خبرنامه دانشجویان ایران: انتخاب رئیس دانشگاه تهران برای خود ماجرایی شده است؛ مسئولان وزارت علوم می گویند در پی سازوکاری هستند تا به بهترین شکل، به روشی الگو، برای انتخاب روسای دانشگاه ها برسند؛ الگویی که رئیس دانشگاه توسط اعضای هیئت علمی دانشگاه انتخاب شود.
به گزارش خبرنگار «خبرنامه دانشجویان ایران»؛ انتخاب رئیس دانشگاه به روش دموکراتیک هرچند در نگاه اول و ظاهر ماجرا، روشی مناسب به نظر می رسد اما در همین مراحل ابتدایی این سازو کار با مشکلات جدی مواجه شده است.
خبرهایی که این روزها از دانشگاه تهران منتشر می شود در نوع خود جالب توجه است. بنا شده تا شورایی منتخب از اساتیدی که با رای سایر اعضای هیئت علمی انتخاب می شوند تشکیل شود ودر نهایت کمیته مذکور رئیس دانشگاه را به وزیر علوم پیشنهاد دهند.اکنون انتخاب رئیس دانشگاه تهران در مرحله ی رای گیری برای تعیین شورای منتخب انتخابمی باشد اما در همین گام اتفاقات قابل توجهی در حال وقوع است.
مهمترین اشکالی که در روش مذکور به شدت خودنمایی می کند؛ عدم وجود آئین نامه ای شفاف و قانونی برای برگزاری انتخابات است. این اشکال باعث شده است تا پاسخ اساتید دانشگاه تهران به این سوال که سازوکار انتخابات چیست؟ عبارت «دقیقا نمی دانم» باشد.
آنچه در میان استاتید دانشگاه مرسوم و معروف شده است، انتقاد از لویی جرگه بازی در دانشگاه تهران است و مهمترین دلیل هم نبود آئین نامه ای روشن و شفاف در این زمینه آن هم در نماد عالی آموزش کشور است. این سازوکار نامنظم حتی در کار علمی اساتید اختلال ایجاد کرده است تا جائیکه حال و روز دانشگاه تهران جای آنکه توجه به امور علمی باشد، سردرگمی و ابهام در سازو کار تعیین رئیس دانشگاه تهران است.
چندی پیش "خبرنامه دانشجویان ایران" از آغاز کشمکش ها میان برخی اساتید سیاسی دانشگاه تهران خبر داد(اینجــــا) اما حال کار به جایی رسیده است که حتی اساتیدی هم که علاقه ای به ورود به دسته بندی های جناحی را ندارند و به کارهای روزمره خود مشغولند نیز مقابل یکدیگر قرار گرفته اند.
نتیجه این رویارویی _جناحی شدن انتخابات_و شکل گیری تقابل میان گروه های علمی دانشکده ها، تضعیف وجه علمی و آموزشی گروه ها و دانشکده ها می باشد.
از سوی دیگر اتفاقات جالبی در برخی دانشکده ها در مسیر انتخاب اعضای کمیته منتخب رخ داده است.
خبرنگار «خبرنامه دانشجویان ایران»، کسب اطلاع کرد در برخی دانشکده ها، لیست سازی های رسمی و غیررسمی آغاز شده و صندوق رای گیری در اتاق های گوناگون دانشکده قرار داده شده است که دلیل آن نیز نبود آیین نامه اجرایی و ناظرین برای اجرای دقیق انتخابات است.
در گام نهایی انتخاب رییس دانشگاه تهران سوال اینجاست که اگر اعضای شورای منتخب فقط یک نفر را به وزارت علوم معرفی کنند و فرد گزینه ریاست که به ظاهر منتخب همه اعضای هیات علمی میباشد،مورد وثوق شورای عالی انقلاب فرهنگی نباشد،آیا این بدعتی نامناسب و خطرناک در رویارویی اعضای هیات علمی با شورای عالی انقلاب فرهنگی نیست؟
در پایان سوال اساسی این است که چگونه این روش انتخاب رییس دانشگاه که منجر به رویارویی اعضای هیات علمی،تضعیف وجهه علمی و آموزشی دانشگاه در نبود آیین نامه اجرایی دقیق و شفاف میشود میتواند الگویی مناسب برای انتخاب سایر روسای دانشگاه ها قلمداد شود؟