جمهور که گفتند انقلابی‌گری باید یک سال یا دوسال اول انقلاب باشد، انقلاب را درک نکرده است، انقلاب بر اساس واقع‌بینی شکل گرفت و تا همین اکنون نیز بر اساس واقع‌بینی جلو رفته است.
مشاور رئیس نهاد رهبری در دانشگاه‌ها به درخواست‌ها برای نامزدی در انتخابات اشاره کرد و افزود: بارها به من پیشنهاد نمایندگی مجلس شده است، حتی آقای هاشمی در انتخابات مجلس هفتم به من اصرار کرد که نامزد شوم، اما من می‌گویم چه دلیلی دارد یک فرد مشهور سلبریتی بازی در بیاورد، دموکراسی‌های غربی نیز با همین شیوه‌ها زمین خوردند، اینکه هر کس مشهور شد، جلو برود و مردم هم به آن رأی بدهد، این سیاست نیست.
وی درباره ضرورت تحزب و کار تشکیلاتی به معنای دقیق اظهار کرد: فشاری که در تأیید صلاحیت‌ها بر شورای نگهبان وارد می‌شود، فشار سنگینی است، باید به این شکل باشد که این فشار روی احزاب قرار بگیرد و خود احزاب افرادشان را تصفیه کنند.
پناهیان ادامه داد: اینکه یک فرد در جامعه ما به ریاست جمهوری می‌رسد و می‌گوید من مستقل هستم، خیلی خنده‌دار است و جالب‌تر اینکه همان حامیان، اولین منتقدان او هستند!
حجت‌الاسلام پناهیان فرهنگ مقاومت را عین واقع‌بینی دانست و بیان کرد: اگر اسم آرمان‌خواهی را هم بردارند خود واقع‌بینی یعنی انقلابی‌گری، چرا که این دوقطبی آرمان و واقعیت اشتباه است.
وی اضافه کرد: اصل ولایت فقیه جزو تئوری‌های واقع‌بینانه انقلاب اسلامی است، چون پارادوکس دموکراسی و هدایت آن توسط کارتل‌های سیاسی و اقتصادی را حل کرده است، بزرگترین واقع‌بین انقلاب، امام راحل و رهبر انقلاب هستند و اینکه مقام معظم رهبری آینده را پیش‌بینی می‌کنند ناشی از واقع‌بینی ایشان است.
پناهیان با انتقاد مجدد از دوقطبی‌سازی آرمان و واقعیت توسط عده‌ای در جامعه ادامه داد: مگر جریان ولایتمدار انقلابی چیزی جز دیدن واقعیت‌ها است؟ اگر نخست وزیر ایتالیا می‌گوید اشتباه کردیم برهنگی را رواج دادیم، این ناشی از واقع‌بینی او است.
مشاور رئیس نهاد رهبری در دانشگاه‌ها خاطرنشان کرد: در آستانه انتخابات بی‌بی‌سی‌چی‌های خبیث، دعوای ارزش و واقعیت را راه انداخته‌اند، این افراد اجازه دهند بحث واقع‌بینانه انجام شود که به‌عنوان مثال با حجاب بودن خانم‌ها، خانواده‌ها را تثبیت می‌کند و آیا امنیت روانی جامعه بدون حجاب حفظ می‌شود؟
