به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران»؛ یکی از موضوعاتی که متأسفانه در سال های گذشته شاهد کم کاری های بسیاری در آن بوده ایم و رهبر انقلاب نیز اخیراً در دیدار با معلمان، مطرح فرموده و آن را بسیار مهم دانستند، مسأله «امور پرورشی» در مدارس است. ایشان در این راستا فرمودند: «شنیدم در ستاد آموزش‌وپرورش توجهات خوبی به مسئله‌ی امور پرورشی می شود و شده ــ که خب مغتنم است و باید تشکر کنیم ــ لکن این برنامه‌های پرورشی باید در مدرسه دیده بشود. در مدارس [از برنامه‌های پرورشی] خبر چندانی نیست؛ حالا یک جاهایی ممکن است در بعضی از مدارس باشد. باید امور پرورشی تا داخل مدارس امتداد داشته باشد».
در این زمینه، باید به چند نکته توجه کرد:
یک: نهاد آموزش و پرورش همان گونه که از نامش پیداست، از دو بخش «آموزش» و «پرورش» تشکیل شده است. یعنی اینکه هر چقدر که برای «آموزش» دانش آموزان دغدغه داریم باید به همان اندازه برای «پرورش» آنها هم دغدغه داشته باشیم.
دو: از نظر تقدم و اهمیت، اتفاقاً بُعد «پرورشی» از جهاتی مهمتر و ضروری تر از بُعد «آموزشی» است. متأسفانه این موضوع برای بسیاری از دانش آموزان، معلمین و حتی برخی از مسئولین کشور – چه در خود آموزش و پرورش و چه خارج از آن – به خوبی جا نیفتاده است. در هر صورت، همواره باید توجه کرد که هدف از فرستادن دانش آموزان به مدارس، تبدیل کردن آنها به ماشین حفظ فرمول یا حفظ عبارات کتابها نیست.
سه: رهبر انقلاب اخیراً فرمودند: «بسیاری از مدارس معاون پرورشی ندارند، مسئول پرورشی ندارند؛ باید حتماً تأمین بشود. یک درصدِ خیلی بالایی را به بنده گزارش دادند».
نکته دیگر این است که متأسفانه برخی از مدارسی که در زمینه پرورشی، معاون یا مسئول دارند هم اتفاقاً مسئول یا معاون پرورشی جزو افرادی است که به اندازه کافی متخصص در این زمینه ها نیست.
چهار: معاون و یا مسئول پرورشی متخصص داشتن هم به تنهایی کافی نیست. در مدارس کشور، هم به مسئول پرورشی، هم ببه ودجه پرورشی کافی و هم به برنامه منسجم و کارآمد نیاز است.
پنج: محتوای دروس پرورشی هم بسیار حائز اهمیت است. این محتوا در صورت نامناسب بودن، می تواند مانند برخی دروس دانشگاهی، دانش آموزان دارای افکار التقاطی و یا براساس مبانی غربی پرورش دهد.
شش: در مورد مسائل پرورشی، رهبر انقلاب در دیدار اردیبهشت ماه با معلمین فرمودند: «یک نکته‌ی دیگر هم در مورد مسائل پرورشی این است که باید کار پرورشی جذاب باشد، بچه‌ها را فراری نباید بدهد؛ باید جوری باشد که بچه‌ها به طرف آن جذب بشوند. تقویت هویت ملی، تقویت عشق به میهن، تقویت پرچم ملی، تعلیم سبک زندگی اسلامی و ایرانی، در شمار اصلی‌ترین کارهایی است که بایستی انجام بگیرد».
وقتی دانش آموز ما پس از دیپلم گرفتن، با هویت ملی، سبک زندگی اسلامی و ایرانی، ارزش های اخلاقی و فرهنگی و ... بیگانه باشد، این به معنی خسران خواهد بود. این دانش آموز قرار است سال ها در این مملکت زندگی کند، قرار است تشکیل خانواده دهد، فرزند تربیت کند و با دیگران در ارتباط باشد. اگر افکار او در جهت صحیح پرورش نیابد، در زمینه های مختلف می تواند به جامعه آسیب بزد. پس برای دفع این آسیب، در همان آموزش و پرورش باید در مورد او دغدغه وجود داشته باشد.
هفت: در امور «پرورشی»، با توجه به اینکه این امور با رسالت حوزه های علمیه همخوانی دارد، باید از ظرفیت طلاب و روحانیون علاقه مند، با تجربه و متخصص در این زمینه ها استفاده کرد.
هشت: با توجه به اینکه در سال های گذشته، بسیج، کانون ها و موسسات فرهنگی مساجد و مانند اینها، تجربه خوبی در زمینه پرورش دادن نونهالان، نوجوانان و جوانان به دست آورده اند، از ظرفیت آنها هم باید در مدارس استفاده شود و آموزش و پرورش باید به محلی برای ارتباط فعال میان دانش آموزان و این مراکز باشد.
منبع: جهان نیوز
