به گزارش خبرنگار «خبرنامه دانشجویان ایران»؛ هرساله با نزدیک شدن سالگرد ربوده شدن حاج احمد متوسلیان و همراهان وی در منطقه برباره در شمال لبنان توسط فالانژها، بار دیگر شاهد گمانه زنی هایی درباره سرنوشت این چهاردیپلمات در رسانه های مختلف هستیم. و تاکنون هیچ خبر روشن و صریحی درباره این عزیزان در اختیار ملت شریف ایران قرار داده نشده است.
امسال با انتشار خبری از سوی سازمان هنری و رسانه ای«اوج» که چندان نیز تازه به نظر نمی رسید، بحث و جدل پیرامون سرنوشت دیپلمات های کشورمان در رسانه ها جان تازه ای گرفت و پرونده سرنوشت غبار گرفته این عزیزان در نوبت رسیدگی از سوی رسانه ها و شاید مسئولان پاسخگو نسبت به سرانجام این پرونده قرار گرفت.
خبری که احسان محمد حسنی منتشر کرد، هم خوشحال کننده بود و تأسف برانگیز. از سویی خوشحال کننده که سرانجام سرنوشت این عزیزان روشن شده و بازمانده اجساد این شهدا به میهنمان باز خواهد گشت و میلیون ها فاتحه و صلوت نثار ارواح طیبه این شهدا از سوی مردم فهیم و قدر دانمان خواهد شد و با تشییع آنها بار دیگر شمیم عطر آگین شهدا فضای کشورمان را از بوی خود آکنده خواهد ساخت. و از سوی دیگر تأسف خواهیم خورد که با وجود اسناد، مدارک و شواهد موجود چرا مسئولان ذیربط تاکنون به ظاهر اقدامی نکرده و شاید قصد بهره وری سیاسی و رسانه ای از باز بودن این پرونده را در ذهن تداعی می کند.
با انتشار این خبر بسیاری از رسانه ها آن را منتشر و برخی نیز اقدام به تکذیب آن نمودند. اما در اینجا یک پرسش بسیار مهم مطرح است، و آن این که، کسانی که مدعی هستند آنها همچنان زنده اند، هیچ سند مستدل و مدرک معتبر و اطمینان بخشی را ارائه نکرده اند و تنها با ادعای زنده بودن آنها همچنان پرونده را باز نگاه داشته اند. اما شواهدی که موجود است نشان می دهد که احتمال شهادت این عزیزان به شدت بیش از احتمال زنده بودن آنهاست، که می توان به برخی از انها اشاره نمود:
1. ادعای رژیم صهیونیستی مبنی بر این که سرنوشت این افراد توسط کسانی که آنها را ربودند، مشخص شد و آنها در این رژیم نیستند.
2. ادعای سمیر جعجع از فرمانده هان فالانژهای آن زمان و رهبر حزب قوات کنونی، مبنی بر شهادت این عزیزان
3. سخنان کریم بقرادونی رهبر سابق حزب کتائب مبنی بر اعتراف "ایلی حبیقه"(1956-2002) فرمانده شبه نظامیان فالانژها در زمان ربوده شدن دیپلمات ها و یکی از عاملان قتل عام اردوگاه صبرا و شتیلا در بیروت، در خصوص کشته شدن آنها و بازجویی مختصر در زندان منطقه "کرنتینا" پس از دستگیری آنها در برباره
4. زنده بودن یکی از شاهدان عینی به هنگام شهادت آنها که جناب آقای نادر طالب زاده در مصاحبه اخیر خود در شبکه سه به وی نیز اشاره نمود
5. اطلاعاتی که آقای حمید داود آبادی نویسنده محبوب دفاع مقدس درباره این پرونده جمع آوری کرده است
6. داود آبادی در سال 1397 در مجلس ضیافتی که سردار شهید بزرگوار سردار حاج قاسم سلیمانی نیز حضور داشتند، درباره اسارت یا به شهادت رسیدن این عزیزان از سردار سلیمانی سئوال می کنند و متن آن این گونه بود: «گفتم: حاج آقا، من تقریبا ۲۵ساله که در ایران و لبنان پیگیر قضیه حاج احمد متوسلیان هستم ... با همان لبخند روی لبش رو به من کرد و گفت: خب، ببینم تو که ۲۵ سال روی این پرونده کار کردی به چه نتیجه‌ای رسیدی؟ آرام گفتم: به این رسیدم که همون روز اول همشون شهید شده‌اند. با لحنی ملایم گفت: درسته. دقیقا. تا همون شب اول همشون شهید شدند.»
7. چرا تاکنون دبیرکل حزب الله هیچ اقدامی برای مبادله آنها نکرده استف با این که می دانیم بارها و بارها اسرایی بین حزب الله و رژیم صهیونیستی مبادله شده اند. اگر زنده بوده اند به طور قطع چنین اقدامی می کرد.
حال بیائیم و با دقت نگاهی به سخنان طالب زاده بیاندازیم که گفت: وقتی مدرکی داریم باید به دنبال آن برویم و ثابت کنیم کذب است، باید بروید سراغ اثبات اینکه آنجا دفن نشده اند.چرا هر وقت میخواهند پیگیری کنند مانع می شوید ؟ اگر سند برای زنده بودنشان نمی آورید لا اقل ادعای شهادت ایشان را بررسی کنید؛ آقایان چرا تفحص نمی کنید ؟ مقامات ایرانی چرا مانع لبنان میشوید تا تفحص انجام ندهد ؟
مصلحت دیپلماسی این هست تا ۳۸ سال اخبار درست را به مردم ندهیم ؟ دیپلماسی دادن توهم زنده ماندن آنها تا کجا و به چه قیمتی؟ در هرصورت اگر آنها به شهادت رسیده باشند و احتمال قوی نیز همین است، ما مانع لا اقل خواندن میلیونها فاتحه به ارواح طیبه این شهدا می شویم.
*نویسنده: روشنک هوشیارگر
