به گزارش خبرنگار «خبرنامه دانشجویان ایران»؛ دولت روحانی که روزهای آخر عمر خود را می گذراند بعد از اینکه تمام سرونوشت کشور را به مذاکرات و تعامل با غربی ها ربط داده بود هربار با اقدامات خود نشان می دهند برای اداره کشور برنامه ای ندارد.
در روزهایی که در اوج شیوع ویروس کرونا شاهد صف های طولانی مردم برای مرغ و تخم مرغ هستیم دولت نشان داده که حتی برای کنترل بازار این دو اقلام برنامه ای ندارد چه برسد به بازار شب عید و اقلام اساسی سفره مردمی که در بدترین شرایط چندسال اخیر از نظر اقتصادی به سر می برند.
با بررسی نکاتی درخصوص نحوه برخورد وی با مسائل می تواند دریافت که از ابتدای تعامل و سازش روحانی با اروپا و آمریکا، از سعدآباد تا برجام تفکرات وی درخصوص توان داخلی و اینکه تا چه اندازه ای میتوان به محصولات جوانان این مرز و بوم اتکا کرد تقریبا هیچ برنامه ای ندارد.
حسن روحانی در بخشی از کتاب "امنیت ملی و دیپلماسی هسته ای" نوشته است: در بحث هسته ای از ابتدای 1381 شاهد بروز دو جریان فکری در کشور بودیم که هنوز هم ادامه دارد؛ جریان تعامل با جهان با درایت و حوصله و جریان تقابل یا سرعت عمل.
روحانی می گوید: جریان تعامل با جهان، مراحل مختلفی را در نظر داشت؛ نخست رفع اتهامات و دفع خطر، دوم؛ دیپلماسی برای حل و فصل مسئله، سوم؛ تلاش برای پیشبرد برنامه هسته ای بر مبنای ظرفیت داخلی و چهارم ایجاد فرصت برای تامین منافع ملی از جمله ارتباط با کشورهای صنعتی. حسن روحانی در همین کتاب می گوید اما تیم بعدی ( در دولت نهم و دهم) درک درستی از تحولات بین المللی نداشتند.
روحانی اما به این نیز راضی نمی شود و در سال 92 وقتی که به مناظرات ریاست جمهوری راه پیدا کرد از تعامل و سازش با کدخدایی حرف میزد که باید با اعتمادسازی شر تحریم ها را از سر مردم کشور کم کرد. چندسال بعد در اردیبهشت 96 خطاب به رقبای انتخاباتی خود گفت: شما میخواهید با دنیا مذاکره کنید؟ شما بلد هستید که با دنیا مذاکره کنید؟ آیا زبان دنیا را بلدید؟
میخواست آب خوردن مردم را حل کند، میخواست عزت را به پاسپورت ایرانی برگرداند، میخواست نگذارد دلار به 5 هزارتومان برسد، میخواست هم چرخ سانتریفیوژ بچرخد هم چرخ اقتصاد مردم، میخواست تمام تحریم ها را لغو کند و...
ما در روزهایی که فشارهای اقتصادی زندگی را بر مردم سخت کرده است آقای رئیس جمهور آنقدر شیفته غربی هاست که هنوز هم وقتی چیزی میبیند که به اروپا یا آمریکا کوچکترین ربطی داشته باشد ذوق زده می شود.
در سال هایی که ما در یک جنگ تمام عیار اقتصادی هستیم رهبری جامعه سال هاست با انتخاب شعارهای اقتصادی برای سال های متوالی سعی بر آن داشتند که ارزش اقتصاد خوکفا به خصوص حمایت از تولید داخل را به مردم و مسئولین نشان دهد.
موضوع توجه به ظرفیت های اقتصادی داخلی به همراه غافل نبودن از نگاه بیرونی از سال 89 با عنوان اقتصاد مقاومتی در کشور مطرح شد و رهبر معظم انقلاب نیز سیاست های کلی آن را در سال 92 به دولت وقت ابلاغ کردند. از آن زمان گاهی هم می شد که شعار سال را با کلیدواژه اقتصاد مقاومتی توسط ایشان انتخاب می شد.
رهبری در کنار استفاده از عبارت اقتصاد مقاومتی در شعار این سال ها برخی جنبه های مهم اقتصاد مقاومتی را نیز در غالب این شعارها برجسته می کردند. همچون شعار سال 95 با عنوان «اقتصاد مقاومتی؛ اقدام و عمل» و یا در سال 96 عنوان «اقتصاد مقاومتی؛ تولید- اشتغال» برگزیده شد.
رهبر معظم انقلاب که همواره تاکید بر حمایت از تولید داخلی دارند و سعی می کنند همیشه در تمامی امور حتی اگر با شعار سال را "حمایت از کالای ایرانی" انتخاب کند یا در سخنرانی ها و نشست های رسانه ای خود از خودکار تا ماسک گرفته از اجناس تولید داخل کشور استفاده کنند تا نقشی در معرفی ارزش کالای ایرانی به مردم داشته باشند اما آقای رئیس جمهور آنقدر در نقش شیفگی غربی خود فرو رفته است که گویی نمی تواند از پارچه عبای خود هم عبور کند و حتما باید ساخت ایتالیا باشد.
کسی که ادعا دارد زبان دنیا را بلد است آیا می داند که بسیاری از مقامات و مسئولین همان کشورهایی که به هم صحبتی با آنها افتخار می کند همواره شعار و عملشان حمایت از تولید داخل و مصرف کالای داخلی است.
