به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران»؛ هر سال که نزدیک به ماه مبارک رمضان می‌شویم، خاطرات خوشی از دیدار دانشجویان و تشکل‌های دانشجویی با رهبر انقلاب در ذهنمان متبادر می‌شود. در یکی از روزهای ماه رمضان جلسه‌ای انتقادی و صریح بین دانشجویان و رهبری برگزار می‌شود که نمایندگان تشکل های دانشجویی به بیان نظرات کارشناسی و انتقادی نسبت به روند کشور طی یکسال اخیر می پردازند.
گویا امسال هم به مانند 2 سال گذشته قرار است این دیدارِ حضوری تبدیل به دیدارِ مجازی شود، چرا که با وجود واکسیناسیون عمومی و کاهش فوتی‌های مربوط به ویروس کرونا شرایط برای دیدار حضوری مهیا نشود.
زاویه دید هر کدام از تشکل‌های دانشجویی به جامعه، دولت، اقتصاد و مشکلات امروز کشور به گونه‌ای است که می توان گفت هر کدام با توجه به دغدغه و نگاه خود، موضوعات خاصی را بیان کرده‌اند. ما بر آن شدیم تا در سلسله گزارش‌هایی به بررسی دغدغه‌ها و انتقادات نمایندگان تشکل‌های دانشجویی همچون بسیج دانشجویی، اتحادیه انجمن‌های اسلامی دانشجویان مستقل، جنبش عدالتخواه دانشجویی، جامعه اسلامی دانشجویان، دفتر تحکیم وحدت و نشریات دانشجویی وزارت علوم از سال 1395 تا 1400 را که در دیدار با رهبر انقلاب داشتند، بپردازیم.
«محمدعلی کامفیروزی» نماینده نشریات دانشجویی وزارت علوم در دیدار دانشجویان با رهبر انقلاب/ ماه رمضان سال 1395:
1. امروز پس از گذشت 37 سال از عمر افتخارآمیز نظام جمهوری اسلامی، تحدیدها و استثنائات و یا ارائه تفاسیر ناصواب از این اصول، در بعضی حوزه ها جای اصل و استثناء را عوض نموده است. برای نمونه بعضاً انتقاد از وضعیت برخی نهادهای تحت نظر جنابعالی یا پرسش از برخی نظرات حضرتعالی منجر به برخورد با نشریات شده و مدیرمسئول و سردبیر و نویسنده را راهی راهروهای پرپیچ و خم دادسرا و دادگاه می کند. تحلیل علمی و کارشناسانه آسیب های اجتماعی، مصداق سیاه نمایی دانسته شده و منجر به برخورد با نشریات می گردد. برخی مقامات قضایی اختیار خود را آنچنان بالا می بینند که بر خلاف اصل 24 قانون اساسی، عملاً در جایگاه قانونگزار نشسته و حقوق عمومی را تحدید و تضییق می کنند.
2. تصویب مقررات دست و پاگیر و استعلامات امنیتی بلاتوجیه برای اشتغال و یا آموزش در مقاطع تحصیلات تکمیلی و اعمال سیاست های تبعیض آمیز بومی گزینی و پولی کردن دانشگاه ها، از دیگر مصادیق تعرضات غیرقانونی به حقوق شهروندان است. محدودسازی حق انتخاب آزادانه ملت و هتک حرمت و حیثیت اشخاص در برخی تریبون های رسمی و یا رسانه ملی و دیگر رسانه ها، بدون ارائه فرصت پاسخگویی، مانند انتساب اکاذیب و اهانت به برخی چهره های سیاسی-اجتماعی و خصوصا پاره ای مسئولین سابق نظام که به دلیل محدودیت های غیرقانونی (مستندا به اصل 20، 36، 37 و 39 قانون اساسی) حتی امکان پاسخگویی ندارند، از دیگر مصادیق قابل بیان می باشد.
