به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران»، کارشناسان حوزه خانواده معتقدند، با توجه به تحولات ناشی از مدرنیته، سن بلوغ دختران و پسران با کاهش محسوسی روبه‌رو شده است. از این رو امروزه شاهد رابطه میان این دو جنس در قالب دوستی آن هم در سنین نوجوانی هستیم. این روند به شکلی است که سن بلوغ در پسران و دختران ۱.۵ سال کاهش یافته و در دختران به ۱۱.۵ و در پسران به ۱۳.۵ سال رسیده است.
نتایج تحقیقات در این زمینه نشان می‌دهد، ۴۰ درصد از دختران پیش از ورود به دانشگاه با پسری ارتباط داشته و ۲۰ درصد دیگر قطع ارتباط کرده‌اند. بنابراین ۶۰ درصد آنها ارتباط با جنس مخالف را پیش از سن ۱۸ سالگی تجربه کرده‌اند. همچنین مشخص شده که حدود ۴۰ درصد این افراد در زمانی ارتباط خود را در سن کمتر از ۱۴ سالگی یعنی در دوران راهنمایی شروع کرده‌اند.
ثریا علوی‌نژاد، کارشناس مشاوره در این خصوص معتقد است: «در دوران بلوغ دختران و پسران شاهد تغییرات فیزیکی و جسمی در بدن خود هستند به طوری که این تغییرات در دختران بین ۱۰ تا ۱۲ سالگی و در پسران در سنین ۱۲ تا ۱۵ سالگی شروع می‌شود».
امان الله قرایی مقدم آسیب‌شناس اجتماعی نیز در خصوص افزایش روابط دختران و پسران، گفت: «شخصا در چند سال قبل مطالعه‌ای را روی ۱۵۰ دختر دبیرستانی داشتم که نشان می‌داد اکثر دختران مورد مطالعه رابطه جنسی با دوست پسر در دوران دبیرستان داشته اند».
افزایش سن ازدواج، روابط دختران با جنس مخالف را دامن می‌زند
طبق‌نظر کارشناسان مسائل اجتماعی، افزایش سن ازدواج به عاملی برای ترویج روابط آزاد دختران و پسران تبدیل شده است که اگر جوانان در سنین احساس نیاز به جنس مخالف ازدواج نکنند؛ قطعاً به سمت این روابط خواهند رفت.
امروزه تقریباً یک فاصله زمانی ۱۰ سال از سن بلوغ تا ازدواج وجود دارد و جوان این خلأ زمانی را ممکن است با ارتباطات قبل از ازدواج پر کند. از سوی دیگر به دلایل اقتصادی و اجتماعی سن ازدواج نیز بالا رفته و این فاصله می‌تواند هرگونه خلائی را در انسان به وجود آورد.
سید محمود گلزاری، معاون سابق ساماندهی امور جوانان وزیر ورزش و جوانان می‌گوید: «ارتباط دختران و پسران نسبت به ۳۰ سال گذشته سه برابر شده و زمان شروع رابطه به دوران تحصیلی راهنمایی و نوع رابطه از عاطفی به جنسی رسیده و ارتباط هم‌زمان با چند نفر زیاد شده است.»
آسیب‌های اجتماعی کودک انگاری افراد بالغ
با وجود کاهش سن بلوغ در ایران در صورتی که ممنوعیت قانونی از ازدواج افراد جلوگیری کند، رابطه دختران و پسران به‌دلیل احساس نیاز عاطفی آنها اجتناب‌ناپذیر خواهد بود و همین عامل زمینه ساز گسترش فساد و روابط نامشروع در جامعه خواهد شد.
اخبار محلی از روستاها و شهرهای کوچک حاکی از آن است که در صورت تعیین محدودیت قانونی برای ازدواج، تنها بر محرومیت بیشتر این دختران افزوده می‌شود. محدودیتی که با توجه به پایین آمدن سن بلوغ و احساس نیاز دختران می‌تواند منجر به حوادث ناگواری نظیر قتل و خشونت خانوادگی شود.
با این وجود، نمی‌توان منکر تبعات افزایش حداقل سن ازدواج و غفلت از تبعات کودک انگاری شد. چراکه بسیاری از دختران و پسران زیر ۱۸ سال کشور که توانایی ازدواج و پذیرش مسئولیت را دارند، تنها با تصویب یک قانون، از ازدواج که راه‌کار صحیح و عقلانی دختران و پسران است، منع شده و به روابط پنهانی یا نامشروع روی خواهند آورد.
