به گزارش خبرنگار «خبرنامه دانشجویان ایران»؛ وقتی که حرف از سینمای هند زده می‌شود، یاد فیلم‌های تخیلی و اغلب شاد این سینمای پر زرق و برق می‌افتیم. گرچه جنبه تجاری فیلم‌های آن بیش از پیش مشهود است، اما در عرصه فرهنگ سازی گام‌های بزرگی برداشته است به طوری که پرفروش‌ترین و پر مخاطب‌ترین فیلم‌های چند ساله اخیر آن فیلم‌هایی با مضمون فرهنگی، اخلاقی و... می‌باشد.
*ستاره‌های روی زمین/ Like Stars on Earth
کارگردان این فیلم، عامرخان، یکی از بزرگترین هنرمندان هندی است. استقبال از فیلم‌هایش تنها محدود به سینمای هند نمی‌شود. او در سینمای جهان جایگاه خود را دارد. بی شک او از آن دسته هنرمندانی است که هنر را برای خدمت به فرهنگ جامعه و ارتقای آن می‌دانند.
روایت فیلم، بدینصورت است که «ایشانت» پسر بچه تنبلی که دوسال پ یدرپی پایه سوم را می‌گذراند، برخاف او، برادرش پسری باهوش و با استعداد بود. بهخاطر همین، والدین ایشانت، آن دو را با یکدیگر مقایسه و بار‌ها از تحصیل او صرف نظر می‌کنند.
ایشانت با معلمان و دانش آموزان مدرسه ارتباط خوبی ندارد. بعد از مدتی، معلم هنری به نام (رام) به مدرسه آن‌ها می‌آید و به مشکل ایشانت (عدم توانایی تشخیص حروف الفبا) پی می‌برد. با والدین او صحبت می‌کند و پیرامون اختلالی که برای پسرشان بوجود آمده توضیح م یدهد تا بیشتر از قبل به پسرشان محبت و توجه کنند. سرانجام معلم با فعالیت مورد علاقه دانش آموز (نقاشی) ارتباط دوسویه‌ای برقرار کرده تا جایی که با انجام همین فعالیت ها، اعتماد به نفس کودک تقویت شده و مورد قبول معلمان و حتی بهترین هنرمند آن مدرسه می‌شود...
*سکسکه/ Hichki
این فیلم برای آموزگاران دوره ابتدایی بسیار کاربردی ست و پیشنهاد می‌شود تمامی کنش‌ها و واکنش‌های بین معلم و دانش آموز را درنظرگرفته تا در موقعیت‌های واقعی و عملی (هنگام برخورد با چنین فراگیرانی) از آن بهره‌مند شوند.
روایت فیلم، معلم جوانِ بیکاری که سالهاست والدینش از هم طلاق گرفته‌اند، به بیماری سندروم توره مبتلاست؛ اما همواره در طول زندگی با آن جنگیده است. پس از تلاش‌های فراوان، در یکی از مدارس علمی و معتبر هندوستان، مشغول تدریس در یکی از بدترین کلاس‌های آن مدرسه می‌شود؛ و علت نامگذاری بدترین کلاس، به دلیل فقر و سطح معیشتی دانش آموزان آن کلاس می‌باشد که آن‌ها را از سایر کلاس‌ها متمایز ساخته است. (دسته بندی ناعادلانه فراگیردر سیستم آموزشی) استرس بیش از اندازه معلم تازه کار باعث پرکار شدن سندروم توره و درنتیجه سکسکه‌های پی درپی و از طرفی تمسخر دانش آموزان می‌شود، اما این دلیلی نمی‌شود که او مانند دبیران پیشین از تدریس در کلاس خودداری کند.
هریک از فراگیران را تا محل سکونتشان تعقیب کرده تا متناسب با هرکدام روشی صحیح برای آموزش برگزیند و چه زیباست که روابط عاطفی که بین معلم و دانش آموزان شکل می‌گیرد که سبب پیشرفت تحصیلی آنان شود. به طوری که الگو و مورد احترام افرادی که روزی مخالف حضور آن‌ها در مدرسه بودند؛ واقع شوند.
این فیلم نشان دهنده تبدیل تهدید‌ها به فرصت هاست و مانند فیلم پیشین فراگیران را دارای استعدادی ذاتی دانسته و معتقد است؛ وظیفه و حضور معلم در جهت پرورش استعداد بالقوه و تبدیل آن به بالفعل است. روایت داستان و نکات تربیتی آن در دوره متوسطه اول و دوم جریان دارد، به همین خاطر می‌تواند برای دبیران این دوره‌ها مفید واقع شود.
جایگاه آموزش و تربیت در سینمای ایران
متاسفانه درسال‌های اخیر سینمای ایران رویکرد مناسبی در تولید آثار تربیتی و آموزشی برای مخاطب کودک و نوجوان و حتی دبیران فرهنگی- آموزشی نداشته است. در روزگاری که فرهنگ جامعه توسط رسانه‌ها نگاشته می‌شود؛ این حجم از بی توجهی نسبت به این قشر مهم، نوعی خودزنی به فرهنگ و جامعه است که اثرات آن امروزه مشهود است. سینمای بالیوود در آثاری که برای ارتقای فرهنگ جامعه تولید کرده؛ نقش معلم را در تمامی قصه‌ها پررنگ می‌کند تا در کالبد بی جان دانش آموز روحی بدمد...
ما در این چند سال چه کرده ایم؟! آیا این نگاه به معلم در جامعه و حتی سینمای ما وجود دارد؟ آیا معلم احترام و قدرت سابق خود را دربین خانواده‌ها دارد؟ آیا وضعیت معیشتی و درآمد معلمان در جامعه باعث بوجود آمدن حس ترحم و دلسوزی نسبت به آنان نشده است؟ آیا تولیدات اخیر سینما و شبکه نمایش خانگی و حتی تلویزیون در جهت حفظ فرهنگ و ارتقای نظام آموزشی بوده است.
گزارش از محمدحسین امین نیلی