3. عدالت، به عنوان یکی از آرمان های انقلاب واژه مقدس و جامعی است که علاوه بر وجه اقتصادی، وجوه دیگر سیاسی-اجتماعی را نیز دربرمی گیرد. البته ضرورت عدالت اقتصادی، امروز بیش از پیش احساس می شود. زیبنده نظام نیست که افکار عمومی شاهد اخبار فساد اقتصادی و فقدان شفافیت مالی در دستگاه های مختلف از یک سو و شلاق خوردن کارگران و تضییع حقوق مستضعفین از سوی دیگر باشد. ثمره تجمیع قدرت و ثروت در نبود نظارت عمومی و قضایی، فقر، فساد و تبعیض است! بدیهی است که در کمبود تشکل ها، احزاب، سازمان های مردم-نهاد و رسانه های مستقل و منتقد چه در جامعه و چه در دانشگاه شاهد فساد سیستماتیک در کشور باشیم. لذا افزایش مفاسد اقتصادی، قطعا یکی از اثرات همین نگاه تک بعدی و کم توجهی به ضرورت بهره مندی عادلانه از حقوق سیاسی-اجتماعی پیش گفته می باشد. (بیشتر بخوانید)
«سحر مهرابی» نماینده نشریات دانشجویی وزارت علوم در دیدار دانشجویان با رهبر انقلاب/ ماه رمضان سال 1397:
1. در داخل کشور نیز، عواملی موجب ایجاد بحران شده است. تضعیف ساختارهای قانونی از طریق ایجاد نهادهای موازی سیاسی- امنیتی، مداخلات غیرقانونی نیروهای نظامی-امنیتی در وظایف نهادهای منتخب ملت، تضییع حق انتخاب مردم با رد صلاحیت‌های سلیقه‌ای و دخالت‌های فراقانونی قوه قضاییه در وظایف دیگر قوا، ناخواسته نتیجه‌ای جز تضعیف روزافزون حق حاکمیت ملت نداشته است.
2. نگرانی از نبود عدالت تنها در وجوه سیاسی- فرهنگی مذکور خلاصه نمی‌شود؛ وضعیت امروز کشور در زمینه عدالت اقتصادی و اجتماعی به مراتب نگران‌کننده‌تر است؛ افزایش فقر و فلاکت، فساد ساختاری، تبعیض ناروا و کاهش عامدانه سهم دولت از هزینه‌های بهداشت، درمان و تامین اجتماعی، نفس مردم را تنگ کرده است. اصرار بر شنیده نشدن صدای اقشار فراموش‌شده و فرودست و یا نگاهی که از هر گونه انتقاد و اعتراض کارگران، معلمان و... متوهمانه پرونده امنیتی می‌سازد، هر چند ممکن است موقتا موجب پاک کردن صورت مسئله شود، اما اصل مسئله کماکان باقی است.
3. نگرانیم رهبر انقلاب! نگران نفس تنگه‌های طولانی‌مدت دانشگاه، حال دانشگاه خوب نیست. از برخوردهای امنیتی و انضباطی با دانشگاه خبر دارید. از بازداشت دانشجویان و صدور احکام حبس بلندمدت برای برخی از آن‌ها خبر دارید. از نظارت پیش از انتشار و توقیف نشریات دانشجویی خبر دارید. از اینکه تنها چند مجموعه دانشجویی غالبا هم‌فکر و هم‌نظر امکان تشکل‌یابی داشته‌اند و مابقی نهادهای دانشجویی از شوراهای صنفی و کانون‌های فرهنگی گرفته تا بسیاری از تشکل‌های دانشجویی، هنوز اتحادیه ندارند، خبر دارید. از سخت‌گیری‌ها و تنگ‌نظری‌ها خبر دارید. که اگر خبر نداشتید مکرر در مکرر از لزوم برخورد سهل‌گیرانه با دانشجویان نمی‌گفتید. اما متاسفانه مسئولان همچنان توصیه‌های شما را شنیده، اما عمل نمی‌کنند. در چنین فضایی آزاداندیشی تنها بخش‌نامه‌ای است که سالهاست توسط مسئولان ابلاغ شده. اما اصل نظر جناب عالی، در حد یک ایده باقی مانده است. (بیشتر بخوانید)
«رضا پیوندی» نماینده نشریات دانشجویی وزارت بهداشت در دیدار دانشجویان با رهبر انقلاب/ ماه رمضان سال 1398:
1. مگر می‌شود مدعی آزادی بود، اما دانشجو را تهدید به اخراج از سالن مراسم «روز دانشجو» کرد؟ مگر می‌شود از آزادی دم زد، اما نشریات دانشجویی را به خاطر درج چند علامت تعجب، توقیف کرد؟ مگر می‌شود از آزادی گفت، اما به اتهام انتقاد از مدیریت دانشگاه از نشریات دانشجویی به قوه قضائیه شکایت برد؟ نمی‌توان با ادعای مکرر آزادی از پشت تریبون، نان آزادی را خورد! دوصد گفته، چون نیم کردار نیست!
