به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران» محمدرضا محمدی// چینش افراد حاضر در لیست بیش از آنکه ناظر به تخصص و تجربه و سابقه افراد باشد؛ ناظر به زد و بندهای سیاسی و جناحی است. افرادی مانند اقراریان؛ سوده نجفی؛ جعفر شربیانی؛ زهرا شمس احسان و نرجس سلیمانی مصداق بارزی از این مسئله است.
طراحان لیست حتی به سراغ افرادی که حداقل از صلاحیت‌ها را دارند نرفته اند و از پیش تصمیم خود را در شکل‌دهی این لیست گرفته اند و چیزی به عنوان شایسته‌سالاری در آن وجود نداشته است. افرادی که به لحاظ شناخته‌شدگی بسیار از این جمع جلوتر اند و سابقه های بسیار تشکیلاتی و همچنین فعالیت اجتماعی و شهری داشته اند؛ در این لیست هیچ جایی نداشته اند؛ به عنوان مثال افرادی مثل میکائیل دیانی و حسین قرایی چرا نباید مورد توجه این آقایان قرار بگیرند؟
در حالی که هرکدام از آنها اقلا یک دهه سابقه فعالیت اجتماعی و فرهنگی موثر دارند و در فضای نخبگانی هم افراد شناخته شده‌ای محسوب می‌شوند. اگر بنا بر جوانگرایی است چرا قرائی و دیانی و اخگرپور و... نه؟!
به غیر از چند جوان سهمیه‌ای، این لیست اساسا شعار جوانگرایی را به دیوار کوبیده است؛ میانگین سنی لیست ائتلاف حدود ۵۴ سال است.
لیست به لحاظ تخصص نیز دچار مشکل است. به غیر از چند نفر که سالها در شورای شهر بوده اند و اگر ایده ای داشتند تا به امروز در شهردپیاده کرده بودند؛ مابقی در عدم وجود تخصص‌های متناظر با فعالیت اداره شهر چون جامعه شناسی شهری، مدیریت شهری و اقتصاد شهر و یا حتی فعالیت اجتماعی ناظر به شناخت چالش ها و مدیریت شهر بی بهره اند.
