به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران» محسن تقیانی// در سال‌های میانی دهه ۷۰ در اوج حاکمیت جریان‌های تمامیت‌خواه و پوزیتویست که با هر حیلتی بود قصد داشتند خزعبلات پوپر و سارتر و دوبووار و ... را به جامعه دانشجویی حقنه کنند و در دورانی که عده‌ای از جوانان نورسته اصلاح‌طلب در حصار نیروهای امنیتی مشق جنگ روانیِ سعید حجاریان را رونویسی می‌کردند، ما دانشجوهای تازه وارد مامن و ملجای جز اندیشه‌های پاک و زلال علامه مصباح یزدی نداشتیم و حیرت و سرگردانی‌مان جز در دامان این استاد فرزانه به آرامش و یقین مومنانه بدل نمی‌شد.
او یک تنه چون معلمی دلسوز برای جمع پریشان ما شمعی فروزان بود تا راه را گم نکنیم و سدی بود در برابر توفان تفکرات التقاطی و انحرافی تا این موج سهمگین ایمان ما را با خود نبرد.
او جای خالی خیلی‌ها را برای ما پر کرد.
او بر دامنه آتشفشان منزل گزید و همه تهمت‌ها و توهین‌های مدافعان پلورالیسم را به جان خود خرید ولی نگذاشت راه رسیدن جوانان به حقیقت بسته شود.
کتاب‌ها و سخنرانی‌های او در دهه ۷۰ و "طرح ولایت" ایشان نسل جدیدی از جوانان انقلابی را تربیت کرد که در کوران حوادث و آشفتگی‌های سیاسی و اجتماعی آن دهه‌ها، مبارزان هوشمند، تیزبین و فرهیخته‌ای در برابر جریانات شبه روشنفکری و غربزده شدند.
درگذشت این عالمِ عامل و معلم فلسفه و اخلاق برای جامعه علمی و حوزوی کشور ثلمه‌ایست که جبران نخواهد شد.
روحش شاد و راهش پررهرو باد.