2. گلایه مان از مسئولان امری است که به جای فراهم کردن فضای آزاد اندیشی و تضارب دیدگاه‌ها مطابق با منطق و قانون، با تمام توان به تقابل سلیقه‌ای با نشریات می‌پردازند. روزی در وزارت علوم، چون نتیجه به نفعشان نیست انتخابات نشریات را به تعویق می‌اندازند و روزی در وزارت بهداشت به رای اکثریت احترام نمی‌گذارند. هرکجا فعالیت دانشجویی آب به آسیاب لیبرالیسم نریخت، چوب لای چرخش می‌کنند! چطور است که معاونت‌های فرهنگی وزارتین علوم و بهداشت برای جشنواره‌های نسبتا بی فایده خود، صد‌ها میلیون خرج می‌کنند، اما نوبت که به نشریات دانشجویی می‌رسد، کفگیر به ته دیگ خورده است.
3. ظرفیت‌های بزرگ رسانه‌ای بایستی حضوری فعال، پویا و جوانانه در راستای گام دوم انقلاب داشته باشند. برای تبدیل این امر به یک فرهنگ عمومی، لازم است نیروهای خوش فکر، اهل قلم و انقلابی دانشجویی مورد توجه مطبوعات و رسانه ها، قرار بگیرند تا ان شاءالله روح تازه‌ای در کالبد جریان رسانه‌ای کشور دمیده شود. مدیران جراید و مطبوعات حاکمیتی بزرگی، چون کیهان، اطلاعات و جمهوری اسلامی سالهاست در این عرصه حضور دارند و حتما مأجورند؛ اما هرچه ایده داشته اند تاکنون به فعلیت رسانده اند و حال که حضرتعالی آغازگر روند جوان گرایی در مدیریت کشور هستید، چه خوب است که این تغییرات را در فضای مطبوعات به انجام برسانید. (بیشتر بخوانید)
«میلاد مفاخری» نماینده نشریات دانشجویی وزارت علوم در دیدار دانشجویان با رهبر انقلاب/ ماه رمضان سال 1399:
1. برای از بین رفتن نگاه سلیقه‌ای حاکم بر فضای رسانه کشور نیاز به قوانین جامع، معتبر و دقیق داریم؛ مثلا شورای نظارت بر سازمان صدا سیما که در راستای اصل ۱۷۵ قانون اساسی در بخش نظارت ایجاد شده است، بیش از انکه که به عنوان یک شورای نظارتی عمل کند و در طراحی و اجرای برنامه‌های کوتاه مدت، میان مدت و بلند مدت حضوری فعال، پویا و حتی پیشگیرانه داشته باشد عملا تبدیل شده است به یک شورای نسبتا فرمایشی که از مدار نظارت بر صدا سیما خارج است. این شرایط باعث شده است عده‌ای مشکلات ناشی از نبود برنامه و نظارت بر رسانه ملی را به جایگاه رهبری یا دفتر ایشان ربط دهند.
2. یکی از ارکان اصلی ازادی در گفتمان انقلاب اسلامی نقد اگاهانه مسئولین است، اما به دلیل وجود رسانه داری سازمانی این امر تا حد زیادی محقق نشده است چرا که نه از اگاهی اجتماعی اش خبری است و نه از ابزار نقد قانون‌مند که باعث خارج شدن مردم از چهارچوب منطقی و عقلانی انقلاب شده است. دوباره گویی است، اما مطبوعات حاکمیتی مان هم از این قائده مستثنا نیستند. مثلا فلان روزنامه حاکمیتی با مقایسه دختران علاقمند به فوتبال و دختران عزادار حاج قاسم، چنان شکافی در جامعه ایجاد میکند که ده‌ها شبکه تلویزیونی هم قادر به ترمیم آن نیستند.
