به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران» به نقل از فارس، سه‌شنبه (هشتم مهر) درگذشت «صباح الاحمد الجابر الصباح» امیر ۹۱ ساله کویت اعلام شد و پس از آن کابینه کویت «نواف الاحمد الجابر الصباح» بردار ناتنی ۸۳ ساله وی را به عنوان امیر جدید معرفی کرد.
نواف الاحمد در ۲۵ ژوئیه ۱۹۳۷ در منطقه «الشیوخ» در مرکز کویت متولد شد و ششمین پسر امیر وقت کویت «احمد الجابر الصباح» است. وی دوران کودکی خود را در قصر «دسمان» به عنوان مقر دولت در آن زمان گذراند و در چندین مدرسه کویت از جمله «المبارکیه» تحصیل کرد. المبارکیه اولین مدرسه در تاریخ کویت به شمار می‌رود و شیوخ خانواده حاکم کویت که بعدها زمام امور را به دست گرفتند، در آن تحصیل کرده بودند.
نواف الاحمد که شانزدهمین امیر کویت به شمار می‌رود پنج فرزند دارد که چهار نفر از آنها پسر و یکی دختر است.
بر اساس گزارش روزنامه «العربی الجدید»، شیخ نواف کار سیاسی خود را در سال ۱۹۶۲ به عنوان استاندار « حَوَلِّی » آغاز کرد، امیر وقت کویت «عبدالله سالم الصباح» معتقد بود که باید طبقه جوان خاندان حاکم را به کار گرفت. نواف الاحمد در راستای توسعه تجاری استان حولی تلاش کرد و آن را از جایی که کویتی‌ها صرفا تعطیلات خود را در آن می‌گذارنند به مهم‌ترین منطقه تجاری و گردشگری حال حاضر این کشور تبدیل کرد.
وی در طول ۱۶ سال خدمتش در حولی از صحنه سیاسی اصلی در کویت دور ماند اما درگذشت امیر کویت صباح السالم الصباح در اواخر ۱۹۷۷ و امیر شدن شیخ جابر الاحمد ورود وی به صحنه سیاسی را تسهیل کرد و وی در سال ۱۹۷۸ پست وزارت کشور را بر عهده گرفت و جانشین «سعد عبدالله الصباح» شد.
بر اساس این گزارش، شیخ نواف الاحمد در طول دوره ریاست بر وزارت کشور با چالش‌های زیادی روبرو شد که بارزترین آنها وقوع انفجار در سفارتخانه‌های خارجی و کافه‌ها و نیز تلاش برای ترور امیر وقت جابر الاحمد الصباح در سال ۱۹۸۵ بود. وی در سال ۱۹۸۸ و دو سال قبل از حمله عراق به کویت در ۱۹۹۰ وزیر دفاع شد، حمله‌ای که ارتش کویت به دلیل تعداد کم نیرو در برابر ارتش عراق نتوانست مقاومت کند.
پس از حمله کویت و در آوریل ۱۹۹۱ وی از طریق وزارت امور اجتماعی و کار به تشکیلات دولتی بازگشت و اعلام کرد «به کویت در هر منصبی خدمت خواهد کرد» و حضورش در این پست زیاد طول نمی‌کشد. نواف در ۱۶ اکتبر ۱۹۹۴ به عنوان معاون اول گارد ملی تعیین شد و در سال ۲۰۰۳ به وزارت کشور بازگشت و به عنوان معاون اول نخست‌وزیر و وزیر کشور منصوب شد تا بدین گونه مهم‌ترین نامزد بر عهده گرفتن ریاست کشور پس از نخست‌وزیر آن زمان صباح الاحمد الصباح شود.
در سال ۲۰۰۶ مجلس امت کویت شیخ سعد العبدالله را به دلیل وضعیت نامناسب جسمی و عدم توانایی برای ادای سوگند در برابر پارلمان کنار گذاشت و صباح الاحمد الصباح امیر کویت شد. وی بلافاصله برادر خود نواف الاحمد الصباح را به عنوان ولی‌عهد کویت معرفی کرد.
العربی الجدید افزود، شیخ نواف در دوره ولی‌عهدی هیچ مأموریت سیاسی یا اداری بزرگی انجام نداد و در سایه حضور امیر کویت صباح الاحمد الصباح و گرداندن اکثر پروند‌های اصلی توسط خود وی و هیأت دولت، پست وی یک پست تشریفاتی بود. نقش ولی‌عهد بیشتر به عنوان فرستاده امیر کشور در مناسبت‌های سیاسی و اجتماعی و نیز ریش‌سفید بودن خاندان حاکم برای نزدیک کردن دیدگاه‌ها میان شیوخ این خاندان یا میانجیگری در اختلافات تجاری و اجتماعی میان آنها خلاصه می‌شد.
