به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران» به نقل از مهر، به دنبال شیوع بیماری کووید ۱۹ از بهمن ماه سال ۱۳۹۸ و ممنوعیت حضور دانشجویان در محیط دانشگاه، آموزش مجازی به عنوان راهکار اصلی ادامه تحصیل دانشجویان و جلوگیری از وقفه آموزشی در همه دنیا از جمله ایران مورد توجه قرار گرفت. این روند با شیب بسیار بالا گسترش یافت و در زمان کمتر از ۲ ماه بیش از ۱۰ برابر افزایش یافت.
اگرچه تقویت زیرساخت و افزایش کمیت فعالیت های آموزش مجازی با شدت و قدرت گذشته ادامه دارد، ولی باید به طور همزمان به کیفیت آموزش مجازی در حال ارائه نیز پرداخته شود تا ضمن ایجاد رضایت در دانشجویان، یادگیری اثربخش آنها نیز تضمین شود.
بسیاری از دانشگاه های کشور اقدامات اثربخش و مناسبی برای بررسی و ارتقای کیفیت دروس مجازی انجام داده اند. این الزامات که به درخواست تعداد زیادی از کلان مناطق آمایشی تهیه شده، می تواند برای راهنمایی دانشگاه ها و دانشکده های علوم پزشکی مورد بهره برداری قرار گیرد.
این الزامات در ۱۰ ماده تدوین شده است و به انواع آموزش های الکترونیک اشاره دارد که خلاصه ای از آن به شرح زیر است:
ماده ۱: میزان ارائه دروس به صورت مجازی: در شرایط عادی آیین نامه آموزش ترکیبی مصوب شورای عالی برنامه ریزی علوم پزشکی میزان ارائه مجازی دروس را چهار هفدهم و تا ۶۰ درصد دروس اعلام کرده است اما با توجه به مجوز معاونت آموزشی وزارت بهداشت در شرایط بحران کرونا هر دانشگاه می تواند درصد بیشتری به صورت مجازی ارائه کند.
ماده ۲: تکمیل پنل درس در سامانه LMS: مدرس هر درس موظف است طرح درس، منابع و فعالیت های یادگیری را به عنوان حداقل الزامات ارائه مجازی درس در پنل اختصاصی خود در سامانه ارائه دهد.
ماده ۳: نوع محتواهای آموزشی: مدرس با محتواهای آموزشی متناسب را در LMS قرار دهد. محتواها می تواند با توجه به اهداف درس به شکل های فایل یا لینک کتاب الکترونیکی، فایل یا لینک مقاله، جزوه، پادکست صوتی، صدای همزمان با اسلاید و مولتی مدیا باشد. نوع محتوا باید بر اساس مقطع دانشجویان و میزان دشواری درس تعیین شود. بارگذاری فیلم سخنرانی استاد قابل قبول نیست. با توجه به عرض باند اینترنت پایین در کشور محتواها باید تا حد امکان کم حجم باشند.
ماده ۴: فعالیت های یادگیری: مدرس باید در سامانه LMS تعداد فعالیت یادگیری شامل تکلیف، آزمون و گروه گفتگو، متناسب با نوع درس، تعداد واحد درسی و مقطع تحصیلی قرار دهد. تکلیف بدون بازخورد به دانشجویان قابل قبول نیست.
ماده ۵: تدریس تیمی: امکان ارائه تدریس تیمی در دروسی که چند مدرس دارد در سامانه وجود دارد. یک نفر از مدرسین باید به عنوان مدرس مسئول هماهنگی لازم و نظارت بر عملکرد صحیح سایرین را فراهم کند.
ماده ۶: برگزاری کلاس همزمان: مدرس می تواند با توجه به طراحی آموزشی در هر درس کلاس های مجازی به صورت همزمان برگزار کند. برگزاری کلاس مجازی باید امکان حضور همه دانشجویان بدون قطعی فراهم باشد. امکان ارائه تمام درس از طریق کلاس مجازی همزمان بدون تکمیل پنل LMS وجود ندارد. مدرس می تواند حضور در کلاس را در نمره ارزشیابی نهایی و حضور و غیاب دانشجو لحاظ کند و از حضور فعال دانشجو اطمینان حاصل کند.
ماده ۷: ارزشیابی دانشجویان: چگونگی تعیین نمره دانشجویان باید به طور شفاف از ابتدای ترم تعیین و اعلام شود. باید قسمتی از نمره نهایی برای انجام فعالیت های یادگیری توسط دانشجویان اختصاص داده شود. بهتر است برای آزمون های رسمی نهایی از نرم افزارهای تخصصی آزمون ساز استفاده شود.
ماده ۸: ارزشیابی استاد: هر دانشکده باید سازوکار لازم برای ارزشیابی تدریس استاد داشته باشد و از روش های مختلفی مانند نظرسنجی از دانشجویان و بررسی همتایان استفاده شود. دانشگاه لازم است کیفیت کلاس های مجازی همزمان را نیز ارزشیابی کند. دانشگاه باید سازوکار مشخصی برای ارزشیابی اساتیدی که دروس مجازی را ارائه می دهد و همچنین مواردی که استاد حاضر به ارائه درس به صورت مجازی نیست داشته باشد.
ماده ۹: توانمندسازی مدرسان: دانشگاه باید سازوکار مطلوب برای توانمندسازی اعضای هیات علمی برای ارائه دروس مجازی داشته باشد. دانشگاه باید متناسب با نیاز اعضای هیات علمی آموزش های لازم در مورد تدریس مجازی را از طریق کارگاه، تهیه کلیپ و ایجاد کانال آموزشی در فضای مجازی ارائه دهد.
ماده ۱۰: مشاوره آموزش مجازی: دانشگاه باید سازوکار لازم برای راهنمایی اعضای هیات علمی به صورت حضوری و مجازی در مورد تدریس مجازی داشته باشد و آن را به ایشان اطلاع رسانی کند.
ماده ۱۱: نظارت: دانشگاه باید گزارش اقدامات انجام شده برای توسعه کمی و کیفی آموزش مجازی در شرایط بحران کرونا را به صورت منظم و بر اساس درخواست های ارسال شده برای دبیرخانه شورای عالی آموزش مجازی ارسال کند.
