به گزارش خبرنگار «خبرنامه دانشجویان ایران»؛ در بخش مهمی از نامه مجمع دانشجویان عدالتخواه رفسنجان به شورای نگهبان آمده است: پذیرش توافق نامه پاریس، جمهوری اسلامی ایران را به سمت هضم شدن در نظم نوین جهانی سوق میدهد؛ پیمان پاریس در تضاد با سیاست های اقتصاد مقاومتی است.
شورای محترم نگهبان
همان طور که مستحضر هستید، سند کنوانسیون آب و هوایی پاریس بعد از امضا از جانب دولت به مجلس فرستاده شد و نمایندگان مردم این سند را بدون بررسی جدی در بیست و سوم آبانماه سال جاری به تصویب رسانده اند و این مصوبه را به شورای نگهبان فرستادند که شورای نگهبان این مصوبه را بنا بر دلایلی، روانه مجلس کرد. همچنین به دلیل روندی که مجلس در بررسی این سند در پیش گرفته است، این انتظار می رود بعد از مدتی این مصوبه بدون تغییر خاصی دوباره به شورای نگهبان برگردد.
از آنجا که قبول این توافق خطرات جدی را متوجه جمهوری اسلامی خواهد کرد، لازم آمد نکاتی را خدمتتان عرض کنیم که امید است مورد توجه شورای نگهبان قرار گیرد:
اول) مبنای اصلی این سند کنترل روند گرم شدن زمین از طریق کاهش تولید گاز دی اکسید کربن(co2) است که حاصل از مصرف منابع فسیلی مانند نفت، گاز و زغال‌سنگ توسط کشور های امضا کننده آن میباشد. در حالی که نه تنها هنوز همه دانشمندان به اجماع نرسیده اند که آیا گاز دی اکسید کربن در گرم شدن زمین نقش دارد بلکه برخلاف ادعای دولت و برخی از نمایندگان مجلس که مقابله با آلودگی هوا را علت اصلی امضا و حمایت از این توافقنامه عنوان کرده اند، تنها کاهش گازهای گلخانه ای و دی اکسید کربن مورد بحث توافق نامه بوده که با آلاینده های محیط زیست از جمله منوکسید کربن، اکسید های نیتروژن و گوگرد و ذرات معلق در هوا کاملا متفاوت هستند و آلاینده محسوب نمیشوند.
دوم) بر اساس توافقنامه آب و هوایی پاریس، ایران تعهد میدهد فعالیت هایی را که منجر به تولید دی اکسید کربن می شود را محدود نماید. از آنجایی که منبع گسیل عمده گازهای گلخانه‌ای بخش‌های مهمی از صنایع همچون پالایشگاه، پتروشیمی، نیروگاه ،مراکز صنعتیِ نظامی و به طور کلی تمامی بخش‌های در ارتباط با انرژی های فسیلی از جمله نفت و گاز است، این امر باعث می شود که در سال های آینده مشکلاتی جدی برای کشور در زمینه اقتصاد، صنعت و صادرات گاز و فراورده های نفتی ایجاد کند و می تواند ایران را از یک صادر کننده مهم انرژی به یک وابسته تبدیل کند و استقلال کشور را به خطر بیاندازد. درحالی که کشورهای امریکا، روسیه و عراق به دلیل اهمیت بالای مصرف انرژی این توافقنامه را در مجالس خود به تصویب نرسانده اند.
سوم) پذیرش این تعهدنامه که باعث محدودیت توسعه و استفاده از ظرفیت های تولید نفت و گاز میباشد مغایر با سیاست های کلی کشور علی الخصوص سیاست های کلی اقتصاد مقاومتی است و بر اساس ماده ۱۳ سیاست‌های کلی اقتصاد مقاومتی(افزایش صادرات گاز، برق، پتروشیمی و فراورده‌های نفتی) ، ماده 14 سیاست های کلی اقتصاد مقاومتی(حفظ و توسعه ظرفیت‌های تولید نفت و گاز) و همینطور مواد ۱، ۲ و ۳ از سیاست‌های کلی نفت و گاز در سیاست‌های کلی نظام (افزایش تولید و اتخاذ تدبیر و راهکارهای مناسب برای گسترش اکتشاف نفت و گاز و افزایش ظرفیت تولید صیانت شده نفت و گاز )غیر قانونی محسوب میشود.
چهارم) بر خلاف ادعایی که اکنون وجود دارد بر این اساس که این توافقنامه داوطلبانه است و الزام آور نمیباشد، بر اساس بند 2 ماده 4 این موافقتنامه هر کدام از کشور های امضا کننده موظف هستند تعهدات خود را برای کاهش تولید گاز دی اکسید کربن به صورت الزام آور اجرایی کنند که در غیر این صورت اقداماتی برای سرزنش و شرمساری آن کشور از قبیل تحریم، توسط یک کمیته صورت میپذرید که ایران دخالت خاصی در این کمیته ندارد.
پنجم) این توافق، پذیرش و دایمی کردن توافقنامه NPT را به یادمان می آورد. تعهدی که دردسر های زیادی را در زمینه های مختلف برای ما ایجاد کرد. زمانی که کشور پاکستان در حال امتحان بمب اتم خود بود و رژیم صهیونیستی مسلح به سلاح اتمی است، ما خود را محدود به معاهده‌ای کردیم که بعدها معلوم شد نه تنها برای عدم اشاعه سلاح هسته‌ای نبود، بلکه بهانه ای برای داشتن اهرم فشار بر ایران و همچنین محدود کردن صنعت هسته ای ایران است. کشوری که هیچگاه دلیلی برای حرکتش به سمت تولید سلاح هسته‌ای پیدا نشد.
در آخر ذکر این نکته خالی از لطف نیست که برجام ، قراردادهای جدید نفتی موسوم به IPC ، پیمان FATF، و اکنون توافقنامه پاریس همگی قطعاتی از یک پازل هستند که جمهوری اسلامی ایران به سمت هضم شدن در نظم نوین جهانی سوق پیدا کند و سر آخر انقلاب اسلامی استحاله شود؛ لذا بنابر مواردی که ذکر شد، از شورای نگهبان خواستاریم از پذیرش این توافقنامه جلوگیری نماید.
به امید ظهور عدالت گسترگیتی
مجمع دانشجویان عدالتخواه رفسنجان