الکساندر همیلتون، اولین وزیر خزانه‌داری آمریکا و معمار توسعه‌ی صنعتی این کشور در اواخر قرن هجدهم، معتقد بود که کشور عقب‌افتاده‌ای مثل ایالات متحده (در اواخر قره هجدهم)، صنایع نوزاد را تا زمانی‌که بتوانند روی پای خود بایستند باید از رقابت خارجی در امان نگه دارد.
انگلستان در حمایت از صنایع داخلی اش کوشش بسیار کرده است. این در حالی است که این کشور در قرن شانزدهم مهد اقتصاد سرمایه داری جهان شناخته می شد و دولت برای حمایت از تولید داخلی می بایست بر خلاف اصول سرمایه داری عمل می کرد.
بریتانیایی که در آن روزها در جهان به عنوان کشوری مطرح بود که به آزادی تجارت و مبادله، تخصص‌گرایی و صنعتی شدن و پیگیری منافع شخصی و آزادی‌های فعالیت‌های اقتصادی و عدم مداخله‌ی دولت در اقتصاد پایبند است. اما اهمیت موضوع حمایت از تولید داخلی سبب شد تا در نهایت سیاستگذاران این کشور بدون توجه به قضاوت کشورهای دیگر در مورد سیاست های اتخاذی خود، با وضع تعرفه‌های بالای وارداتی بر محصولات کشاورزی، اجازه‌ی رقابت محصولات کشاورزی خارجی با تولیدات داخلی خود را ندهند و به سیاست تقویت تولید داخلی روی بیاورند.
فرانسوی ها هم بهترین سیاست برای حمایت از تولید داخلی شان را در فرهنگ سازی برای مردم شان دیده اند. به طوری که با راه اندازی کمپین و پخش فیلم مستند تلاش کردند تا شهروندان این کشور ترغیب به خرید کالای فرانسوی شوند. اجرای این سیاست در قالب کمپینی با عنوان «خرید کالای صد درصد فرانسوی» سبب شد تا در همان سال اول بخش زیادی از کارخانه های تولید کننده محصولات با دوام که در معرض فشار بودند مجدد خط تولیدی شان را احیا کنند.
آلمانی ها که در دنیا به مردمی منظم مشهورند، این رفتار خود را در کار و تولیدات شان نیز دخیل کرده اند. سیاستگذاران آلمانی با استفاده از همین شهرت ابزار آلات دقیقی را می سازند و این باعث شده است حتی با ظهور اقتصادهای پیشرفته ای همچون چین دغدغه ای نداشته باشند و راهی برای صادرات پیدا کنند.
درباره‌ی تشویق عمومی به انتخاب و مصرف کالای داخلی نیز دولت‌های غربی از یکسو با انواع روش‌های تشویقی از جمله تبلیغات، منع خرید کالای خارجی از محل بودجه‌های دولتی و... شهروندان خود را به مصرف کالای داخلی عادت می‌دهند و از سوی دیگر در "کشورهای هدف" صادراتی خود، شهروندان را به خرید و مصرف نمایشی برندهای خارجی به آن ترغیب می‌کنند. از طریق برنامه‌های تلویزیونی و فیلم‌های سینمایی گرفته تا به‌کارگیری چهره‌های مشهور برای تبلیغ و جا انداختن ضرورت مصرف برندهای خاص.
حال رئیس جمهور ما که در سال های اخیر دولتش کارنامه خوبی در خصوصی سازی ها نداشت و همچنین باعث تعطیعلی بسیاری از کارخانه های تولیدی شده است در واقع با اینکار در زمین تبلیغات خارجی ها بازی می کند و کالاهای غربی را به بهترین شکل در کشورمان رواج می دهد.
اینجاست که تولید کنندگان داخلی که بر سر راه خود موانع دولتی زیادی می بینند و همواره از عدم حمایت و کوتاهی دولت در قبال شرکت های داخلی گله دارند باید بگویند: مرا به خیر تو امید نیست، شر مرسان
حتی مقامات غربی که در گذشته با حفظ ظاهر عوام پسند سعی در صادر کردن محصولات و برندهای خود داشتند اما حال در شرایطی که بازار خودشان با کالاهای تولید اقتصادهای نوظهور تهدید می شود، امروزه حفظ ظاهر را هم کنار گذاشته‌اند و عملا برای حمایت از کالاهای داخلی خود از هیچ تلاشی فروگذار نمی‌کنند حتی جلوی دوربین‌ها.
اکنون باید این سوال را از آقای رئیس جمهور پرسید که آیا شما زبان دنیا را بلدید یا تنها می خواهید به مانند داستان زاغ و کبک کورکورنه از آنها تقلید کنید؟
زاغ چو دید آن ره و رفتار را / وان روش و جنبش هموار را
بازکشید از روش خویش پای/ در پی او کرد به تقلید جای
بر قدم او قدمی می‌کشید / وز قلم او رقمی می‌کشید
در پی اش القصه در آن مرغزار / رفت بر این قاعده روزی سه چار
عاقبت از خامی خود سوخته / رهرَوِی کبک نیاموخته
کرد فرامش ره و رفتار خویش / ماند غرامت زده از کار خویش
گزارش از مسلم خلخال- دانشجوی کارشناسی ارشد مدیریت
