مجتبی اسلامیان مدیر مسئول این نشریه دانشجویی در گفتگویی با «خبرنامه دانشجویان ایران» درباره ماجرای تعلیق و لغو تعلیق این نشریه گفت: "چندی پیش سردبیر نشریه پس از مراجعه به کانون نشریات دانشجویی متوجه تعلیق این نشریه شد، مسئولین این کانون به ما گفته بودند که جملات تندی نسبت به مجلس، صدا و سیما و دولت داشته اید و شاید لغو مجوز شوید".
او ادامه داد: "همان موقع ما اعتراضات خودمان را اعلام کردیم و بعد از آن بود که پس از چند روز پیگیری متوجه شدیم که این تعلیق برداشته شده است."
اسلامیان درباره محتوا نشریه نیز گفت: "این نشریه چون در داخل کوی دانشگاه تهران توزیع می شود محتوای بیشتر صنفی و دانشجویی دارد و ما سعی کردیم مشکلات دانشجویان در کوی را منعکس کنیم، اما در شماره آخر تصمیم گرفتیم دغدغه های جامعه که قطعا بخشیش متوجه دانشجویان است را بیان کنیم و معتقد هستیم حرف های تند و بیراهی هم نگفتیم."
محتوای نشریه چه بود؟
اما محتوای این نشریه چه بود؟، بر اساس آنچه که مدیر مسئول این نشریه گفته است، گزارش با عنوان "اقتراض" این نشریه پایه این تعلیق بوده است که متن کامل آن را میخوانید: "چرخه های رونق و رکود در علم اقتصاد پذیرفته شده هستند؛ اما برخی تناقضات واقع در اقتصاد ایران را علم هم نمی تواند واکاوی کند. رابطه بین تورم و بیکاری از آن جمله است که بیان می دارد هرچه تورم بیشتر باشد، بیکاری کمتر است. یا رابطه میزان افراد در سن اشتغال و تولید که بیان می کند هرچه افراد در سن اشتغال بیشتر باشد تولید خالص داخلی کشور بیشتر می شود. در سال های اخیر شگفتی هایی روابط بین پدیده های اقتصادی را به هم زده است. با وجود تمام دشمن های خارجی و خصومت آن ها و اعمال فشارهای شدید اقتصادی که تا به حال برای کشوری در جهان رخ نداده است، اما باید بدانیم که حتی اگر گل به خودی نزده ایم اما پاس گل را خودی ها داده اند. سیاست های غلط دولت برای گره زدن اقتصاد به رابطه با غرب باعث غفلت از داخل شد از سمت دیگر امکان استفاده از موهبت همیشگی که بودجه به آن معتاد شده به دلیل همین فشارهای خارجی کمتر شد. در بین اقتصاددانان اختلاف است که رکود بدترین اتفاق ممکن برای اقتصاد است یا تورم که اقتصاد ایران پدیده جدید رکود تورمی را به جهان به عنوان بدترین اتفاق ممکن در اقتصاد معرفی کرد. به این ناگواری ها نرخ بیش از 20 درصد بیکاری فارق التحصیلان را هم اگر اضافه کنیم تصویر بهتری از شرایط می دهیم. اعتراضاتی که با چاشنی افزایش قیمت بنزین فعال شد انباشته ای از صداها و دردهایی بود که به گوش سنگین مسئولین نمی رسید. آمارهای رسمی حاکی از حضور غلبه قشر جوان و کم بضاعت در معترضین می باشد.
اما ظرفیت هایی هنوز وجود دارد که مهم ترین آن سرمایه انسانی کشور است. اعتماد مردم به حاکمیت قطعا از اعتماد دولت به مردم بیشتر است و این ارزشمندترین سرمایه کشور است. نرخ تحصیل از ابتدای انقلاب به شدت بالا رفته و جمعیت جوان کشور می تواند باعث شگفتی شود. برای رونق نیاز به مواد اولیه خارجی نیست و توان تولید داخلی بالایی وجود دارد. دسترسی کشور به آب های آزاد و کشورهای نه چندان پیشرفته منطقه همچون بازار 400 میلیون نفری، سرمایه ای است که میتوان از آن استفاده کرد.