3. قصه پرغصه شبکه‌های اجتماعی. وزارت ارتباطات متولی توسعه و پیشرفت زیر ساخت فضای مجازی کشور است. اما نه تنها از باورمندی به فضای جنگی رنج می‌برد بلکه در حالتی خوشبینانه با کم کاری‌هایی زمین جنگ را در اختیار دشمن نهاده است، انتظار این بود وزیر مربوطه با توجه به شرایط جنگی موجود بستر لازم برای رشد سریع زیر ساخت‌های اینترنت و شبکه ملی اطلاعات فراهم آورد. اما شاهدیم که اقدامات وزیر جوان به نمایش‌های رسانه‌ای یا شاید انتخاباتی و پوپولیستی در حوزه سرعت اینترنت و یا اهدا چند تبلت به مناطق محرومی که اتفاقا از همان افزایش سرعت نت اقای وزیر بی بهره اند محدود شده است. همه این‌ها در حالی است که اگر وزیر جوان ما به جای دغدغه مقدار پینگ فلان بازی کمی بر تقویت اینترنت ملی و رشد آن تمرکز میکرد امروز هم سرعت اینترنت بالاتری داشتیم هم از اطلاعات ملیون‌ها ایرانی حفاظت میشد و درکنارش پینگ یا همان فاصله زمانی اتصال دو دستگاه در شبکه کاهش پیدا می کرد. (بیشتر بخوانید)
«فاطمه صحرانشین» نماینده نشریات دانشجویی وزارت بهداشت در دیدار دانشجویان با رهبر انقلاب/ ماه رمضان سال 1400:
1. حضور مردم در فضای مجازی فرصتی است تهدید آمیز که باید آن را با تدبیر درست غنیمت شمرد. بمباران اخبار جعلی و شبهه افکنی عد‌ه ای معلوم الحال علیه منافع ملی اراده مردم را نشانه رفته و میدان را برای یک جنگ تمام عیار مهیا کرده است. حال وقت آن رسیده که آقایان در شورای عالی فضای مجازی سند سواد رسانه‌ای را تنظیم کنند که از امنیت فکری مردم صیانت شود. حضور جریان ساز مردم برای ظهور اتحاد امت مسلمان درعرصه بین الملل فرصتی بی بدلیل است که در زندان آزادی بیان غربی اسیر شده؛ حتی نمی توان چهره واقعی مرد میدان را به درستی به جهانیان که هیچ به وزارت امور خارجه خود عرضه کرد.
2. مشارکت؛ رکن اصلی مردم سالاری دینی. اصلی که غفلت آن را به بحران تبدیل میکند و بحران مشارکت، بحران مشروعیت نظام مردمسالار را رقم می زند. در حالی به استقبال سیزدهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری می رویم که ایرادات قانون انتخابات ریاست جمهوری این جلوه مشارکت مردمی را با چالش مواجه کرده. برای مثال فشردگی زمانی فرآیند انتخابات یکی ازاین اشکالات است. مدت محدود نامزد‌های انتخاباتی را به باتلاق عوام فریبی می‌کشاند تا در کوتاه ترین زمان به بیشترین نتیجه برسند. عملا این قانون مردم را درون زود پز انتخابات قرار می‌دهد.
3. آگاهی بخشی صادقانه بذریست که نهال اعتماد عمومی را پرورش می دهد و اعتماد عمومی بستر مشارکت مردمی است جامعه اگر به دریافت اطلاعات صادقانه از حاکمیت امید نداشته باشد دلیلی هم برای حضور در پای صندوق های رای ندارد. مثلا نحوه سقوط سقوط هواپیمای اوکراینی در دی ماه ۹۸ قلب اعتماد عمومی را نشانه گرفت یا حتی سردرگمی از نحوه و زمان اطلاع رسانی کشف موارد اولیه کرونا در کشور و همچنین شفاف نبودن وضعیت افراد معترض به گرانی بنزین در آبان ۹۸ بر پیکر اعتماد عمومی جریحه وارد کرد. حال آنکه سیاست آقایان این است ما نگوییم شنیده نمی‌شود، اما با ظهور رسانه‌های فراگیر و فضای مجازی اگر ما نگوییم با تفسیر خصمانه از دشمنانمان شنیده می‌شود. (بیشتر بخوانید)
* در دیدار رمضانی سال 96، نشریات دانشجویی نماینده‌ای جهت سخنرانی نداشت.
