«خبرنامه دانشجویان ایران»: پرویز امینی// برای نسل ما پناهیان یک روحانی خوش فکر و خوش ذوق و نوآور در طرح مباحث دینی و خوش مشرب در ارتباط با نوجوانان و جوانان بود. پناهیان در طول این سال‌ها با نوجوانان و جوانان نسل های بعد هم همین شکل از ارتباط را داشته است. به شکلی که می توان گفت پناهیان موفق ترین و موثرترین یا دست کم از موفق ترین و موثرترین روحانیون در "عرصه عمومی" و کار میدانی در "تبلیغ دینی" است.
پناهیان روحانی است که در کار تبلیغ دین "غیور" است و بر همین اساس در تلاش و مجاهدت در این عرصه بر خود سخت میگرد و خود شاهد بودم که در یکی از این سالهای محرم بر اثر شدت فعالیت و حجم زیاد منبرها در محرم در بیمارستان بستری شد و تحت مراقبت ویژه قرار گرفت. در آن روزها خود مستقیم و از نزدیک در بیمارستان، حال و احوال نزار و چهره تکیده و بی رنگ و روی او را بر اثر شدت و فشار کار دیدم.
پناهیان البته گفتارها و دیدگاههای قابل نقد نیز کم نداشته و بارها در با صراحت و شفافیت نقد شده است.
اما نقد پناهیان کجا و به غارت بردن حیثیت و آبرویش و لجن مال کردن شخصیتش کجا؟
نقد گفتارهایش کجا و او را همپیاله سرمایه داران، اشرافی. رفاه زده و حتی با مفسدی مانند طبری هم ردیف قرار دادن کجا؟
نقد دیدگاههای او در اقتصاد و عدالت کجا و تنگ کردن عرصه بر او و خانواده اش با فشار افکار عمومی کجا؟
مخالفت با رای و نظر سیاسی یا فهم دینی او کجا و رساندن فردی مثل پناهیان که دارای مناعت طبع و عزت نفس شخصیتی است به جایی که برای رفع اتهام از خود و خانواده اش مجبور به طرح جزییات زندگی خصوصی تا ویلچری شدن فرزندش و تحقیری که پشت تلفن از سوی کسی متحمل شده است و توضیح این که چه وقت خانه‌ای ساخته است با چه کسی ساخته است و اساسا چرا ساخته است و کی و چه وقت خانه اش را فروخته است و از کی و چرا زندگی مستاجری داشته است و اینک در وضعیتی از نظر اقتصادی است که اگر بازگو کند، برایش اعانه جمع می شود، کجا؟
نقد نظر او درباره پایان عدالت خواهی کجا و رساندن او به نقطه ای از نظر روحی و روانی که احساس کند همفکران و همسلکان و مخاطبانش نیز تحت تاثیر فضای ساخته شده درباره اش به تردید افتاده اند یا اکاذیب دیگران را باور کرده اند کجا؟
پناهیان ها را نقد کنیم یا حتی نفی کنیم، غارت نکنیم! اگر خواستیم غارت کنیم جانشان را بستانیم یا مالشان را غارت کنیم. آنها با از دست دادن جان یا با از دست دادن مال زخم نمی خورند. جان و مال آنها آبرو و عزت نفس آنهاست. اینها را غارت نکنیم!
