به گزارش خبرنگار «خبرنامه دانشجویان ایران»؛ محمدصدرا صنعتی دبیر انجمن اسلامی دانشجویان پیرو خط امام(ره) دانشگاه سیستان و بلوچستان شب گذشته به نمایندگی از تشکلهای اصلاح طلب این دانشگاه، در مراسمی که با عنوان بزرگداشت روز دانشجو و با حضور حسن روحانی برگزار شد، به سخنرانی پرداخت.
در قسمتی از این متن قرائت شده از سوی دبیر انجمن اسلامی دانشجویان پیرو خط امام(ره) دانشگاه سیستان و بلوچستان در حضور رئیس جمهور آمده است: اعطای مجوز اتحادیههای دانشجویی حق مسلم تشکلهای دانشجویی؛ و نه لطف و عنایت شماست. بیش از این تأخیر در حل این امر را از شما پذیرا نیستیم. گمان نکنید با دادن یک اتحادیه به تشکلهای اصلاحطلب که به حق هم بوده است، میتوانید" تشکلهای اسلامی دانشجویان متحد" را به فراموشی بسپارید و به گردن دولتهای بعد بیندازید.
متن کامل این سخنرانی را در ادامه میخوانید:
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آَمَنُوا لِمَ تَقُولُونَ مَا لَا تَفْعَلُونَ کَبُرَ مَقْتًا عِندَ اللَّهِ أَن تَقُولُوا مَا لَا تَفْعَلُونَ
ای کسانی که ایمان آوردهاید چرا چیزی میگویید که انجام نمیدهید، نزد خدا سخت ناپسند است که چیزی را بگویید و انجام ندهید(۳و۴ سوره صف).
فریاد زدیم حقوق شهروندی، فرجامش شد سپنتا نیکنام و مینو خالقیها.
فریاد زدیم حقوق قومیتها و مذاهب، فرجام شد نبود حتی یک وزیر اهل سنت در کابینه.
فریاد زدیم دانشگاه بی ستاره، فرجامش شد ۲۰۰ ستاره در سپهر سیاسی دانشگاههای ایران.
فریاد زدیم آزادی برای همگان، فرجامش شد محدودیت برای کسی که شما را تکرار کرد.
فریاد زدیم رفع حصر ایران، سرانجام شد نبود اراده آوردن ولو یک کلام از حصر.
جناب آقای روحانی به اصلاحطلبترین استان کشور خوش آمدید، هرچند جای موفقترین و اصلاحطلبترین استاندار کشور جناب آقای اوسط هاشمی در بین ما خالیست و صد البته عرض تشکر ویژه داریم خدمت مهندس واعظی که به لطف مهندسی هوشمندانه ایشان از دیدار یاران دبستانیمان در این جلسه محروم ماندیم و با عنایت ایشان مجال صحبت جنبش اصیل دانشجویان سراسر کشور به ۵ دقیقه تنزل یافت.
جناب آقای روحانی اگر فراموش کردهاید به یادتان میآوریم:
۱. اعطای مجوز اتحادیههای دانشجویی حق مسلم تشکلهای دانشجویی؛ و نه لطف و عنایت شماست. بیش از این تأخیر در حل این امر را از شما پذیرا نیستیم. گمان نکنید با دادن یک اتحادیه به تشکلهای اصلاحطلب که به حق هم بوده است، میتوانید "تشکلهای اسلامی دانشجویان متحد" را به فراموشی بسپارید و به گردن دولتهای بعد بیندازید. چه زمان پاسخگویی این دغدغهها هستید؟
۲. آن زمان که گفتید فشاری بر من برای انتخاب وزیر نیست اما گزینه ۲۱ام تان را معرفی کردید و هیچ اهمیتی به خواست فعالین دانشجویی و بسیاری از اساتید دانشگاه ننهادید، آیا انتظار دارید دانشجویان که عمدهترین حامی شما بودند و همچنان نیز هستند، احساس نومیدی و دلسردی و حتی ابزار اهل سیاست بودن نکنند؟
اگر برای شما و برخی مهندسین در کابینه شما انتخابات ۱۴۰۰ کم اهمیت یا به نحو دیگری اهمیت دارد، بدانید که در ۱۴۰۰ دانشجویان باز به خاستگاه اصیل اصلاحطلبی رجوع خواهند کرد.
