به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران»؛ شماره چهارم نشریه علمی دانشجویی «دماوند» به همت جمعی دانشجویان روابط بینالملل دانشگاه تهران، بصورت مستقل منتشر شد.
صاحب امتیاز و مدیر مسئول: محمد جهاد
سردبیر: امیرحسین ابراهیمی
جزئیات بیشتر را در فایل نشریه( دانلود) بخوانید.
سخن سردبیر: ایران امروز مشغول شنیدن زنگ صدای دقالبابی است از دریِ کهنه. دری که سالها در هزارتوی بیم و امید، گاه نیمهباز ماند و گاه نیز با صدای کوبنده تحریمها و تهدیدها بسته شد. نسیمی از مسقط، این بار نه پیامآور صلح، که حامل زمزمهای محتاطانه از بازگشت عقلانیت به میدان دیپلماسی است. دو سوی میز، هنوز به هم اعتماد ندارند، اما حالا دیگر همه خستهتر از آناند که در پی جنگی دگر باشند. پرونده هستهای ایران، ـاین قصه پرغصه در تاریخ سه دهه اخیر خاورمیانهـ بار دیگر بر لب صخرهای نشسته که طوفانی سهمگین و نسیمی موافق را توامان آبستن است.
پروندهای که در این نقطه از تاریخ نه آنقدر سبک است که با نسیمی خود را به باد توافق بسپارد و نه آنقدر سنگین که بیاختیار در کام گرداب تباهی فرو رود. در چنین بزنگاهی، خیره ماندن به تنها یک پنجره از انتخابهای پیشرو خطایی است که مسافران بسیاری را در پرپیچوخم تاریخ به گمراهی کشانده. سیاست خارجی مسیری نیست که تنها با نور چراغ مذاکرات هستهای روشن بماند و هر پنجرهای که به روی ایران گشوده میشود—چه در وین، چه در پکن، چه در دوحه یا مسقط—میتواند افقی تازه یا سرابی دیگر باشد. امروز، بیش از هر زمان دیگری، ایران نیازمند آن است که بادهای فرصت و طوفانهای تهدید را از هر سو بشناسد.
دیپلماسی انرژی، قدرت نرم فرهنگی، بازتعریف روابط منطقهای و بازی هوشمندانه میان شرق و غرب، همه جادههاییاند که نادیده گرفتنشان سرانجامی جز به دام آمدن بنبست انزوا و پسرفت نخواهند داشت. مگر نه اینکه در شطرنج سیاست، مات شدن، حاصل خیرهسری به یک مسیر و غفلت از مهرههای دیگر است؟ در این شماره از دماوند، کوشیدهایم نه تنها یک روزنه، که تمامی پنجرههای گشوده بر سپهر سیاست خارجی ایران را به تماشا بگذاریم. از تلاقی دیپلماسی و فناوری در عصر هوش مصنوعی، تا تأملی بر چرخه امنیتیسازی و راههای گریز از آن؛ از سایه سنگین تحریمها بر معیشت مردم، تا ظرفیتهای فراموششده دیپلماسی فرهنگی و علمی.
اما آنچه که همچون نخ تسبیح، قوام ودوام دماوند را از نخستین شماره تا به امروز موجب شده، تعهد به رویکردی متکثر و بازتاب بیپرده دیدگاههای متنوع بوده است. در این مسیر، ما نه صرفا مفسر یک روایت، که روایتگر چندصدایی از اندیشهها و راهبردها بودهایم؛ چه آنان که راه گفتوگو را برگزیدهاند و چه آنان که بر طبل مقاومت کوبیدهاند. این بار نیز بر آن شدیم تا چشماندازهای پیشروی ایران را از پنجره نگاه ایراینیانی که از صلاحیت علمی و تجربه عملی کافی برای راهنمایی در این مسیر برخوردارند ترسیم کنیم. دماوند بر قلهای است بلند که بادهای مخالف را خوب میشناسد و باور دارد که تنها با پذیرش این بادهاست که میتوان افق را دید.
