به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران» به نقل از ایرنا، نوار متوالی صادر نشدن روادید برای ورزشکاران ایرانی در سال ۱۴۰۱ از مسابقات تنیس ویمبلدون آغاز شد؛ جایی که مشکات‌الزهرا صفی دختر تاریخ‌ساز تنیس ایران به دلیل صادر نشدن روادید انگلیس حضور در مسابقات ویمبلدون جوانان (۱۱ تیرماه) را از دست داد.
متعاقب این اتفاق، تیم ملی بسکتبال سه‌نفره بانوان ایران در تاریخ ۱۴ تیرماه به دلیل تأخیر در صدور روادید سنگاپور موفق به حضور در کاپ آسیا نشد. البته پسران ایران هم از این ضربه بی‌بهره نبودند و با صادر نشدن روادید سینا واحدی عضو تیم سه‌نفره بسکتبال مردان، ایران ناچار به جایگزین کردن متین جلالیان به جای او شود.
تراژدی اما آن‌جا بالا گرفت که طیف گسترده‌ای از ورزشکاران ایرانی با سد بزرگی به نام عدم صدور روادید برای حضور در رقابت‌های ورلد گیمز آمریکا مواجه شدند.
یازدهمین دوره بازی‌های جهانی (ورلد گیمز) از ۱۶ تا ۲۵ تیرماه در برمینگم برگزار شد و در همان بدو امر روادید امیر سرخوش برای حضور در مسابقات اسنوکر بازی‌های جهانی آمریکا، صادر نشد.
۱۷ تیرماه و به فاصله چند روز از ماجرای سرخوش، اعلام شد آمریکا از صدور روادید بهمن عسگری، ذبیح‌الله پورشیب، سجاد گنج‌زاده، سارا بهمنیار و حمیده عباسعلی نمایندگان کاراته ایران برای حضور در مسابقات ورلد گیمز امتناع کرده است. اوج ماجرا آن‌جا بود که شهرام هروی، سرمربی تیم ملی کاراته عنوان کرد ظاهرا سپری‌کردن دوران سربازی او و تعدادی دیگر از ورزشکاران ایران در یک ارگان، عامل عدم صدور روادید بوده است.
مسابقات تیروکمان بازی‌های جهانی آمریکا (۲۱ تیر) هم بدون حضور گیسا بایبوردی و رمضان بیابانی نمایندگان ایران به دلیل عدم صدور روادید برگزار شد.
در بخش موی‌تای بازی‌های جهانی ورلد گیمز نیز تیم ایران متشکل از فاطمه نصیری، نادیا اعتماد مقدم و حمیدرضا کردآبادی به دلیل مشابه عدم صدور ویزا از سوی سفارت آمریکا در ارمنستان شانس حضور در بازی‌ها را از دست داد.
به این جمع باید ملی‌پوشان ووشو در بخش تالو را هم اضافه کرد که حضور در بازی‌های جهانی را از دست دادند.
مسابقات دوومیدانی قهرمانی جهان در حالی از ۲۸ تیرماه در شهر اورگان آمریکا آغاز شد که مهدی پیرجهان و احسان حدادی ۲ نماینده ایران با صادرنشدن روادید آمریکا پشت درهای بسته ماندند.
توالی صادر نشدن روادید برای ورزشکاران ایرانی آن هم در شرایطی که دلیل واضح و قابل قبولی برای این اتفاقات مطرح نشده، شائبه اختلافات دیپلماتیک و سیاسی‌بازی در ورزش را قوت می‌بخشد.
البته این تنها بخشی از داستان سیاسی‌کاری در ورزش است چرا که ۹ ماه قبل هم تیم ملی دوچرخه‌سواری ایران قرار بود به بلژیک برود که روادید ورزشکاران صادر نشد و از سفر بازماندند.
هرچند که عدم صدور روادید برای ورزشکاران ایرانی پدیده تازه‌ای نیست اما با شدت گرفتن این اتفاق طی ماه‌های اخیر این سوال مطرح می‌شود که پشت پرده، چه داستانی درحال شکل گرفتن است؟
به‌خصوص وقتی عنوان شد ژاوی هرناندز سرمربی مشهور تیم فوتبال بارسلونا به دلیل سفر به ایران در چارچوب رقابت‌های آسیایی، نتوانست به همراه کاروان بارسا برای اردوی پیش فصل به آمریکا سفر کند و باید منتظر صدور مجوز ویژه بماند.
ناگفته نماند که تکرار کارشکنی علیه ورزشکاران ایرانی پیگیری وزارت ورزش و جوانان را به دنبال داشت و محمدحسن تقی‌زاده سرپرست دفتر امور بین‌الملل وزارت ورزش اعلام کرد ایران نقض حقوق بشر را در مجامع بین‌المللی دنبال می‌کند و حقوق حقه ورزشکاران خود را می‌گیرد.
حال باید منتظر ماند و دید پیگیری نهادهای ورزشی کشور به کجا خواهد انجامید.