۳. آقای روحانی دانشگاه امن و نه امنیتی شعار و وعده شما بود، چه شده است که هر روز شاهد دربند شدن هم قطارانمان هستیم؟ چه شده است که نهادهای امنیتی خارج از دانشگاه به وضوح در امور دانشگاهها و آسایش دانشجویان دخالت می کنند و برای آنان خط و نشان میکشند؟ چه شده است که در دوران شما نیز سخن نگین ستاره دار کردن دانشجویان را می شنویم؟
اگر اینگونه باشد فرق شما با فرقه زنبیلیون بست نشین چیست؟
۴. حمایت بانوان از شما بود.
حمایت جوانان از شما بود.
حمایت اقوام و مذاهب از شما بود.
در یک جمله حمایت اصلاح طلبان از شما بود.
چه شده است که سید خندانمان، سید محمد خاتمی را فراموش کرده اید و گامی برای رفع محدودیت ها بر نمی دارید؟
چه شده است که مولوی عبدالحمید را فراموش کرده اید و حتی زحمت دعوت از او برای یک مراسم ساده را به خود نداده اید و نمی دهید.
۵. آقای روحانی کار دانشگاه ایجاد شغل برای عده ای در قامت استاد و کارمند است یا اشتغال زایی برای جوانان کشور؟
دانشگاه ها تبدیل به موسسات مالی شده اند تا از این مردمی که با مشکل عدیده اقتصادی مواجه هستند ارتزاق کنند.
بی توجهی شما به مسائل معیشتی دانشجویان و اشتغال آنان پس از فارغ تحصیلی چه زمان خاتمه می یابد؟
سیاست های غلط در خصوص بومی گزینی بنا است چه زمان اصلاح و رفع گردد؟
آیا به کمپین های مطالبات دانشجویان دکترا توجهی دارید؟
۶. جناب آقای روحانی به استانی آمده اید که بی شناسنامه هایش، حاشیه نشین هایش، کولبرهایش، گازوییل کش هایش؛ همه و همه به شما رای داد اند.
رای بالای 90 درصدی در برخی از نقاط این استان را که فراموش نکرده اید؟
آقای روحانی سیستان و بلوچستان تب دار است، چشم انتظار تدبیر جنابعالی هستیم.
۷. آقای روحانی اگر شما فراموش کرده اید ما یادمان نرفته فداکاری های آقای جهانگیری را در آوردگاه انتخابات؛
این روز ها زمزمه های خوبی از دولت شما به گوش نمی رسد؛ واضحا بفرمایید آنچه که در مورد آقای جهانگیری گفته می شود صحت دارد؟
آقای روحانی به خودتان بیایید! چرا باید شایعه استعفای ایشان را بشنویم؟
آیا همین تزلزل در کابینه نیست که باعث شده است صداهای چندگانه از دولت شما برون آید؟!
در مساله زلزله ی کرمانشاه صحبت ها و تکذیب های آقای نوبخت یادمان نرفته است
در همین ایام توهین ها به معاون اول را یادمان نرفته است و از آن مهمتر کم اهمیت دانستن جایگاه اصلاح طلبان توسط مهندس واعظی را هیچگاه فراموش نخواهیم کرد.
۸. و اما آخرین کلام.
ما خواهان آن هستیم که برای دقایقی چند، محافظه کاری تان را فراموش کرده و شفاف بفرمایید، این حصر بی فرجام چه زمانی خاتمه می یابد؟
جناب مجری قانون تعلل و کوتاهی شما را در عدم اجرای قانون نمی پذیریم.
مسئله بسیار ساده است. دادگاه شان را تشکیل دهید، خروجی آن دادگاه هرچه باشد، بسیار قابل قبول تر از تداوم فاجعه فعلی است.
کاری نکنید که دادگاه عدل الهی گره گشای این مشکل باشد که در آن صورت شما را نیز داوری خواهند کرد.
جناب آقای روحانی هرچند در فهم تدبیرتان همچنان سردرگم مانده ایم ولی امید مان به شما پابرجاست.
جناب آقای روحانی، ما دانشجویان تسلیم این صحنه آرایی های خطرناک نخواهیم شد.
یا حق.
