به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران» به نقل از ایسکانیوز؛ در بخش اولی که از تحلیل «پل پیلار» در نشریه «نشنال اینترست» منتشر شد،(اینجا) افزایش لفاظی‌های مقامات آمریکایی و صهیونیست در خصوص حمله به ایران مورد بررسی قرار گرفت؛ وی با تایید اینکه ایالات متحده مسئول بن‌بست مذاکرات هسته‌ای با ایران است، به افزایش تحرک طیف جنگ طلب در آمریکا با هدف به شکست کشاندن دیپلماسی اشاره می‌کند. در بخش دوم این تحلیل که در ادامه منتشر خواهد شد، استفاده از «تهدید نظامی علیه ایران» را ناکارامد معرفی کرده که نتایج معکوسی به ارمغان خواهد آورد.
شایان ذکر است که انتشار این گزارش با هدف آشنایی با دیدگاه‌های مختلف موجود در ایالات متحده در خصوص برجام انجام شده است.
بخش دوم تحلیل نشریه نشنال اینترست آمریکا بدین شرح است:
خطرناک‌ترین بخش ایده راس، توصیه به فراهم کردن بمب‌های ۳۰۰۰۰ پوندی برای اسرائیل و اجاره دادن به بمب افکن‌های رادارگریز بی-۲ اسرائیل برای استفاده از آنها است. استدلال راس این است که تهدید اسرائیل به استفاده از این تجهیزات به نحوی ایران را به سمت دادن امتیازاتی سوق می‌دهد که هرگز در طول مذاکرات طولانی مدت برجام، رخ نداد. دولت فعلی اسراییل -مانند سلف خود- دوست ندارد هیچ کشوری با ایران برای توافق بر سر هیچ چیزی مذاکره کند. در مقابل، اسرائیل به دلایلی فراتر از موضوع مذکور طرفدار حالت رویارویی دائمی و خصومت با ایران است و تلاش می‌کند تا دیپلماسی با تهران را تضعیف کند.
تداوم این رویارویی توسط اسرائیل به اشکال مختلف به غیر از بمباران هوایی صورت گرفته و اسرائیل اقدامات مختلفی در این زمینه انجام داده است. جالب است که راس در مقاله خود خاطرنشان می‌کند که دولت بایدن از مقامات اسرائیلی گله کرد. آنطور که راس می‌گوید «اخیرا در اسرائیل متوجه شده» که اقدامات خرابکارانه اسرائیل در اوایل سال جاری علیه چند تاسیسات هسته‌ای ایران اثر معکوس داشته و ایران در واکنش به آن سطح غنی‌سازی اورانیوم را افزایش داده و کار در ساخت فلز اورانیوم تسریع کرده است. اما راس هرگز معکوس بودن نتیجه چنین خرابکاری‌هایی را تصدیق نمی‌کند و در عوض صرفا موضوع را تغییر می‌دهد.
در همین حال، میزان بی‌ربط بودن حملات اسرائیل علیه ایران برای دستیابی به توافق هسته‌ای را می‌توان در این واقعیت مشاهده کرد که به نظر می‌رسد برخی خرابکاری‌های اخیر فقط با هدف آسیب زدن به زندگی طبقه متوسط ایران انجام شده است.
تشویق ایران به ساخت بمب هسته‌ای و نه ممانعت از آن
طیف تندرو در ایران نیز -همچون راس- از حمله نظامی تهدیدآمیز اغلب به منظور ایجاد «بازدارندگی» استفاده می‌کند. اما چنین تفکری به طرز فاحشی عملکرد بازدارندگی را به صورت غلط تفسیر می‌کند که شامل تنبیه رفتار نامطلوب و اطمینان از عدم تنبیه در واکنش به رفتار مطلوب است. تنبیه حزب مقابل -صرف نظر از اینکه چه کار کرده است- که محور سیاست دولت ترامپ در قبال ایران بود، به جای آنکه بازدارندگی ایجاد کند، آن را از بین می‌برد. همچنین تهدید به حمله از طرفی مطرح می‌شود که از توافقنامه سرپیچی کرده و علیه طرفی باشد که توافق را رعایت کرده و می‌خواهد به تعهداتش بازگردد.
زمان که صحبت از بازدارندگی پیش می‌آید، هیچ چیز به اندازه تهدید حمله نظامی خارجی علیه کشورشان مورد استفاده تندروهای تهران قرار نمی‌گیرد؛ آنها معتقدند ایران برای مقابله با تهدید خارجی حمله به کشورشان به بازدارندگی هسته‌ای نیاز دارد و در گذشته گام‌هایی در جهت دستیابی به آن برداشته‌اند.
بنابراین، تهدیدهایی که جنگ‌طلبان ایالات متحده از آن حرف می‌زنند، یکی از دو نتیجه محتمل ذیل را به دنبال خواهد داشت. یکی از این موارد، جنگ جدیدی در خاورمیانه خواهد بود با هزینه‌ها و پیامدهای ناشی از آن و با واکنش ایران به یک حمله نظامی به روشی که خودش انتخاب می‌کند. تا آنجا که به توسعه تسلیحات هسته‌ای ایران مربوط می‌شود، چنین حمله‌ای احتمالا مانند دفعه قبلی که اسرائیل اقدام مشابه را در آن بخش از جهان امتحان کرد؛ زمانی که حمله هوایی اسرائیل برنامه شتابزده عراق برای ساخت سلاح هسته‌ای را سرعت بخشید. نتیجه احتمالی دیگر عدم جنگ و البته عدم توافق جدید و در نتیجه تردیدهای جدید در مورد اعتبار اظهارات و تهدیدهای ایالات متحده خواهد بود.
بهتر است برای فهم درست این مسائل به عقب برگردیم. ایران در حال انجام فعالیت‌های هسته‌ای تحت قوانین حاکم بر رژیم‌های بین‌المللی انرژی اتمی است و آنطور که راس می‌گوید، مانند دیگر کشورها از این حق برخوردار است. ایران با امضای برجام در ازای رهایی از تحریم‌های اقتصادی که فقط علیه ایران اعمال شده بود، خود را متعهد به اعمال محدودیت‌های شدیدتر و نظارت جدی‌تر نسبت به قوانین بین‌المللی کرد. همانطور که برجام به صراحت بیان می‌کند، زمانی که ایالات متحده از تعهدات خود سرپیچی کرد، ایران از این تعهدات اضافی معاف شد.
ایران تسلیحات هسته‌ای ندارد و نیت برای توسعه آن رد می‌کند. حمله نظامی به ایران یک اقدام تجاوزکارانه خواهد بود. اگر اسرائیل [چنین حمله‌ای] را انجام دهد، این امر توسط دولتی انجام می‌شود که فعالیت‌های هسته‌ای خود را کاملا خارج از هرگونه نظارت یا کنترل بین المللی انجام داده و بر اساس ارزیابی ناظران خارجی، مدت‌ها پیش تسلیحات هسته‌ای را به خاورمیانه وارد کرده است.
