به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران» سجاد بلوکات// درباره استاد شجریان حرف های زیادی گفته شد در این چند روز؛ سر ریز دوقطبی های ایجاد شده توسط دو سر دعوا امروز به هواداران و مخالفان ایشان ام رسیده. فجازی پر شده از تیکه بریده های صحبت ایشان با صدای امریکا، با صادق صبای بی بی سی و امثالهم. اصولا موسیقی اصیل سنتی شنیدنش هم اینقدری برای مخاطب تیک تاک و مستر تیستر دیده و هوادار مهراد جم پسند، سخت شده که حتی در فراق استاد شجریان هم ترجیح میدهد جذابیت او را در گفته های رادیکال و تیز علیه دیگر عقیده ها بازنشر دهد نه آواز ابوعطا. این غصه را اول باید صاحبان و نظریه پردازان موسیقی سنتی بخورند و فاتحه ای مرحمت کنند.
اما میخواهم از نقش رسانه ها بگویم در ایفای این تصویر سیاسی. معتقدم رسانه های فارسی زبان خارجی کار ویژه شان رادیکال کردن افراد است. آنچه بیژن فرهودی یا صادق صبا در پی بازتاب شجریان بودند همین رادیکالیزه کردن صحبت های شجریان بود. افزایش گسل شجریان و آرمان. شجریان و بخشی از مردم و در نهایت شجریان و حاکمیت. اما این همه شجریان نیست کما اینکه او در گفت وگو با روزنامه ایران حرف هایش درباره روحانیت و مخالفتش با دین را به صراحت تعدیل می کند. شاید بگویید این نون به نرخ روز خوردن است که حداقل دوست و دشمن شجریان معترف هستند اهل این بده بستان ها با حکومت نبود.
این رفتار در شکلی دیگر برای بقیه افراد هم متصور است. حاتمی کیای مصاحبه قوچانی متفاوت از حاتمی کیای مصاحبه با نادر طالب زاده است حتی امیر سیاری مصاحبه کننده با ایرنا هم متفاوت از مصاحبه او با مثلا اخبار بیست و سی است. این اقتضای رسانه است که سعی میکند بخش مورد نظر خود از شخصیت فرد را ضریب بدهد که صد البته در این ماموریت رسانه های فارسی خارج از کشور بی مهاباتر این امر را پیگیری‌میکنند.
اگر امروز میبینید در توس برای بدرقه استاد شجریان بدون حتی ذره ای اشاره به عدم فاصله گذاری اجتماعی توسط بی بی سی مخابره می شود و از آن سو بارها بر عدم رعایت فاصله گذاری در عزاداری سیدالشهدا تاکید دارد در همین دو دو چهارتا ببینید. افزایش گسل با استانداردهای دوگانه. هر انچه مردم را با هم غیر متحد می سازد و افراد را برای این دو قطبی رادیکال می کند. لبه دیگرش هم بی عرضگی و ساده انگاری صداوسیمای ماست که این پازل را تکمیل میکند.
