به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران» به نقل از فیوچریسم، طبق فرضیه‌ای جدید، نوعی از همجوشی هسته‌ای که در کوتوله‌های سفید اتفاق می‌افتد به انفجاری منجر می‌شود که شباهت زیادی به بمب‌های اتمی روی زمین دارد.
کوتولهٔ سفید گونه‌ای از اجرام فضایی است و در حقیقت باقیمانده هسته یک ستاره است که تراکم زیادی دارد. جرم آن با خورشید قابل مقایسه است اما حجم آن مشابه زمین است.
تحقیقات مربوط به این فرضیه به زودی در نشریه Physical Review Letters منتشر می‌شود و نشان می‌دهد واکنش‌هایی شیمیایی نوع انفجارهای ستاره‌ای تولید می‌کنند که ابرنواختر گروه ۱a نام دارند. به اعتقاد مؤلفان این پژوهش مجموعه‌ای از انفجارهای هسته‌ای کوچک‌تر به این موارد منجر می‌شوند.
طبق این پژوهش، مواد رادیواکتیو کریستالی به نام «دانه برف اورانیوم» ممکن است در کوتوله‌های سفید ظاهر شوند. اورانیوم هنگام زوال بی ثابت می‌شود و در نتیجه زنجیره‌ای از همجوشی های هسته‌ای اتفاق می‌افتند که مشابه انفجار بمب اتمی هستند.
این بدان معنا است که بمب‌های هسته‌ای کوچک به ایجاد بمب‌های هسته‌ای بزرگ‌تر در تمام جهان منجر می‌شوند.
یافته‌های این تحقیق برخلاف باورهای فعلی هستند که ابرنواختر نوع ۱A در نتیجه نزدیکی کوتوله سفید با ستاره همراه آن به وجود می‌آید.
چارلز هوروویتز محقق ارشد پژوهش از دانشگاه ایندیانا آمریکا می‌گوید: مردم تصور می‌کنند کوتوله‌های سفید یک ستاره همراه دارند زیرا آنها نمی‌دانند یک ستاره بدون همراه چگونه منفجر می‌شود.
هرچند این تحقیق منطقی به نظر می‌رسد اما مؤلفان آن هشدار می‌دهند مطالب ارائه شده فقط فرضیه هستند و هنوز اثبات نشده‌اند. آنها باید نشانه‌هایی از دانه برف اورانیوم را بیابند که به ایجاد انفجارها منجر می‌شود.
