به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران»؛ نشست تخصصی بررسی تحولات اخیر منطقه قفقاز با حضور دانشجویان ، کارشناسان و تحلیل گران مسائل قفقاز و با همت دبیرخانه انجمن شهید مهدی باکری دانشگاه امام صادق علیه‌السلام در تبریز برگزار شد.
در این نشست تخصصی مهدی نعلبندی از تحلیل گران مسائل قفقاز به بررسی رخدادهای اخیر و تحولات سالهای گذشته پرداخت:
عقبه استراتژیک جمهوری اسلامی ایران در جمهوری آذربایجان مساله ای نیست که بتوان از کنار آن به راحتی گذشت، هرچند در جمهوری اذربایجان نقشه راه تهیه نکردیم و برخلاف ما رقبایی مانند ترکیه حرکت های نخبه گرایانه ای را در باکو آغاز کرده و در این کشور کالج ها ساختند و در این کالج ها متفکر تربیت کردند.
من برخلاف کسانی که عموما از عملکرد جمهوری اسلامی ایران در آذربایجان انتقاد می کنند بی تعارف عرض می کنم کارهای خوبی انجام شده ، مجموعه هایی چون جامعه المصطفی اگر نبودند ما شاهد آن نماز وحدت در آغدام نبودیم ، اگر جامعه المصطفی نبود ، شهید معارف صفرافی هم نبود که به عنوان تربیت یافته فرهنگ شیعی در ایران، در راه آزادی قره باغ شهید شده باشد .
معتقدم ما ظرفیت های بسیاری در جمهوری آذربایجان داریم که بخشی در سایه فعالیت ها و بخشی در سایه ذات فرهنک شیعه و انقلاب اسلامی به دست آمده است . ما امروز باید سرمان را بالا بگیریم و فریاد بزنیم که قره باغ را فرهنگ حسینی آزاد کرد ، برخی از چه ترسیده اند ، از صدای چند ترقه!؟ اگر کسانی که در باکو برخی حرف ها را می زنند پایشان را از گلیم خود بیرون بگذارند همین فریاد یا حسینی (ع) که قره باغ را آزاد کرد ، پایان آنها را نیز رقم خواهد زد ما در این مطلب شکی نداریم .
جمهوری اسلامی ایران از خطری چون داعش عبور کرد که توسط غربی ها پرورانده و به مقابله ما فرستاده شد و آنها تا 40 کیلومتری مرزهای ما و تا حرم حضرت امام خمینی(ره) و مجلس شورای اسلامی آمدند اما در نهایت نابود شدند ، این مسائل اخیر که در مقابل آن چیزی نیستند .
یکی از دلائلی که ما نتوانستیم با بدنه اجتماعی جمهوری آذربایجان گفتگو کنیم این است که زبان و قلم گفتگوی ما با مردم این کشور دولت زده است( نگاه دولتی دارد) و تا صحبت از جمهوری آذربایجان می شود اسم الهام علیف و الچی بی متصور می شود ! آیا جمهوری آذربایجان آقای الهام علیف است ؟! کسی که چنین نگاهی به آذربایجان دارد از دنیای سیاست و روابط بین الملل هیچ نمی داند . آیا نگاه رقبای ما به جمهوری اسلامی ایران صرفا دولت محور است ؟! دولت ها به تناسب نیاز ، روابطی با سایر دولت ها و همسایه ها تنظیم می کنند ولی در گفتگوی ملت ها با یکدیگر باید به اولویت ها توجه شود .
ملت ها وقتی می خواهند با یکدیگر گفتگو کنند از دولت ها اجازه نمی گیرند و در نتیجه کسانی که منتقد سیاست های دولت ها هستند چرا پیشقدم نشدند تا در این راستا قدمی بردارند. وقتی یک هیئت مذهبی یک مداح را به ایران دعوت می کند ، یا عده ای یک موسیقی دان را برای مراسمی دعوت می کنند در واقع گفتگوی ملت ها اتفاق می افتد .
می خواهم این را بگویم که یک رفتار درست یا غلط حاکمیت نباید بر همه چیز تعمیم داده شود که این یک خطای استراتژیک است. ما بر سر همان حرفی که در جنگ قره‌باغ زدیم، هستیم و من معتقدم آینده آذربایجان با گسترش و غلبه نگاه و آرمان شیعی رقم خواهد خورد و این نگاه به جبهه مقاومت در سوریه و یمن خواهد پیوست .
