به گزارش خبرنگار فرهنگی و اجتماعی «خبرنامه دانشجویان ایران»؛ جشنواره فیلم فجر سی و نهم پنجمین روز خود را هم با نمایش دو فیلم «روشن» روح الله حجازی و «روزی، روزگاری آبادان»، حمیدرضا آذرنگ پشت سر گذاشت. اگر نمایش اولین ساخته آذرنگ نبود، می شد روز گذشته را کسل آورترین روز این دوره از جشنواره دانست. از نمایش آثار این روز که بگذریم، باید گفت رعایت پروتکل های بهداشتی به شکل جدی در پردیس سینما ملت دنبال می شود و نه تنها هر روز برای سانس اول در هنگام ورود مخاطبان صرفا بعد از استفاده از تب سنج این اجازه صادر می شود، بلکه در سالن های نمایش دهنده آثار هم در صورت عدم رعایت فاصله ایمنی، تذکر جدی داده شده و مخاطبان مجبور به جابه جایی میشوند. نکته ای باید اذعان کرد به نسبت روزهای اولیه برگزاری با شدت بیشتری دنبال می شود.
«روشن» روح الله حجازی؛ سالن ها را تاریک کرد!
«روشن» روح الله حجازی که اولین فیلم روز گذشته بود، علی رغم تصور نه تنها نتوانست استقبال مخاطبان را به خود جلب کند، بلکه برای اولین بار در این دوره از جشنواره مخاطبان ترجیح دادند از سالن خارج شوند تا نفسی تازه کنند. حجازی که 3 سال بعد از «اتاق تاریک» به جشنواره فیلم فجر آمده بود، نتوانست مخاطبان را با خود همراه کند. فیلمی که به عقیده برخی از مخاطبان اسم «تاریک» برای آن مناسب تر بود تا «روشن».
این کارگردان در آخرین ساخته خود به سراغ سوژه اجتماعی رفته و زندگی «روشن» با بازی رضا عطاران را به تصویر می کشد. مردی عاشق سینما که به دلیل شرایط اقتصادی شالکه زندگی اش از هم پاشیده و نمی تواند خانه ثبت نامی خود را تحویل بگیرد. نکته قابل تامل در این فیلم آن است که حجازی مرد ایرانی را که درگیر مشکلات بیشمار اقتصادی شده، مردی بی غیرت روایت می کند. به نظر می رسد کارگردان شرکت کننده در این دوره از جشنواره فیلم فجر در حال نشان دادن ایران به عنوان یک جامعه با سطح شعوری پایین، بی غیرت، احمق و ... هستند، چرا که عموم فیلم های این دوره تصویری زشت و کثیف را از مردم نشان می دهند.
حجازی در نشست خبری درباره تفاوت مضمون با نام فیلم گفته بود: « برای اولین بار است که فیلم من کاراکتر محور است دوربین همه جا با اوست و به اندازه نیاز به او پرداخته‌ام. اگر همگی دوربین خودمان را به جاهایی ببریم که کمتر دیده شده است متوجه می‌شویم که این تناقض از کجا می‌آید. سینما وظیفه دارد این مسائل را بگوید و به نقاط کور اقتصادی، سیاسی و اجتماعی بپردازد.»
او درباره سکانس پایانی فیلم و اعتراض به دولت فعلی تصریح کرد: «مصداق واقعی صحنه پایانی این فیلم را خیلی دیده‌ایم. آدم‌هایی در این جامعه هستند که شرایط اقتصادی خوبی ندارند و این مسأله مبنایی است ما درگیر جناح بازی‌های سیاسی شده‌ایم هر کسی وعده اصلاح می‌دهد اما به نظرم نباید درگیر جناح بازی شویم در هیچ دوره‌ای تغییری رخ نمی‌دهد، من برای یک دولت و دو دولت فیلم نمی‌سازم برای مردم خودم فیلم می‌سازم و باید فیلمی بسازم که ماندگار باشد.»
البته پای واکسن کرونا هم به این نشست خبری باز شد؛ چرا که رضا عطاران عنوان کرد: «من با مهرداد میناوند و علی انصاریان با هم خاطره زیادی داشتیم اولین کاری که آقای انصاریان در تلویزیون انجام داد زیر آسمان شهر بود. از او دعوت کردیم به کار بیاید و خودش هم خیلی هم علاقه‌مند بود. امیدوارم زودتر شرایط عوض شود و اگر قرار است واکسنی خریداری شود، زودتر این اتفاق رخ دهد تا دیگر شاهد درگذشت اینگونه عزیزانمان نباشیم.»
تصویر خطای انسانی در «روزی، روزگاری آبادان»
«روزی، روزگاری آبادان»، حمیدرضا آذرنگ برخلاف فیلم اول مخاطبان را سرشوق آورد. فیلمی که آذرنگ بارها درباره ساخته آن صحبت کرده بود و بالاخره موفق شد در اولین ساخته اش نگاه ها را به سمت خود جلب کند. قصه این فیلم در دهه 80 و زمان حمله آمریکا به عراق می گذرد و خانواده آبادانی را به تصویر کشیده که پدر خانواده به دلیل اعتیاد اخلاق خوبی با خانواده اش ندارد اما حمله به عراق سرنوشت این خانواده را در خاک ایران تغییر می دهد. مهمترین ویژگی این اثر را می توان خلق کمدی موقعیت های درست در آن دانست؛ فیلمی با پایانی غیرمنتظره که توانست بارها صدای خنده حضار را بلند کند.
مسئله قابل توجه درباره «روزی، روزگاری آبادان» این است داستان این فیلم 15 سال پیش توسط آذرنگ در سالن های تئاتر بر روی صحنه رفته بود. آذرنگ درباره این مسئله در نشست خبری اینطور گفته بود: «در سالن‌های مهجور تئاتر در ایران تنها سی روز یک تئاتر روی صحنه می‌ماند و حداکثر چهار هزار نفر می‌توانند حرف تو را بشنوند. بچه‌های تئاتر دوست دارند حرفشان را با تعداد بیشتری به اشتراک بگذارند. از طرف دیگر قصه جنگ قصه کهنه‌ای نیست. روز به روز چهره نکبت‌بار آن را می‌بینیم و با توجه به زیاده خواهی‌های انسان که مدام به جنگ منتج می‌شود ترجیح دادم آن را بسازم.»
او درباره داستان فیلم گفت: «روز اول آغاز جنگ آمریکا و عراق موشکی به اشتباه به یکی از انبارهای آبادان خورده بود این روزها حرف از خطاهای انسانی است و ما آدم‌های زیادی را از دست می‌دهیم. من در آن مقطع در مواجهه با آن خبر فقط خیال پردازی کردم که اگر با این مجموعه تصاویر رو به رو می‌شدیم چه می‌کردیم.»
گزارش از زهرا رمضانی
