به گزارش خبرنگار «خبرنامه دانشجویان ایران»؛ اکنون نزدیک به ۵ ماه تا وقوع سیاسی‌ترین رخداد کشور یعنی انتخابات ریاست جمهوری ۱۴۰۰ باقی است و جریان‌های سیاسی، جدی‌تر از قبل برای حضور پرقدرت در میدان انتخابات خیز برداشته‌اند، برخی افراد رسماً ورود خود به عرصه را اعلام کرده و برخی نیز کج‌دار و مریز به موضوع وارد شده‌اند تا با رصد فضای عمومی کشور تصمیم نهایی را برای نحوه کاندیداتوری در انتخابات بگیرند.
در این میان کسانی هستند که تمام توان داخلی خود را به اما و اگرهای خارجی و کدخدا گره زنده اند، اما ما نباید درباره انتخاب شدن جو بایدن به‌عنوان رئیس‌جمهور آمریکا عجله کنیم، برای اینکه آمریکایی‌ها دارای یک سیاست خارجی کلان هستند و فقط تاکتیک‌هایشان در بعضی مواقع تغییر می‌کند. دموکرات‌ها در رفتارهای خود در حوزه سیاست خارجی به نسبت جمهوری‌خواه‌ها ملایم‌تر هستند دولت جدید آمریکا دونالد ترامپ نیست که هر کاری دوست داشته باشد انجام دهد و در روابط خود با کشورهایی مانند ایران رفتار منطقی‌تری دارد این دلیل باعث می شود که ما یه مقدار محتاطانه تر جلو رویم نه اینکه مانند برخی مسئولین دولتی ذوق زده باشیم برای پریدن در بغل آمریکایی ها.
به گمان برخی تحلیلگران سیاسی و موضع گیری های روزنامه ها تغییر دولت در آمریکا می‌تواند بر سیاست‌ورزی در ایران هم تأثیر بگذارد و انتخابات ریاست‌جمهوری سال آینده متأثر از تأکید بر گفتمان مذاکره باشد. از سوی دیگر به دلیل احیای احتمالی برجام، این امکان وجود دارد که دستاوردهای این توافقنامه بین‌المللی بر مردم بیش از پیش عیان شود و اقبال اصلاح‌طلبان با به‌صحنه‌آمدن سرمایه اجتماعی‌شان بالا رود؛ به همین دلیل از حالا برخی اصلاح‌طلبان با تأکید بر ضرورت حضور اصلاح‌طلبان، از وجود یک دولت دیپلمات سخن می‌گویند و در لفافه قصد دارند با یک شوآف دوباره آب خوردن مردم را به مذاکره و توافقات برجامی گره بزنند.
نفوذ تبلیغاتی رسانه‌های زنجیره‌ای اصلاح‌طلبان
ذوق‌زدگی و غرب‌زدگی آن‌ها آنچنان گسترده است که حتی اگر کوچک‌ترین ایراد و اشکال به مقامات امریکا در نقض برجام گرفته شود، با حب و بغض وصف‌ناپذیری تلاش می‌کنند به شیوه‌های گوناگون آن را توجیه کنند. حتی مخالفان خود را با برچسب «امریکاستیزی» سعی می‌کنند، مجبور به سکوت یا عذرخواهی کنند.
هجمه رسانه‌ای و نفوذ تبلیغاتی آن‌ها به گونه‌ای در این سال‌ها شکل گرفته که اجازه هرگونه پرسش و مطالبه‌گری را از فعالان و تحلیلگران مستقل درباره تبعات مذاکره با امریکا و عملکرد آن‌ها در اشکالات برجام گرفته است. بی‌عدالتی و بی‌انصافی این جناح آنجایی به حد اعلای خود می‌رسد که ایرادات و مشکلات برجام را نه در ناکارآمدی خود در تدوین متن سند و تضمین‌های حقوقی در اجرایی شدن آن، بلکه به عملکرد طیف سیاسی مقابل نسبت می‌دهند و اذعان می‌کنند که مسبب به شکست انجامیدن برجام طیف مقابل آن‌ها بوده است.
آنچه در این میان قابل تأمل است که دولت و جریان حامی‌شان چه قبل و چه بعد از توافقنامه برجام حل مشکلات جاری کشور را از کانال کاخ سفید دنبال می‌کنند، در صورتی که حل مشکلات جاری و امکان خودکفایی کشور را باید در همگرایی دولت با ملت و تأکید به توان داخلی جست‌وجو کرد نه در لابی‌های هتل‌های اروپایی که تنها منافع غربی‌ها را تأمین می‌کند.
در این میان اتحاد ملت موضع گیری می کند و میگوید، عموم اصلاح‌طلبان باور دارند که در شرایط کنونی جهانی و بعد از دوران ترامپ لازم است که زمینه‌های تعامل جهانی برقرار شود؛ چنان‌که در روزهای گذشته حزب اتحاد ملت در بیانیه‌ای نوشت: «اینک که دوران ترامپ به پایان رسیده و با تجارب پرهزینه‌ای که به دست آمده، باید تدابیری اندیشیده شود که این‌گونه تحریم‌ها و فشارها مرتفع گردد و در آینده نیز مجددا امکان تکرار نیابد.»
سیاست نه جنگ نه مذاکره که شاید در زمان بدعهدی و دشمنی بی‌نظیر دولت ترامپ که خواستار تحمیل شرایط ذلت‌بار برای شروع مذاکره بود قابل توجیه بود، اینک در زمان دولت جدید آمریکا کاربردی نخواهد داشت. طبعا حل مشکلات و اختلافات مزمن فی‌مابین دو کشور امر ساده‌ای نیست که به راحتی و سرعت بتوان آن را به نتیجه رساند ولی تجربه دو دولت اوباما و ترامپ تفاوت آشکار رویکرد دولت‌های مستقر در آن کشور را به خوبی نشان می‌دهد. با توجه به اظهار صریح و مکرر رئیس‌جمهور جدید آمریکا مبنی بر بازگشت به توافق برجام این احتمال وجود دارد که با شروع به کار دولت جدید، دوره‌ای از کاهش تحریم‌ها و فشارها به وجود آید.
روحانیون مبارزه
اما فارغ از هر موضوعی، هنوز معلوم نیست اصلاح‌طلبان قادر خواهند بود سرمایه اجتماعی خود را قانع کنند که برخلاف انتخابات مجلس در اسفند 98، در 1400 پای صندوق بیایند یا خیر و اساسا هنوز چگونگی مشارکت اصلاح‌طلبان در انتخابات هم معلوم نیست.
اعضای مجمع روحانیون مبارز در جلسه ای که چندی پیش تشکیل شد تأکید داشتند که اصلاح‌طلبان وظیفه دارند در شرایط سخت فعلی برای برون‌رفت کشور از سیطره هر آنچه کیان آن را تهدید می‌کند تلاش نماید. اگر جامعه احساس کند که شرایط انتخاب آزاد در تراز جمهوری اسلامی وجود دارد و نقش مؤثری برای آینده خود می‌تواند ایفا کند، با حضور حداکثری و با انتخاب فرد شایسته و توانا برای انجام وظایف سنگین خود نشاط و انسجام پیدا خواهد کرد.
گزارش از علی پارسا