ما می گوییم نباید برخی گفتمانهای غلط مبنی بر بازگشت سرزمین های شمال ارس به سرزمین های تاریخی ایران که باعث به لکنت افتادن جبهه انقلاب اسلامی می شود، شکل بگیرد. جمهوری اسلامی ایران، یکی از اولین کشورهایی است که استقلال جمهوری آذربایجان را به رسمیت شناخته و پس از آن روابط مان نیز بر این مبنی تنظیم شده است و این جمله طلایی حضرت حضرت امام(ره) است که می فرمایند :"ما به دنبال فتح قلل معنوی جهان هستیم و به آن دست خواهیم یافت" و دست یافته ایم؛ ما نه چشم طمع به خاک همسایگان داریم و نه اجازه تعرض به خاکمان را می دهیم .
مقام معظم رهبری فرمودند " اگر کسی برای برادران خود چاه بکَند اول خودش در چاه می‌افتد." این یعنی ما هنوز با این همسایه ها برادریم و آن سیلی هم برای کسی است که بخواهد غلطی بکند ، این برادری تا زمانی است که مسیرآنها مسیر آوردن بیگانه ها(دشمنان) به منطقه نباشد .
در سالهای جنگ جهانی اول ما به دلیل مشکلات داخلی و ضعف حکومت مرزی و حضور گسترده عثمانی ها ، روس هاو دول اروپایی و همچنین در دوران فروپاشی شوروی سابق و روز هایی که تازه جنگ تحمیلی تمام شده بود ، بیرون از تحولات قفقاز بودیم. این سوال امروز باید با صدای بلند پرسیده شود : دلیل این که در 30سال گذشته (علاوه بر آن دوران)، بیرون از تحولات قفقاز بودیم چه بوده است و البته الان نیز تلاش می شود ما همچنان بیرون از تحولات قفقاز بمانیم!
در جنگ 44 روزه قره باغ نیز ما همچنان بیرون از این تحولات بودیم و سوال اینست که آیا راهی برای حضور جمهوری اسلامی ایران وجود داشت ؟ نباید احساسی صحبت کنیم ! آیا دولت آذربایجان از جمهوری اسلامی ایران خواست که حضور و نقش آفرینی داشته باشد ؟ نه چنین خواسته و یا اجازه ای وجود نداشت ؛ چون آنها نمی خواستند قره باغ خاک اسلام باشد.
این جنگ طلبی ها و فتنه انگیزی ها در شمال ارس، می تواند دلایل اقتصادی مانند ممانعت از اجرای کریدور شمال جنوب و مباحث مربوط به چین و هند و ... داشته باشد که زیاد شنیده ایم ؛ اما یک هدف سیاسی نیز دنبال می شود و آن مشغول نمودن جمهوری اسلامی ایران در مرزها و به تبع آن در داخل مرز های ایران است . وقتی فلان شخص در آذربایجان از آذری های ایران به عنوان یک امتیاز و کارت یاد می کند ، برنامه های آنها در این خصوص نمایان می شود و کاملا مشخص است دلیل این برنامه ریزی تضعیف جبهه مقاومت در مرزهای اسرائیل و بلندی های جولان است و بنابر این ما باید جواب سخت این برنامه ریزی را ابتدا در مرزهای سرزمین های اشغالی بدهیم . دشمن می خواهد ما را در مرزهای خودمان مشغول کند ولی جوابش باید در آنجا داده شود.
ما اگر می خواهیم حرفی برای گفتن در میان مردم منطقه داشته باشیم نباید اجازه دهیم افکار عمومی و جبهه مقاومت در جمهوری آذربایجان و حتی در ترکیه از ما دلگیر شوند.
در خصوص ترکیه و این سوال که چرا آنها این اندازه به حضور در قفقاز علاقه مند هستند باید بگوییم پس از آقای داود اغلو نگاه این کشور به شرق بوده است و قفقاز یکی از بهترین دروازه های مهم ترکیه و اتصال ازطریق آسیای میانه به چین و شرق است .
ما در روزهای آینده شاهد حرکت های جدی برعلیه شاه اسماعیل صفوی در جمهوری آذربایجان خواهیم بود که خواست بنیادهایی مانند ترکسوی است.
برخلاف تصور دولت مردان برخی کشورهای منطقه ، اگر اتفاقی در مرزهای شمالغرب ما بیافتد هویت ملی و وحدت ملی ما تقویت خواهد شد و این را در جنگ و بسیاری قضایای دیگر ما شاهد بوده ایم
نعل بندی در بخش پایانی سخنان خود به لزوم آمادگی برای خرمشهر های پیش رو به تعبیر مقام معظم رهبری اشاره نموده و خاطر نشان کرد : من آینده تحولات را با وقوع و یا عدم وقوع تنش ها و جنگ در منطقه روشن می بینم ، چرا که حداقل خیر آنها این است که آن فرهنگ و گفتمان زلال انقلاب اسلامی از دل این فتنه ها بیرون خواهد آمد .
