به گزارش خبرنگار «خبرنامه دانشجویان ایران»؛انتخابات دوم اسفند 1396 که با شکست سنگین جریان اصلاح طلبی و البته پیروزی قاطع اصولگرایان در سراسر کشور همراه شد پیام های مهمی در خود دارد،پیام هایی که شاید خیلی زوایای پنهان سیاسی ندارد و با تحلیل غیر مسلح نسبت به موضوع می شود به راحتی دلایل چنین اتفاق مهمی را موشکافی کرد.
بزرگ ترین شکست سیاسی اصلاح طلبان
شکست سنگین اصلاح طلبان در انتخابات یازدهمین دوره مجلس شورای اسلامی که به صورت همزمان در سراسر کشور اتفاق افتاد بزرگ ترین شکست یک گروه سیاسی در ایران است، هر چند اصولگرایان در انتخابات قبلی تهران را 30 به هیچ باخته بودند اما حداقل وضعیت ملی مطلوب تری داشتند و در سراسر کشور توانستند کرسی های زیادی را کسب کنند و در کنار فراکسیون امید دو فراکسیون با نظرات متفاوت وجود داشت اما در این انتخابات مردم دست به حذف گسترده اصلاح طلبان در سراسر کشور زدند.
دلایل شکست بزرگ
بزرگ ترین و مهم ترین دلیل شکست همه جانبه اصلاح طلبان در انتخابات مجلس کارنامه این گروه سیاسی در دولت و مجلس کنونی است، انفعال و ناکارآمدی دولت مورد حمایت همه بزرگان اصلاحات از سمتی و وکیل الدوله بودن مجلس دهم (مجلس منتسب به اصلاحات) از سمتی دیگر دو اهرم فشار به اصلاح طلبان شدند، از اصلاحات بر علیه اصلاحات در نتیجه می شود گفت چاقو دسته خودش را برید.
اصلاح طلبان که در مدیریت فضای رسانه ای و روانی انتخابات ها قدرت بسیار بالایی دارند و همواره نشان دادند که در استفاده از ظرفیت های رسانه ای و فضای مجازی گرفته تا نوع ادبیات مورد استفاده در نطق های انتخاباتی ید طولایی دارند و دست برتر فضای سیاسی هستند در این دوره هیچ کاری از پیش نبردند زیرا این انتخابات دیگر مسند مطالبه و طلبکاری نبودند و اتفاقا این بار اصلاحات بود که باید پاسخ می داد، پاسخ سوالاتی که از سال 96 در ذهن مردم مانده بود و منشا 6 ساله دارند.
حمله به شورای نگهبان و نظارت استصوابی دیگر جواب نمی داد، حمله به دولت قبل، شورای شهر گذشته و مجالس قبلی هم کارگشا نبود، آن ها خود از دل همین نظارت استصوابی به دولت و مجلس رسیدند و دولت و مجلس نیز در اختیار کاملشان بود، اما مردم دیگر فراموش کار نبودند.
نرخ های افسارگسیخته ارز، نوسان شدید قیمت ها، تورم چند صد درصدی، شکست در راهبرد اصلی (مذاکره)، برگشت همه تحریم ها با شدت بسیار بیش تر، رفتار دوگانه با مردم در موضوع بنزین، شکست نگاه اقتصادی دولت، نداشتن برنامه جایگزین و راهبردی در سطح دولت، نظاره کردن فشار معیشتی گسترده بر گرده مردم و ده ها مورد دیگر که مردم را از تحلیل های سیاسی خاص و بررسی داده های پنهان بی نیاز می کرد و همه و همه مردم را به سمت نه بزرگ به اصلاح طلبان سوق داد نه بزرگی که در کوتاه اصلاح طلبی بی نظیر بود.
نه تنها مردم شعارها و فریادهای اصلاح طلبان برای انتخابات پیش رو را بررسی نکردند که حتی به آن ها نگاه هم نکردند، مردم وعده های 92 ، 94 و96 را فراموش نکردند و تکرار این وعده ها دیگر مردم را نه تنها به هیجان نمی رساند که عصبانی هم می کرد.
عمق فاجعه زمانی مشخص می شود که جوانان اصولگرایی که در لیست نهایی وحدت اصولگرایی نبودند هم از نفرات اصلی اصلاح طلبی رای بیشتری آوردند و این گروه سیاسی در واقع در وضعیت قرمز حذف مردمی قرار گرفته است.
انتخابات 1400
مطمئنا شکست اصلاح طلبان در انتخابات یازدهمین دوره مجلس شورای اسلامی مقدمه ای برای شکست بزرگ 1400 خواهد بود، با نگاهی به وضعیت محبوبیت دولت در اذهان عمومی جامعه به راحتی می توان فهمید که برنده انتخابات ریاست جمهوری پیش رو در رقابت بر سر نه به دولت روحانی است.
چه کسی می تواند نه به روحانی را نمایندگی کند؟ جواب این سوال هر شخص یا گروهی باشد مطمئنا اصلاح طلبان بعنوان داعیه داران دولت و اول حامی دولت روحانی نخواهند بود، کاملا مشخص است که نه به روحانی از سمت هیچ کدام از شخصیت های اصلاح طلب قابل نمایندگی نیست بلکه همه این نفرات در کشتی روحانی قرار خواهند گرفت و در مقام پاسخگویی قرار خواهند گرفت و نوک پیکان مطالبات همچنان به سمت آنان خواهد بود و شاید دیگر قدرت رسانه ای و جو روانی در مقابل با این حجم از ناکارآمدی کاری از پیش نبرد.
آش روحانی و مجلس دهم آن قدر شور بود که تا سال ها جریان سیاسی بزرگی چون اصلاح طلبی را در حالت تدافعی و شکست نگه خواهد داشت، شکستی که رقیب کمترین نقش را در شکل گیری آن ایفا کرده است و کارنامه و عملکرد آن ها مهمترین رقیب خودشان است.
